32 παιδιά και νέοι σε 8 περιοχές της Ευρώπης, διηγούνται μέσα από ολιγόλεπτες ταινίες τον τρόπο με τον οποίο η οικονομική κρίση και η λιτότητα επηρεάζει τη ζωή τους. Οι ταινίες θα προβληθούν για πρώτη φορά δημόσια στις 28 Μαρτίου 2015, σε εκδήλωση που διοργανώνει ο Συνήγορος του Πολίτη, με την ιδιότητά του ως Συνήγορος του Παιδιού, και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.
Ο David στην Αγγλία αγωνίζεται να επικοινωνήσει αλλά η φωνή του έχει σιγήσει λόγω των περικοπών στη χρηματοδότηση των λογοθεραπειών του. Μια οικογένεια στη Χάγη στηρίζεται σε «τράπεζα τροφίμων» για να αποφύγει την πείνα, ενώ ο Matteo αναγκάζεται να κάνει επιλογές, καθώς η τιμή των σχολικών βιβλίων στην Ιταλία αυξάνεται συνεχώς. Στο Βέλγιο η θέρμανση και ο φωτισμός δεν αποτελούν αυτονόητα αγαθά για πολλές οικογένειες. Ο Youcef περιηγείται στη Μασσαλία με τα δύο πρόσωπα, το «φωτεινό» για τους τουρίστες και το όλο και πιο «σκοτεινό» της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν τα παιδιά.
Ο Συνήγορος του Πολίτη, στο πλαίσιο της αποστολής του ως Συνήγορος του Παιδιού, συμμετείχε στη δράση του Ευρωπαϊκού Δικτύου Συνηγόρων του Παιδιού, «Η λιτότητα δαγκώνει: φωνές παιδιών». Μέσα από δημιουργικά εργαστήρια, παιδιά και έφηβοι είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν τις δικές τους μικρές ταινίες και να εκφράσουν μέσω μουσικής, φωτογραφιών, ήχων, κινουμένων σχεδίων και άλλων τεχνικών, τις απόψεις τους για τις διαφορετικές όψεις των επιπτώσεων της κρίσης στα δικαιώματά τους.
Επιδίωξη του Συνηγόρου είναι να αναδειχθεί η οπτική των ίδιων των παιδιών στο θέμα της κρίσης, να ευαισθητοποιηθεί το κοινό για τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας όσον αφορά τα παιδιά και τους εφήβους και να αναζητηθούν προτάσεις για την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Συνηγόρων του Παιδιού (ENOC) ιδρύθηκε το 1997 και συνδέει 42 ανεξάρτητες αρχές από 34 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης. Δέσμευση του Δικτύου είναι να προωθεί την ουσιαστική συμμετοχή των παιδιών στις καταστάσεις, τα ζητήματα και τις αποφάσεις που αφορούν άμεσα τις ζωές τους και την υλοποίηση των δικαιωμάτων τους. Οι ταινίες της δράσης «Η λιτότητα δαγκώνει: φωνές παιδιών» παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση στο πλαίσιο του 18ου Ετήσιου Συνεδρίου του ENOC στο Εδιμβούργο, όπου επίσης υιοθετήθηκε η Δημόσια Δήλωση “Παιδιά και λιτότητα”.
Πρόγραμμα προβολών | Σύνοψη ταινιών μικρού μήκους
1. Giulio, Jacopo, Valerio (Ιταλία)
Οι αθλητικές εγκαταστάσεις στη Ρώμη έχουν γίνει υπερβολικά ακριβές για πολλούς νέους. Η πρόσβαση σε αθλητικούς συλλόγους είναι πέρα από τις δυνατότητες μας και υπάρχουν λίγοι ανοικτοί δημόσιοι χώροι όπου μπορούμε να παίζουμε.
2. Sabrina (Ολλανδία)
Υπάρχουν περισσότερα ποδήλατα παρά νέοι στην Ολλανδία. Ωστόσο, σε αυτήν την εποχή της κρίσης, πολλοί νέοι μπορούν μονάχα να ονειρεύονται ότι έχουν ένα ποδήλατο.
3. Ashley (Φλάνδρα)
Αντί να αυξάνονται, τα κέντρα νεότητας στη Γάνδη απειλούνται με κλείσιμο. Πού υποτίθεται ότι θα περνάμε χρόνο με τους φίλους μας με ασφάλεια;
4. Σπύρος (Ελλάδα)
Πολλοί από τους φίλους μου έφυγαν από την Ελλάδα λόγω της κρίσης. Μου λείπουν πολύ!
5. Rania (Γαλλία)
Τα τελευταία χρόνια περισσότερα από το ένα τρίτο των κολυμβητηρίων στη Μασσαλία έχουν κλείσει. Το να βρω ένα ασφαλές μέρος για κολύμβηση κοντά στο σπίτι μου έχει γίνει πολύ δύσκολο.
6. David (Αγγλία)
Οι περικοπές στη χρηματοδότηση της λογοθεραπείας μου, με έχουν δυσκολέψει να επικοινωνώ τις ιδέες μου σε άλλους. Αυτό με στενοχωρεί και με θυμώνει ταυτόχρονα.
7. Emma (Σκωτία)
Αυτούς τους δύσκολους καιρούς, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κοιτάζεις το μέλλον με ελπίδα. Είναι εύκολο να ξεχάσεις ότι η μάθηση είναι το κλειδί που ανοίγει πόρτες.
8. Matteo (Ιταλία)
Ενώ οι άνθρωποι αμείβονται όλο και λιγότερο, η τιμή των σχολικών βιβλίων συνεχίζει να αυξάνεται. Αναγκαζόμαστε να κάνουμε επιλογές και θυσίες.
9. Rahma (Ολλανδία)
Ακόμα και σε αυτή την εποχή της κρίσης οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ιδιότητα του πολίτη. Να αγωνίζεσαι για την ταυτότητα σου είναι επώδυνο και δύσκολο.
10. Yannis (Περιφέρεια Βαλλωνίας – Βρυξέλλες)
Θέλουμε να συμμετέχουμε στη διαμόρφωση ενός φωτεινού μέλλοντος για τις πόλεις και τα χωριά όπου ζούμε. Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό σε περίοδο κρίσης;
11. Γιάννης, Θανούλης (Ελλάδα)
Ρημάζουμε κάτω από τις σκιές, εφόσον την Ελλάδα πούλησαν για τα λεφτά.
12. Youcef (Γαλλία)
Μένουμε σε μια πόλη που έχει δύο πρόσωπα. Το ένα είναι το φωτεινό, για τους τουρίστες, το άλλο γίνεται όλο και πιο σκοτεινό, καθώς η κρίση δαγκώνει.
13. Huseyin, Aklima (Περιφέρεια Βαλλωνίας – Βρυξέλλες)
Η ενεργειακή φτώχεια είναι ένα σημαντικό θέμα για πολλές οικογένειες στο Βέλγιο. Η θέρμανση και ο φωτισμός θα έπρεπε να είναι θεμελιώδη δικαιώματα.
14. Kishan (Ολλανδία)
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη Χάγη βασίζονται πλέον σε τράπεζες τροφίμων για να αποφύγουν την πείνα. Η οικογένεια μου είναι μία από τις πολλές.
15. Louise (Σκωτία)
Αυτή την εποχή της λιτότητας υπάρχουν όλο και λιγότερες πραγματικές ευκαιρίες εργασίας για τους νέους. Είναι στενάχωρο και ψυχοφθόρο.
16. Audrey (Γαλλία)
Όλο και περισσότερες οικογένειες στη Μασσαλία βασίζονται σε ρούχα και αγαθά από δεύτερο χέρι για να τα βγάλουν πέρα. Υπάρχουν ωραία πράγματα. Αγόρασα το δώρο γενεθλίων της μαμάς μου εκεί.
17. Stefano (Ιταλία)
Οι επιδοτήσεις στους νέους για τη χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς στη Ρώμη έχουν μειωθεί δραματικά. Πολλοί αναγκάζονται να μετακινούνται με δημιουργικούς αλλά αμφιλεγόμενους τρόπους.
18. Kat (Αγγλία)
Οι περικοπές στις υπηρεσίες υποστήριξης της οικογένειας σημαίνουν ότι δεν έχω πια μεταφορικό μέσο για να με πάει να δω τους βιολογικούς μου γονείς. Έτσι τους βλέπω λιγότερο συχνά. Μου λείπουν.
19. Κατερίνα, Λαμααν, Σακινέ (Ελλάδα)
Η κρίση έχει φέρει ένταση στις ζωές και τις οικογένειές μας. Για να επιβιώσουμε, χρειαζόμαστε συμπόνια, ενότητα και αλληλεγγύη.
20. Kimberley (Φλάνδρα)
Όλο και περισσότερες οικογένειες στο Βέλγιο ζουν σε δύσκολες συνθήκες. Είναι δύσκολο να είσαι κορίτσι και να μεγαλώνεις χωρίς προσωπικό χώρο και ιδιωτική ζωή.
