Η αρκούδα και το βατραχάκι – Γιάννης Κοντός

Οι Εκδόσεις Παπαδόπουλος εκφράζουν τη βαθιά τους λύπη για το θάνατο του ποιητή Γιάννη Κοντού. Μόλις πριν δύο ημέρες εκδόθηκε “Η αρκούδα και το βατραχάκι”, το πρώτο -και ως έμελλε και τελευταίο- παιδικό του βιβλίο από τις εκδόσεις μας και δυστυχώς ο Γιάννης Κοντός δεν πρόλαβε να το πιάσει στα χέρια του. Τον αποχαιρετούμε με ένα απόσπασμα του βιβλίου:

“Και ήρθε ο χειμώνας. Οι δύο φίλοι μας βρήκανε τις νέες φωλιές τους. Ξάπλωσε η αρκουδίτσα, η Τασία, στη σπηλιά, βολεύτηκε και την πήρε ο ύπνος. Ο Κάρολος, το βατραχάκι, βρήκε την πέτρα του -είχε και λίγο λάσπη- χώθηκε και αυτός από κάτω και τον πήρε ο ύπνος”.

Όταν δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, έδωσε για συντροφιά τα ζώα, οικόσιτα και άγρια. Τα ζώα θέλουν φροντίδα και αγάπη. Γι αυτό κι εγώ μαζί με τον ζωγράφο Αλέκο Φασιανό, κάναμε ένα βιβλίο με θέμα μια τρυφερή σχέση μιας αρκουδίτσας κι ενός βατραχάκου, με περιβάλλον το δάσος. Και τα άλλα τρία βιβλία μου έχουν θέμα τα ζώα με ζωγράφους το Δημήτρη Μυταρά, τον Αλέκο Φασιανό και το Φαίδωνα Πατρικαλάκη.
Δίνουμε στο παιδί παραμύθια που το οδηγούν στην αγάπη για τα ζώα. Παράλληλα, το παιδί μαθαίνει τις κλιματολογικές αλλαγές των εποχών στο δάσος. Ακόμα, τη χειμερία νάρκη των δυο πρωταγωνιστών και την άνοιξη που φέρνει η ζωή και τα χρώματα.
Γιάννης Κοντός

Ο Γιάννης Κοντός (1943-2015) δημοσίευσε ποίηση για πρώτη φορά το 1965, και το πρώτο του βιβλίο, η Περιμετρική, εκδόθηκε το 1970. Έχει εκδώσει δεκαέξι ποιητικά βιβλία, δύο βιβλία με πεζά κείμενα (Τα ευγενή μέταλλα, τ. 1 και 2), και τρία βιβλία για παιδιά. Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες και έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Το 1973 πήρε τη χορηγία του Ιδρύματος Ford.

Το 1978 κυκλοφόρησαν στα αγγλικά δύο επιλογές ποιημάτων του. Η μία, σε μετάφραση Γιάννη Γκούμα, με τίτλο Mercurial Time, και η άλλη, σε μετάφραση Γιάννη Σταθάτου, με τίτλο DangerintheStreets. To 1984 κυκλοφόρησε στα δανέζικα το βιβλίο του Τα οστά, σε μετάφραση W. Gjertøv Pedersen. To 1986 εκδόθηκε στις ΗΠΑ το βιβλίο Τα οστά και άλλα ποιήματα ’72-’82, σε μετάφραση James Stone. Το 1989 εκδόθηκαν στη Δυτική Γερμανία επίσης Τα οστά, σε μετάφραση Άρη Γεράλδη και Gunnar König. To 1997 εκδόθηκε στα δανέζικα το βιβλίο του Δωρεάν σκοτάδι, σε μετάφραση W. Gjertøv Pedersen. To 2003 κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία, σε μετάφραση Ντέιβιντ Κόνολι, Ο αθλητής του τίποτα. Το 2006 εκδόθηκε στα σερβικά Ο αθλητής του τίποτα, σε μετάφραση Γκάγκα Ρόσιτς. Σε μετάφραση Νίκου Κατσαλίδα έχουν κυκλοφορήσει στην Αλβανία Ο αθλητής του τίποτα και Τα οστά το 2007.

Την περίοδο 1981-1989 συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο της «ΕΡΤ», στο Πρώτο Πρόγραμμα, και στη συνέχεια, για έξι μήνες, με τον ραδιοφωνικό σταθμό «902 Αριστερά στα FM». Και στους δύο σταθμούς έκανε σειρά εκπομπών για τη λογοτεχνία. Επί σειρά ετών υπήρξε σύμβουλος εκδόσεων στις εκδόσεις «Κέδρος» και στη συνέχεια στις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Έχει κατά διαστήματα συνεργαστεί με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και με τις εφημερίδες Τα Νέα, Το Βήμα της Κυριακής, Ελευθεροτυπία, Αυγή και Καθημερινή. Το 1980 κυκλοφόρησε δίσκος με μελοποιημένα ποιήματά του από τον συνθέτη Νίκο Καλλίτση, με τον τίτλο Απόπειρα.

Έχει γράψει κείμενα για σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους. Τον Απρίλιο του 1992 εκδόθηκε μια επιλογή ποιημάτων του με τίτλο Όταν πάνω από την πόλη ακούγεται ένα τύμπανο, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, εικονογραφημένη από τον ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά. Το 1999 κυκλοφόρησε η ανθολογία ποιημάτων του Πρόκες στα σύννεφα, που επιμελήθηκε ο ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης και την οποία συμπλήρωσε με 20 χαρακτικά του. Διδάσκει σε σχολή θεάτρου. Το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή Ο αθλητής του τίποτα. Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Ο Αλέκος Φασιανός είναι ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά.