Οικογενειακές Ανισορροπίες, με τους Μαρκ Ράφαλο και Ζόε Σαλντάνα

Η Tanweer παρουσιάζει στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015, την ταινία Οικογενειακές Ανισορροπίες (Infinity Polar Bear) σε σενάριο – σκηνοθεσία της Μάγια Φορμπς, με τους Μαρκ Ράφαλο και Ζόε Σαλντάνα.

ΣΥΝΟΨΗ

Την δεκαετία του ’70, ένας μανιοκαταθλιπτικός πατέρας προσπαθεί να ξανακερδίσει τη γυναίκα του, αναλαμβάνοντας την κηδεμονία των δύο θυγατέρων του. Τα δύο ζωηρά κορίτσια, δυστυχώς κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να του κάνουν τη ζωή δυσκολότερη…

Την ώρα που οι περισσότεροι μπαμπάδες βρίσκονται στη δουλειά, ο Καμ Στούαρτ (Μαρκ Ράφαλο) μαζεύει μανιτάρια, ετοιμάζει περίτεχνα γεύματα ή δουλεύει κάποιο από τα πολλά ημιτελή πρότζεκτ του. Η οικογενειακή περιουσία του ίσα που επαρκεί για να συντηρήσει την οικογένειά του, τη στιγμή που ο ίδιος παλεύει με την μανιοκατάθλιψη. Όταν ο Καμ αναγκάζεται να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, μετά από έναν νευρικό κλονισμό, η σύζυγός του, Μάγκι (Ζόε Σαλντάνα) και οι δύο κόρες του, Αμίλια και Φέιθ,  αφήνουν το σπίτι τους στην εξοχή και μετακομίζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Κέμπριτζ, όπου η Μάγκι θα προσπαθήσει μάταια να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά.

Χωρίς χρήματα και σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, η Μάγκι κάνει αίτηση για μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο Columbia και γίνεται δεκτή. Θεωρώντας ότι αυτή είναι η ευκαιρία που αναζητούσε για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον στις κόρες της, η Μάγκι ζητάει από τον Καμ να αναλάβει την φροντίδα των κοριτσιών, μέχρι εκείνη να ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη. Άλλωστε, ο γιατρός συνέστησε μια καθημερινότητα με συγκεκριμένο πρόγραμμα και στα κορίτσια έχει λείψει πολύ ο μπαμπάς τους. Ο Καμ συμφωνεί, ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αποκατασταθούν οι οικογενειακές ισορροπίες. Οι δύο ατίθασες κόρες του όμως, δεν πρόκειται να τον διευκολύνουν.

Καθώς η Μάγκι βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, ο Καμ αντιλαμβάνεται ότι δεν θα τα βγάλει εύκολα πέρα. Μέσα στους επόμενους 18 μήνες, θα μάθει – αφού πρώτα πάθει – πώς να φροντίζει όχι μόνο τις ατίθασες κόρες του, αλλά και τον εαυτό του. Μετά από χρόνια αγώνων για να βρει τη θέση του σε αυτό τον κόσμο, ίσως τελικά να τα έχει καταφέρει.

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία «Infinitely Polar Bear» αποτελεί μια αστεία, αλλά και συγκινητική σκιαγράφηση των απρόσμενων τρόπων με τους οποίους γονείς και παιδιά καταφέρνουν να συνυπάρξουν και πολλές φορές να “σώσουν” οι μεν τους δε.

Πρωταγωνιστούν:

Μαρκ Ράφαλο, Ζόε Σαλντάνα, Ίμοτζεν Γολοντάρσκι, Άσλεϊ Αουφντερχάιντε,

Μπεθ Ντίξον, Κιρ Ντουλέα

Σκηνοθεσία – Σενάριο:  Μάγια Φορμπς

Παραγωγή: Σαμ Μπίσμπι, Μπίνγκο Γκούμπελμαν, Μπένζι Κον,

Γκαλτ Νίντερχοφερ, Γουόλας Γολοντάρσκι

Φωτογραφία: Μπόμπι Μπουκόφσκι

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Καρλ Σπραγκ

Μοντάζ: Μάικλ Ρ. Μίλερ

Κοστούμια: Κάσια Γουαλίκα-Μέιμον

Μουσική: Θέοντορ Σαπίρο

Διάρκεια: 90’

Διανομή: Tanweer

Σημείωμα Μάγιας Φορμπς (Σκηνοθεσία – Σενάριο)

Μου αρέσουν οι προσωπικές , ιδιοσυγκρασιακές ταινίες σχετικά με τις οικογένειες: ταινίες που μας συνδέουν και μας φέρνουν σε επαφή με την ανθρώπινη πλευρά μας. Παρόλο που δουλεύω ως σεναριογράφος στο Χόλιγουντ εδώ και 15 χρόνια, δεν είχε τύχει να γράψω σενάριο για μία ταινία τέτοιου είδους. Το 2007 τελείωσα τη συγγραφή ενός σεναρίου που είχε θέμα την παιδική μου ηλικία.

Όταν ήμουν έξι, ο κόσμος μου κατέρρευσε. Ο πατέρας  μου υπέστη μία σειρά από μανιοκαταθλιπτικά επεισόδια και ως αποτέλεσμα αυτών, οι γονείς μου χώρισαν. Μετακομίσαμε από ένα σπίτι στην εξοχή σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στο Κέιμπριτζ. Για τη μητέρα μου ήταν αδύνατο να βρει μία αξιοπρεπή δουλειά. Η αδερφή μου και εγώ πήγαμε στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς, το οποίο δεν είχε τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για να λειτουργεί σωστά. Η οικογένεια του πατέρα μου, μία από τις πιο ευκατάστατες στη Νέα Αγγλία, δεν ήταν διατεθειμένη να μας βοηθήσει οικονομικά, εξαιτίας κάποιων παράξενων εσωτερικών «κανόνων» που είχε: δεν επιτρεπόταν να ζητάς χρήματα από αυτήν, και αν το έκανες, σε γέμιζαν ντροπή.

Η μητέρα μου ήταν απελπισμένη. Ήθελε οι κόρες της να λάβουν μία καλή μόρφωση, Έτσι το 1978, όταν εγώ ήμουν 10 χρονών, γράφτηκε στο Business School του πανεπιστήμιου της Κολούμπια, πιστεύοντας ότι ένα πτυχίο θα τη βοηθούσε να σώσει το μέλλον μας. Μας άφησε στην ευθύνη του μανιοκαταθλιπτικού μας πατέρα και ερχόταν να μας βλέπει κάθε Σαββατοκύριακο, όπου κοιμόταν στον καναπέ. Έγραψα το ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ γιατί θέλησα να περιγράψω τη δύσκολη εκείνη εποχή. Το σχέδιο της μητέρας μου τότε φάνταζε τρελό. Η αδερφή μου και εγώ ήμασταν λυπημένες,  αγχωμένες  και ντροπιασμένες. Όμως στο τέλος δούλεψε. Δημιουργήσαμε τη δική μας εκδοχή της οικογένειας. Όπως και τόσες άλλες οικογένειες εκεί έξω που επιβιώνουν και τα καταφέρνουν ακόμα και με αντισυμβατικούς τρόπους.

Όταν τελείωσα τη συγγραφή του σεναρίου για το ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ήξερα τι ήθελα να δω στη μεγάλη οθόνη: μία ταινία που να είναι αστεία, θλιμμένη , αυθεντική και ζεστή. Η ζεστασιά που θα εξέπεμπε ήταν για μένα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Ήθελα να δω μία ανθρώπινη ταινία σχετικά με τις επιπτώσεις μία ψυχικής ασθένειας σε μία οικογένεια. Ήθελα να δω πραγματικά, ανθεκτικά παιδιά. Ήθελα να δω μία ταινία για την αγάπη και τις δύσκολες επιλογές που πρέπει να κάνουν καθημερινά οι άνθρωποι.

Και καθώς είχα μία τόσο ξεκάθαρη ιδέα στο μυαλό μου, μιας που ήξερα ποια θα ήθελα να είναι η εικόνα της ταινίας και τα συναισθήματα που θα μπορούσε να σου προκαλεί, κατάλαβα ότι ήθελα και να τη σκηνοθετήσω. Αυτή η απόφαση σήμαινε ότι μπορεί να χρειάζονταν 10 χρόνια μέχρι να την κάνω ή και ότι μπορεί να μην κατάφερνα να την ολοκληρώσω ποτέ. Αλλά αν την έδινα να τη σκηνοθετήσει κάποιος άλλος , θα με στοίχειωνε για πάντα η σκέψη του πως θα ήταν αν την έκανα εγώ.

Έτσι, παρόλο που η ιδέα του να τη σκηνοθετήσω με φόβιζε, η ιδέα του να κάνω πίσω με φόβιζε πιο πολύ. Έχω δύο κόρες και πάντα τους λέω τα ίδια πράγματα που μου έλεγε και η δική μου μητέρα: πάρε δημιουργικά ρίσκα, μη φοβάσαι να είσαι εσύ το αφεντικό, να είσαι τολμηρή, ο μόνος τρόπος για να αποτύχεις είναι να μην προσπαθήσεις. Πήρα αυτό το ρίσκο για τις κόρες μου. Είχα ένα όραμα και το ακολούθησα!