Συνομιλούσες γραφές: έκθεση των Θάνου Τσίγκου και Αχιλλέα Χρηστίδη στο Radisson Blu Park Hotel

Την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου, στις 20.00, η διεύθυνση του ξενοδοχείου Radisson BLU PARK HOTEL, ATHENS στα πλαίσια του αφιερώματος «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» παρουσιάζει την έκθεση δύο μεγάλων ζωγράφων, του Θάνου Τσίγκου και του Αχιλλέα Χρηστίδη. Τα έργα του Τσίγκου προέρχονται από την οικογένεια του καλλιτέχνη  και από ιδιωτικές συλλογές ενώ τα έργα του Χρηστίδη προέρχονται από την συλλογή του ίδιου και καλύπτουν την περίοδο 2004-2014.

Το Radisson Blu Park Hotel, Athens, συνεχίζει να παρουσιάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα το έργο καταξιωμένων Ελλήνων καλλιτεχνών με σκοπό την προβολή της Ελληνικής τέχνης τόσο στο εγχώριο κοινό όσο και στο ξένο που επισκέπτεται την χώρα μας. Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, «Πολιτισμός-Τουρισμός», επιλέχθηκαν οι Θάνος Τσίγκος και Αχιλλέας Χρηστίδης, δύο καλλιτέχνες που ενώ προέρχονται από διαφορετικές γενιές υπάρχει στην γραφή τους μια ιδιάζουσα εικαστική συγγένεια και συνομιλία.

Ο Θάνος Τσίγκος υπήρξε ένας μποέμ, sui generis της σύγχρονης ζωγραφικής, ένας μάστορας του χρώματος με φαντασία, εφευρετικότητα και αδιαφιλονίκητο ταλέντο. Ανθρώπινος με ευγένεια και έμφυτη αρχοντιά, πρωτοπόρος αλλά και αντισυμβατικός, απροσδόκητος, τολμηρός, μαγικός και ανεξάντλητος, δημιούργησε μια δική του πραγματικότητα με ιδιαίτερη καθαρή προσωπική γραφή.

Επίκεντρο της έρευνας και θεματολογίας του υπήρξε η φύση και ιδιαίτερα τα λουλούδια. Η ζωγραφική του μπορεί να χωριστεί σε δύο ενότητες. Στην πρώτη που εντάσσεται στο πνεύμα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού σε ότι αφορά την αμεσότητα, τον αυθορμητισμό, τον δυναμισμό και την δεύτερη ενότητα που αφορά την νεοπαραστατική ζωγραφική. Στην αρχή της πορείας του εμφανίζονται οι λεκέδες του (taches), οι θαλάσσιοι βυθοί, τα λιμάνια με τις βάρκες και τα τρεχαντήρια και αργότερα οι πολιτείες, τα ζώα και τα πουλιά, οι ιπποδρομίες (troteuses), τα λουλούδια και οι νεκρές φύσεις ενώ οι ανθρώπινες φιγούρες εμφανίζονται αρκετά αργότερα γύρω στο 1962.

Η ζωγραφική του απαλλαγμένη από την τυπική αναπαράσταση και με την ένταση μιας πηγαίας ζωικής ορμητικότητας που εκφράζεται κυρίως με την κραυγή της χρωματικής εξάρσεως φέρνει μια αναταραχή γεμάτη ρυθμό στην επιφάνεια του καμβά. Ένταση και χρώμα χαρακτηρίζουν το σύνολο του έργου του. Ζωγράφιζε με όλο του το σώμα και ακολουθούσε έναν δικό του τρόπο δουλειάς χωρίς πολλές προετοιμασίες και αναστολές. Τοποθετούσε τους καμβάδες του στο έδαφος όπως ο Jackson Pollock και δίπλα δεκάδες πελώρια σωληνάρια από χρώμα. Έριχνε στο μουσαμά με ένα κουτάλι το χρώμα με ορμή, το διαμοίραζε με τα χέρια του ή με ένα μαχαίρι ή με μια σπάτουλα ή ζωγράφιζε με το ίδιο το σωληνάριο που το πίεζε απευθείας πάνω στην ζωγραφική επιφάνεια. Έκανε ένα είδος action painting. Έχτιζε με χαοτικό τρόπο, με παχύ impasto και έδινε σχήμα στη χειρονομία του.  Αμέσως μετά κουνούσε το τελάρο, άλλοτε το αναποδογύριζε εντελώς, άλλοτε μόλις που το έγερνε. Στο τέλος αυτής της λαίλαπας το κάθε τι είχε πάρει τη θέση του και είχε ακολουθήσει τη πορεία που αυτός είχε θέσει. Το σχέδιό του αποτυπωνόταν από το χρώμα και ξεπετιόταν από το σωληνάριο στον μουσαμά ανάγλυφο, ευλύγιστο, καθάριο.

Τα ανάγλυφα άλλωστε χρώματα είναι μια τεχνική που την μεταχειρίζεται με μαεστρία, δίνοντας μια τρίτη πραγματική διάσταση στην τελείως επίπεδη ζωγραφική του. Το έργο του κινείται μεταξύ της πλήρους αφαίρεσης και της σχηματοποίησης, που αγγίζει συχνά τον συμβολισμό μέχρι και την μερικώς ρεαλιστική απεικόνιση ορισμένων στοιχείων. Η οργάνωση της σύνθεσής του είναι γεωμετρική, το χρώμα δεν υποτάσσεται στο εκάστοτε θέμα του και το κενό στα έργα του λειτουργεί σαν ενεργητικό στοιχείο της σύνθεσης. Ο Θάνος Τσίγκος ανήκει στα μοντέρνα ρεύματα που αναστάτωσε με το έργο του την μεταπολεμική τέχνη.

Ο Αχιλλέας Χρηστίδης ανήκει στη γενιά του ’80. Εξπρεσιονιστής με τολμηρή ιδιοσυγκρασία,  ανησυχίες, αναζητήσεις και αντιλήψεις διατηρεί πάντα ένα καθαρά προσωπικό τρόπο έκφρασης που τον κάνει να ξεχωρίζει. Η θεματογραφία του αποτελεί έναν μικρόκοσμο από εσωτερικά δωματίων, φράγματα, καταρράκτες, δένδρα που τα ραπίζει ο άνεμος, λουλούδια, θύελλες, φάρους, ηλεκτροφόρα καλώδια, σπιτάκια που μοιάζουν ακατοίκητα, πορτραίτα κ.α. Αυτοτελείς ιστορίες, άλλοτε με κρυμμένους συμβολισμούς και άλλοτε με εναλλασσόμενες αλληγορίες και εντάσεις, εισάγουν τον θεατή στα μυστικά έγκατα του έργου του. Με έναν ποιητικό ρεαλισμό δημιουργεί σκηνικά, μετατρέποντας τα σε σκληρές θεατρικές σκηνές αναδύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο, τη φθορά, την αποσύνθεση, την εγκατάλειψη και τον τρόμο. Οι σκηνές του εξαπολύουν ένα είδος επίθεσης στον θεατή, τον βομβαρδίζουν με εικόνες και ήχους, τον απειλούν, τον πιτσιλούν με χρώματα αλλά και τον ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά, εξωτικά κάνοντας πραγματικότητα τις θυελλώδεις φαντασιώσεις της τέχνης του. Το έργο του μεταδίδει ερωτισμό και διαγράφεται άλλοτε βίαιο και απειλητικό και άλλοτε εύθραυστο, ευάλωτο και τρωτό.  

Στην έκθεση παρουσιάζει έργα του από το 2004 έως και σήμερα κάνοντας αναφορές στις καθημερινές του συνήθειες και σκέψεις γύρω από την δουλειά του. Βγαίνει από τα στενά όρια του δικού του κόσμου, του εσωτερικού προσωπικού του χώρου /σπιτιού /ατελιέ, και φιλοτεχνεί σκηνές και εικόνες από έρημες χώρες του Elliot, έχοντας σαν σκοπό να παραμείνει απόκοσμος στο κέντρο της ζωής. Χώρες, όπου η ανθρώπινη φιγούρα δεν είναι εμφανής. Η ψυχή της ζωγραφικής του Χρηστίδη είναι το χρώμα το οποίο ασκεί γι’ αυτόν μια σχεδόν μεταφυσική επιρροή, είναι ορμητικό σαν τα φουσκωμένα νερά του, τους καταρράκτες του, τις θύελλες του και χρησιμοποιείται για να εκφράσει ένταση, δύναμη και πάθος.

Επιμέλεια έκθεσης: Ελένη Αθανασίου