Την Πέμπτη (31/05) βρέθηκα στην Πλατεία Νερού για να παρακολουθήσω την 1η ημέρα του Release Athens Festival 2018. Δυστυχώς, δεν μπορώ να εκφέρω τη γνώμη μου για το πρώτο σχήμα της ημέρας, το ηλεκτρονικό ντουέτο Lip Forensics, καθώς, παρότι οι μουσικοί βγήκαν ακριβώς στην ώρα τους, στις 5.45 σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι πόρτες παρέμειναν για κάποιον λόγο κλειστές έως τις 6.10 και έτσι, πέρα από λίγα λεπτά, ο λίγος κόσμος που περίμενε στην είσοδο, τους άκουσε μόνο εξ αποστάσεως. Ο άχαρος ρόλος του να είσαι το πρώτο συγκρότημα του line-up έγινε ακόμα χειρότερος καθώς οι Lip Forensics αναγκάστηκαν να παίξουν το μεγαλύτερο μέρος της 30λεπτης εμφάνισής τους χωρίς κοινό, κάτι που αποτέλεσε και το μοναδικό αρνητικό στοιχείο της εξαιρετικής συνολικά διοργάνωσης.
Το επόμενο συγκρότημα, οι καταπληκτικοί Sworr. που βγήκαν στη σκηνή στις 6.30, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς μαγνήτισαν αμέσως τα βλέμματα και συγκέντρωσαν την προσοχή του κόσμου που ήδη βρισκόταν στην αρένα. Από τα κομμάτια που απολαύσαμε ήταν το «Nasty», το «Through Your Soul», το «Fluorescence Pt. 2», το «People Are Blind» και το «Colder». Πρόκειται για ένα νέο συγκρότημα με πολύ λαμπρό μέλλον και πραγματικά, εάν δεν ήξερα ότι είναι Έλληνες, θα μπορούσα κάλλιστα να υποθέσω ότι κατάγονται από το εξωτερικό αφού δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχα μεγάλα συγκροτήματα του είδους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η συνέχεια έγινε με την Kid Moxie, κατά κόσμον Έλενα Χαρμπίλα, με το κοινό να μαζεύεται σιγά σιγά στην αρένα υπό τους ήχους του πρώτου κομματιού της setlist, «Lacuna», από το άλμπουμ 1888 (2014) το οποίο μας εισήγαγε γρήγορα στο cinematic pop κλίμα για το οποίο είναι γνωστή η Ελληνίδα. Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, το «The Bailor», το «Still High» και το «Mysteries of Love», μια συνεργασία της ίδιας με τον Angelo Badalementi και τον David Lynch. Τέλος, ακούσαμε το τελευταίο της single «No Island», το «4 am» καθώς και μια διασκευή του διάσημου τραγουδιού από τα ‘80s, το «Big in Japan» των Alphaville, ενώ η διάρκειας μίας σχεδόν ώρας πολύ καλή εμφάνιση της Kid Moxie έκλεισε με το δικό της «Jacqueline The Ripper».
Λίγα λεπτά μετά τις 9 έφτασε η ώρα για να βγει στη σκηνή ο co-headliner της 1ης ημέρας του φεστιβάλ, ο 33χρονος Rory Graham, ευρέως γνωστός ως Rag’n’Bone Man, τον οποίο ο κόσμος, που είχε πλέον σχεδόν γεμίσει την αρένα, υποδέχτηκε πολύ θερμά. Από τα πρώτα τραγούδια που απολαύσαμε ήταν το «Wolves», το «Ego», το «Your Way or the Rope» και το πολύ όμορφο «The Fire» με τα οποία ο Άγγλος μας έδωσε ένα δείγμα των ερμηνευτικών του ικανοτήτων που δικαιώνει τον χαρακτηρισμό του ως ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φαινόμενα των τελευταίων ετών στη Μεγάλη Βρετανία και όχι μόνο. Με τα «Lay My Body Down», «Life in Her Yet» και «Hard Came the Rain» ο Rory Graham συνεπήρε το κοινό, ενώ οι όμορφες και μελαγχολικές μπαλάντες «Odetta» και «Grace» ανέδειξαν τη θαυμάσια blues και soul φωνή του γλυκύτατου και χαμογελαστού τραγουδιστή. Η μουσική του Άγγλου που κινείται σε μονοπάτια blues, pop, hip-hop και soul μουσικής, φαίνεται να έχει μεγάλη απήχηση στο κοινό με αποκορύφωμα το πολύ γνωστό και εξαιρετικό κομμάτι «Skin» κατά το οποίο ο κόσμος τραγουδούσε όλους σχεδόν τους στίχους, το όμορφο «As You Are» όπου ακούσαμε τα εκπληκτικά φωνητικά της τραγουδίστριας που συνοδεύει τον Graham, καθώς και το «Love Is All You Need» στο οποίο συμμετείχε ενεργά το κοινό έπειτα από παρότρυνση του τραγουδιστή. Επιπλέον, στη συνέχεια απολαύσαμε μια πολύ όμορφη εκδοχή του μεγάλου hit «Human» με ένα πολύ καλό rap interlude, το «Bitter End» και το «Hell Yeah» με το οποίο και ολοκληρώθηκε η εμφάνιση του εν μέσω χειροκροτημάτων.
Στις 11 ακριβώς βγήκε στη σκηνή ο δεύτερος headliner της βραδιάς, Richard Ashcroft, ενώ από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα ήταν εμφανές ότι ο Άγγλος έχει μεγάλο κοινό στη χώρα μας. Το setlist περιελάμβανε κλασσικά πλέον κομμάτια τόσο από την εποχή που ο Ashcroft ανήκε στους The Verve όσο και από τη solo καριέρα του. Η συναυλία ξεκίνησε δυναμικά με το θαυμάσιο «Sonnet» το οποίο διαδέχτηκε το «This Is How It Feels», ενώ στο «Break The Night With Colour» που ξεσήκωσε το κοινό, ο Ashcroft έπαιξε ένα solo στην κιθάρα του χρησιμοποιώντας τα γυαλιά ηλίου που φορούσε. Ακολούθησαν οι μεγάλες επιτυχίες «A Song For The Lovers», «Music Is Power», «Velvet Morning» καθώς και το «Science Of Silence», ένα μέρος του οποίου ο Ashcroft ερμήνευσε ξαπλωμένος στο πάτωμα. Λίγο πριν το εκρηκτικό encore, ακούσαμε δύο ακόμα τραγούδια των The Verve, το «Space And Time» και το εξαιρετικό «Lucky Man». Έπειτα από παρατεταμένο χειροκρότημα και σφυρίγματα από το κοινό, ο Ashcroft βγήκε στη σκηνή για μερικά ακόμα τραγούδια και ερμήνευσε εξαιρετικά το «The Drugs Don‘t Work» με την ακουστική του κιθάρα. Στη συνέχεια, απολαύσαμε το «Hold On» με πολύ κόσμο να τραγουδάει και να χοροπηδάει, ενώ στο background βλέπαμε αποσπάσματα βίντεο από διαδηλώσεις και φλεγόμενα κτίρια. Τελευταίο κομμάτι της βραδιάς δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το φανταστικό alternative rock κομμάτι «Bitter Sweet Symphony» το οποίο ξεσήκωσε για τα καλά όλο τον κόσμο και έκλεισε ιδανικά μια πολύ όμορφη συναυλία.
Ο 46χρονος Άγγλος «εκπέμπει» έναν αέρα rock star, ενώ με την εκκεντρική προσωπικότητα και τη μοναδική σκηνική του παρουσία προσδίδει ένα ξεχωριστό πάθος και ενέργεια στα τραγούδια που ερμηνεύει. Μια άψογη εμφάνιση τόσο από τον ίδιο όσο και από τους φοβερούς μουσικούς που τον συνόδευαν με αποκορύφωμα τα φοβερά solo στην ηλεκτρική κιθάρα με πολύ όμορφα οπτικά στοιχεία να συμπληρώνουν την ακουστική εμπειρία που διήρκησε σχεδόν 1 ώρα και 30 λεπτά. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως ο κόσμος τραγουδούσε τους στίχους από όλα τα τραγούδια του Ashcroft, κάτι που δείχνει πως έχει μια ξεχωριστή θέση για το ελληνικό κοινό.
Συνοψίζοντας, μια εξαιρετική μουσική βραδιά σηματοδότησε την έναρξη του Release Athens Festival με θαυμάσια δουλειά στον ήχο και τα φώτα από τους διοργανωτές τα οποία συνετέλεσαν στο να απολαύσει στο έπακρο το μουσικόφιλο κοινό τη συναυλιακή αυτή εμπειρία.