Από τις εκδόσεις Περίπλους κυκλοφορεί το βιβλίο του Λεύκιος Ανναίος Σενέκας, Είναι μικρή η ζωή σε μετάφραση της Κάτιας Χαρικιοπούλου.
Μέσα στις λίγες σελίδες του βιβλίου αυτού, ο Σενέκας μεταφέρει αλήθειες που όλοι μας έχουμε αποδεχτεί, λίγοι όμως έχουν το σθένος να τις παραδεχτούν και δημόσια. «Είναι μικρή η ζωή» συχνά παραπονιόμαστε μεταξύ σοβαρού και αστείου. Είναι όντως όμως μικρή; Ή μήπως είναι μικρό το κομμάτι της ζωής που ζούμε εμείς, το κομμάτι που δεν ξοδεύουμε αλόγιστα σε κάθε δυνατό ανόητο λόγο, λες και έχουμε άφθονο χρόνο, ή σαν να μην έχει ο χρόνος αξία;
Πόσους έχετε γνωρίσει που να αποδέχονται ότι δεν ζουν την ζωή που θα ήθελαν, όπως θα ήθελαν; Πόσοι είναι αυτοί που παραδέχονται δημοσίως ότι ξοδεύουν την ζωή τους σε θελήματα, διευκολύνσεις και ευγένειες..; Λίγοι, πολλοί λίγοι. Άρα θα έπρεπε υπό αυτές τις συνθήκες να ζούμε σε μια κοινωνία ευτυχισμένων ανθρώπων. Είναι όμως έτσι; Γιατί άραγε δεν συμβαίνει αυτό;
Είναι πολλοί αυτοί που σε προσωπικές συζητήσεις με τον εαυτό τους παραδέχτηκαν την παραπάνω κατάσταση, αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή συνειδητά ξέχασαν και συνέχισαν να χάνουν το ίδιο ανόητα και αλόγιστα τον χρόνο τους. Ο Σενέκας θίγει όλα αυτά τα θέματα που κρύβουμε βαθιά μέσα μας, και μας αναγκάζει να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτό το καταφέρνει με απλά παραδείγματα από την τότε ζωή στην Ρώμη, που μέσα από τον διαχρονικό του λόγο φαντάζουν σύγχρονα.
Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως ένας προσωπικός διάλογος με τον εαυτό μας. Την θέση του φροντίζει να πάρει ο ίδιος ο Σενέκας, δείχνοντας πόσο ωμά ειλικρινείς πρέπει να είμαστε με τους εαυτούς μας. Ως μια παράφραση των όσων πίστευε και ο δάσκαλος του Σενέκα, Φαβιανός, αποτελεί το ακόλουθο: «Για να αισθανθούμε τα σφάλματα μας δεν αρκεί μόνο μια παρατήρηση από κάποιον άλλον, αλλά πρέπει οι ίδιοι να κατακρίνουμε τον εαυτό μας». Και σε θέματα που αφορούν την ζωή μας, πρέπει να τον κατακρίνουμε σκληρά…
Στην σημερινή Κόρντοβα της Ισπανίας, 4 ή 5 χρόνια πριν τον Ιησού, γεννήθηκε ο Λεύκιος Ανναίος Σενέκας. Όντας γόνος πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας, είχε την παιδεία που άρμοζε στην ευγενική του καταγωγή. Σε πολύ μικρή ηλικία τον έστειλαν να μείνει με την θεία του, σύζυγο διοικητή της Αιγύπτου. Έτσι μεγάλωσε εκεί. Επέστρεψε στην Ρώμη μετά από χρόνια όπου και έζησε έως τον θάνατο του το 65 μ.Χ. Η ζωή του Σενέκα χαρακτηριζόταν από μια διαρκή προσπάθεια να προσδώσει στην καθημερινότητα του καλύτερη ποιότητα. Γι’ αυτό και ήταν χορτοφάγος. Όλες οι δραστηριότητες του ήταν προσεκτικά επιλεγμένες ώστε να εξασφαλίσει μια ζωή όσο το δυνατόν μακρά και δίχως πόνους. Αυτό όμως του είχε γίνει έμμονη ιδέα, έτσι αρκετοί σύγχρονοι του και σημερινοί μελετητές τον χαρακτήριζαν/ουν νευρωτικό. Όμως η ζωή έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον ίδιο. Ο θάνατος ήρθε γι’ αυτόν όχι σε μεγάλη ηλικία, και μάλιστα με τρόπο ειρωνικό προς τις ιδέες του. Καταδικάστηκε να αυτοκτονήσει κόβοντας ο ίδιος τις φλέβες του. Τον καταδίκασε ένας πρώην μαθητής του και νυν αυτοκράτορας, ο Νέρωνας.
