100 χρόνια Μπέργκμαν: Ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα

Με αφετηρία ένα ντοκιμαντέρ, φόρο τιμής στη διάνοιά του, θα κυκλοφορήσουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε νέες ψηφιακές κόπιες, οχτώ από τις πλέον χαρακτηριστικές, αριστουργηματικές ταινίες της φιλμογραφίας του πολυβραβευμένου και εμβληματικού Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν.

Το αφιέρωμα ξεκινά με το ντοκιμαντέρ Μπέργκμαν: Ένας Αιώνας, που βγαίνει στις αίθουσες 16 Μαΐου 2019. Σκηνοθετημένο από την Μαργκαρέτε φον Τρότα, μία έμπειρη σκηνοθέτιδα που οι κριτικοί θεωρούν ότι στα έργα της υπάρχει μια πνευματική θεματολογική συγγένεια με τον μεγάλο σκηνοθέτη και ο ίδιος ο Μπέργκμαν εκτιμούσε, όπως αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ.

Μια εξερευνητική ματιά στη ζωή και το έργο του σπουδαίου εικονοπλάστη που αναμείγνυε πάντα περίτεχνα τις ταινίες του με στοιχεία της προσωπικής του ζωής. Με τη βοήθεια των στενότερων συνεργατών του, καθώς και κινηματογραφιστών, η Μαργκαρέτε φον Τρότα προσπαθεί να αποτυπώσει τα βασικά μοτίβα και θέματα που διαπερνούν το έργο του Μπέργκμαν και τον τρόπο με τον οποίο έχει επηρεάσει το έργο σύγχρονων δημιουργών.

Και ακολουθούν το καλοκαίρι οι παρακάτω ταινίες με την υπογραφή του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν:

Στις 23 Μαΐου η ταινία οδηγός του γαλλικού Νέου Κύματος, Καλοκαίρι με τη Μόνικα, μια κατάδυση στα βάθη της ψυχής των εφήβων που καταγράφει το πέρασμα από την ανεμελιά της εφηβείας στη σκληρή πραγματικότητα και σηματοδοτεί την έναρξη του θέρους.

Στη συνέχεια του κινηματογραφικού αφιερώματος «100 Χρόνια Μπέργκμαν», η πλέον αυτοαναφορική ταινία του Φάννυ και Αλέξανδρος, μια αφήγηση μέσα από την παιδική ματιά για την αγάπη και το μίσος, τον έρωτα και τον θάνατο.

Ακολουθούν: η αριστουργηματικά «ενορχηστρωμένη» Φθινοπωρινή Σονάτα, ένας φαύλος κύκλος απόδοσης ευθυνών ανάμεσα σε μητέρα και κόρες με την ψυχαναλυτική ερμηνεία του Μπέργκμαν.

Η διεισδυτική ταινία Πρόσωπο με Πρόσωπο που αναλύει τον ψυχισμό μιας γυναίκας με νευρικό κλονισμό, ψευδαισθήσεις και οράματα.

Η πιο πρωτοποριακή και τολμηρή ταινία της εποχής Σιωπή, ακολουθεί το ταξίδι δυο αδερφών προς την αυτογνωσία και την ψυχική απογύμνωση.

Η Έβδομη Σφραγίδα, η ταινία-σταθμός στην καριέρα του Σουηδού μάγου της εικόνας και της ψυχής, με την οποία κατέδειξε τα όρια (ή την έλλειψη ορίων;) του ανθρώπου και του καλλιτέχνη.

Οι Άγριες Φράουλες, μια από τις πλέον εμβληματικές ταινίες, ένα ταξίδι ενδοσκόπησης και αναζήτησης με προορισμό την συνειδητοποίηση και αποδοχή των αέναων και νομοτελειακά αναπάντητων υπαρξιακών ερωτημάτων που βασανίζουν τον άνθρωπο.

Και το Περσόνα, η απόλυτα αριστουργηματική ταινία του για την οποία ακόμα και ο ίδιος έχει πει ότι «άγγιξε τα όρια στα οποία θα μπορούσε να φτάσει η διάνοιά μου».