Μετά την επιτυχία της διοργάνωσης του πρώτου “compartments dance project”, που πραγματοποιήθηκε το περσινό φθινόπωρο με μεγάλη συμμετοχή χορευτών και χορευτικών ομάδων και τη θερμή ανταπόκριση του κοινού, η Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και η Τατιάνα Λύγαρη διοργανώνουν φέτος το 2ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού “compartments dance project” από την Κυριακή 10 έως και την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017.
Ως συνέχεια του καθιερωμένου πλέον Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ» και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον σύγχρονο χορό, χορογράφοι, χορευτές και χορευτικές ομάδες καλούνται να εμπνευστούν από τον απρόσμενο χώρο του New Wagon της Αμαξοστοιχίας και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των 12 μικρών «διαμερισμάτων» (compartments) του και να παρουσιάσουν στο ξεχωριστό αυτό βαγόνι τις προσωπικές τους performances για μικρές ομάδες θεατών (σύντομης διάρκειας 10’-30’ λεπτών).
Η ιδιαιτερότητα του σκηνικού χώρου των compartments προκαλεί τον αυτοπεριορισμό της κίνησης και οδηγεί στην υπέρβαση και τον επαναπροσδιορισμό της. Η διαύγεια, η εσωτερικότητα, η λιτότητα και η καθαρότητα του κινησιολογικού στοιχείου γεννιούνται ακούσια από τη μεγάλη εγγύτητα με τον θεατή-συνεπιβάτη και την οικειότητα της ιδιωτικής ατμόσφαιρας. Θέματα και έννοιες, όπως η φυγή, η αναχώρηση, η άφιξη, η διαδρομή, ο σταθμός, η αντάμωση, η αναψυχή, η μετανάστευση, ο αποχωρισμός και ό,τι μπορεί να περικλείει ένα «ταξίδι», κυριολεκτικά και μεταφορικά, αποτελούν πηγές έμπνευσης και βρίσκουν στον χώρο την ιδανική τους διάσταση.
Η μοναδικότητα του Σιδηροδρομικού Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού προκαλεί αντισυμβατικά ερεθίσματα δημιουργικότητας προσφέροντας μια ανεπανάληπτη παραστατική εμπειρία τόσο για τους θεατές όσο και για τους καλλιτέχνες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Παράλληλα, χορευτικές performances φιλοξενούνται στον υπαίθριο χώρο της Αποβάθρας και του νέου Cargo- Wagon της Αμαξοστοιχίας.
PERFORMANCES
καθημερινά από Κυριακή 10 έως και Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017 σε ένα κυλιόμενο πρόγραμμα από τις 7.30 μμ.
ΟΙ PERFORMANCES ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
ΑS TIME GOES BY
Ιωάννα Αγγελοπούλου – Σουζάννα Μαραγκού
σύλληψη Ιωάννα Αγγελοπούλου – Σουζάννα Μαραγκού χορογραφία Ιωάννα Αγγελοπούλου σκηνοθεσία / δραματουργική επεξεργασία Σουζάννα Μαραγκού ερμηνεία Ιωάννα Αγγελοπούλου, σαξόφωνο Θανάσης Κουζαμπάσης
Πώς ο ερωτισμός του σώματος μετουσιώνεται στον πιο ελεύθερο ερωτισμό της καρδιάς και αντίστροφα; Μέσα από gesture dance και εικόνες-λέξεις, θα βρούμε μια ερωτική γλώσσα που ταιριάζει με το σήμερα στην Αθήνα.
«…Ο ερωτευμένος δεν πρέπει να αναχθεί σε ένα απλό υποκείμενο-φορέα συμπτωμάτων; Αυτό που πρέπει είναι να προβληθεί όποιο ανεπίκαιρο, και άρα άτρεπτο, στοιχείο περιέχει στη φωνή του…» Roland Barthes
ENDLESS TIME
Ιωάννα Τόλιου
σύλληψη / χορογραφία Ιωάννα Τόλιου ερμηνεία Ηλέκτρα Βασιλικού, Νίκη Παούρη
Ένα βαγόνι σταματημένο… Όλα φαίνονται ακίνητα μέσα σ’ αυτό, σταματημένα… o χώρος, τα αντικείμενα, οι επιβάτες… Όμως υπάρχει κάτι στο βαγόνι που συνεχώς κινείται. Ο χρόνος μέσα σ’ αυτό «ταξιδεύει» και στο ταξίδι του συνεχώς αλλάζει, παραμορφώνει, αλλοιώνει, μετατρέπει κάθε μορφή που συναντά. Τι αλλαγές θα συμβούν; Πώς ο χρόνος επηρεάζει ένα ακίνητο σώμα σ’ έναν χώρο; Θα σταματήσει ποτέ αυτό το «ταξίδι»;
HOP ON!
Ομάδα Quo Vadis
χορογραφία Quo Vadis ερμηνεία Ζαφειρία Τσιρακάκη
Είμαστε οι επιλογές μας. Αυτό που σκεφτόμαστε, γίνεται η πραγματικότητά μας. Είμαστε οι σκέψεις μας. Σαν τρένα που περνάνε από τον προσωπικό μας σταθμό και μας πάνε σε προορισμούς γνωστούς και άγνωστους. Επιλέγουμε να ανέβουμε, να κατέβουμε νωρίτερα, με φόρα, εν κινήσει ή στην επόμενη στάση, να αντέξουμε μέχρι το τέλος, με κλειστά μάτια ή ανοιχτά. Κοιτώντας έξω από το παράθυρο ή γνωρίζοντας τους συνταξιδιώτες μας. Οι επιλογές μας, τρένα που παίρνουμε ή που αφήνουμε να μας προσπεράσουν.
ΤANT-ROOM 2
(TANTRUM-WAITING ROOM)
Ομάδα Fractal Fractus
χορογραφία Fractal ερμηνεία Έλλη Αβραάμ-Ρέπα, Ηλιάνα Δουλάμη, Καλλιόπη Κουτσού μουσική σύνθεση / ερμηνεία Σάκης Κλεισιάρης σκηνική-εικαστική επιμέλεια Fractal
«Τantrum» ή ξέσπασμα θυμού. Η «βιομηχανοποιημένη ευτυχία» με στόχο τη μεταμόρφωση του ανεπαρκούς εαυτού σε κάποιον κατακλυσμένο από θετική ενέργεια–«καταδικασμένου» να ευτυχίσει. «Waiting Room» ή τα χρόνια που θα ‘ρθουν και αυτά που έφυγαν. Περιμένοντας. Ποντάροντας. Τζάμια φιμέ. ∆ιαλογή-Απόρριψη-Φαντασίωση. Παιχνίδι ή ψευδαίσθηση; Μπορείς να «δανειστείς» την ευτυχία σου ή απλώς είσαι στον παροξυσμό της αδρεναλίνης; Είσαι έτοιμος για ένα ακόμα παιχνίδι;
THE EFFECT
Ομάδα enRoute
Ομάδα enRoute Χριστίνα Καρπούζου, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Justine Gussot
σύλληψη / ιδέα / κινησιολογική μελέτη Χριστίνα Καρπούζου χορογραφία / ερμηνεία Χριστίνα Καρπούζου, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Justine Goussot επιμέλεια κίνησης Μαργαρίτα Τρίκκα μουσική Γλαύκος Σμαριανάκης (βιολί)
en route: καθ’ οδόν για κάτι | καθ’ οδόν προς κάτι, (καθομιλουμένη) στο δρόμο για κάτι, στο δρόμο προς κάτι. Η έννοια του «ταξιδιού» είναι τόσο πολύπλευρη που αφορά και αγγίζει τον κάθε άνθρωπο. ∆ίνει μια διαφορετική βιωματική αίσθηση και εμπειρία στον κάθε «ταξιδευτή» ανάλογα με τη θέση και τη συνθήκη στην οποία βρίσκεται. Υπάρχουν πολλά θέματα που διαμορφώνουν την έννοια του ταξιδιού, όπως η αλλαγή, η εξερεύνηση, η σύνδεση, η ελπίδα, ο αποχωρισμός, η φυγή, η μετανάστευση κ.ά., κι ο καθένας μας βιώνει την προσωπική του αλήθεια και οι εμπειρίες που συλλέγει είναι μοναδικές. Σ’ αυτό το πλαίσιο προσωπικής αλήθειας και μοναδικότητας με το οποίο χαρακτηρίζεται το κάθε βίωμα, η ομάδα enRoute ερευνά την αίσθηση του χρόνου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του ταξιδιού, ανάλογα με τη συνθήκη που βρίσκεται ο άνθρωπος (συναισθηματική, κοινωνική, κτλ) και αποδίδει κινησιολογικά το πώς μπορεί να αλλοιωθεί η αίσθηση του χρόνου για τον άνθρωπο, ανάλογα με το αν η εμπειρία του είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη, ξέγνοιαστη ή αγχωτική ή αν ήρθε έπειτα από πράξεις επιλογής ή εξαναγκασμού.
THE FAIRY TALES PROJECT: ‘…ΚΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ;’
Ομάδα MOMENTum
ιδέα Μαρίνα Μαριόλα χορογραφία Αυγούστα Πισσαρίδη, Ομάδα MOMENTum ερμηνεία Μαρίνα Μαριόλα, Μαρία Μουστάκα, Αυγούστα Πισσαρίδη
Πόσο καθορίζει τη ζωή μας το πεπρωμένο και πόσο εμείς καθορίζουμε αυτό με τις πράξεις μας; Πόσο αντέχουμε στους χρυσούς κανόνες και τα πρέπει; Κι αν έχουμε την ανάγκη να είμαστε αντισυμβατικοί; Τρεις πριγκίπισσες από τρία κλασικά παραμύθια παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους κι αποφασίζουν να αναλογιστούν τι θέλουν… κι αν τελικά θέλουν να πουν κατευθείαν “I do!” στον ονειρεμένο πρίγκηπα. Είναι έτοιμες να χαράξουν έναν διαφορετικό δρόμο στις ιστορίες τους… ή όχι;
TRENRITMO
Ομάδα HERMANOS
χορογραφία Μαρίνα Νώτη βοηθός χορογράφου Kwoust delos hermanos Κωνσταντίνος Γκιώνης ερμηνεία Copa delos hermanos loco (Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος), Thanos Choni delos hermanos (Θάνος Τσοτσώνης), Ήβη Βασιλείου, Kwoust delos hermanos (Κωνσταντίνος Γκιώνης), Μαρίνα Νώτη
Στην ακουστική αίσθηση του χώρου, του χρόνου και του σώματος διακρίνεται η κοινωνική, πολιτισμική και επικοινωνιακή σημασία του ήχου. Ο ήχος αποσπασμένος από την οπτική πηγή, ενεργοποιεί ανεξιχνίαστες διεργασίες της ανθρώπινης ψυχής. Στο Trénritmo ο συνεχής ήχος-ρυθμός του τρένου σμίγει με τους ήχους-ρυθμούς των επιβατών. Η τεχνική του Flamenco χωρίς τα αυστηρά, παραδοσιακά του πλαίσια, εναρμονίζεται με τη φόρμα του σύγχρονου χορού. Oι Hermanos είναι οι επιβάτες.
ΑΝΑΜΟΝΗ
Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη
χορογραφία / ερμηνεία Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη
τσέλο (επί σκηνής) Θοδωρής Πιστιόλας
Με αφορμή το ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη «Αναμονή», δύο χορεύτριες και ένας μουσικός αναζητούν τι μπορεί να σημαίνει και τι προκαλεί η αναμονή σε κάθε χρονική στιγμή. Για τον Λουντέμη
«Αβάσταχτο είναι… Πικρό είναι / Να σιμώνεις αργά στ’ακρογιάλι
/ Χωρίς να είσαι ναυαγός
/ Ούτε σωτήρας
/ Παρά ναυάγιο»
Τι κι αν εμείς χωρίς να είμαστε ταξιδιώτες σιμώνουμε σε μια αποβάθρα, σε ένα «τρένο-ναυάγιο»; Ένα σύντομο «ταξίδι» αναμένοντας να συναντήσουμε ο ένας τον άλλο ή και όχι. Μια διαρκής αίσθηση αναμονής για το τι θα συμβεί ύστερα από αυτό που συμβαίνει τώρα.
«Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί. Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος που δεν έχει τι να περιμένει και όμως περιμένει» Μενέλαος Λουντέμης
ΑΘΗΝΑ-ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ
Ομάδα ΑΗΡ
σύλληψη / χορογραφία / σκηνοθεσία Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη (ομάδα αήρ) ερμηνεία Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη, Χρήστος Καρανικόλας ενδυματολογική επιμέλεια ομάδα αήρ υποκριτική επιμέλεια / επιμέλεια λόγου Χρήστος Καρανικόλας, Γιώργος Μπένος
Ποίημα: «θα΄ρθει μια μέρα» του Μανώλη Αναγνωστάκη
Τρεις άγνωστοι άνθρωποι, δύο γυναίκες και ένας άντρας συνοδοιπόροι σε ένα ταξίδι με οδηγό τον έρωτα και τις εμμονές τους, ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλον μιλώντας ο καθένας για τη δική του πληγή, ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιούν τη σημασία τού να μην είναι κανείς μόνος.
ΑΠΟ-ΧΩΡΙΖΟΜΑΙ
Ομάδα (R)evelators
σύλληψη Χριστίνα-Μαρία Νικολοπούλου χορογραφία / ερμηνεία Δανάη Δημητροπούλου, Χριστίνα-Μαρία Νικολοπούλου
Αποχωρισμός, αποχωρίζω ή αποχωρίζομαι όχι μόνο από αυτό με το οποίο συνδέθηκα, αλλά και από τον ίδιο μου τον εαυτό, από το κομμάτι της ζωής μου που εναπόθεσα σε σένα. Ο σταθμός του τρένου, οι σκέψεις, τα αμέτρητα ερωτηματικά και μια «άλλη» ζωή που απλώνεται μπροστά… κάτι παροδικό ή κάτι μόνιμο, κάτι που θα δικαιώσει τις αποφάσεις που πάρθηκαν ή κάτι που θα παρατείνει την οδύνη των αναμνήσεων για όλα εκείνα που έμειναν πίσω, για όλα εκείνα που τελείωσαν, για όλα εκείνα που έφυγαν…
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΑΘΡΑ
Ομάδα SPINAL CORD
χορογραφία Ειρήνη Γραμματικού ερμηνεία Ελπίδα Αγιοβλασίτη, Σπυριδούλα Αλαμάνου, Ειρήνη Γραμματικού, Ελένη Κουρκούλου, Σμαράγδα Κούφαλη, Σεσίλια Μάνεση
Οι ζωές γυναικών διαφορετικών εποχών του περασμένου αιώνα, της δεκαετίας του ‘20, του ‘60, του ’80, μέσα από τα βιώματα ενός παρατηρητή σε ένα σταθμό τρένου. Η άφιξη, η αναμονή και η αναχώρηση είναι χρονικά διαστήματα που δηλώνουν επαναλαμβανόμενη ροή ενέργειας. Η αλήθεια είναι ότι τα στερεότυπα εγκαταλείπονται, οι εποχές αλλάζουν και οι άνθρωποι εξελίσσονται. Η αποβάθρα, όμως, μένει πάντα η ίδια.
ΔΟΥΛΕΙΑ
ΕΣΥ ΠΩΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ;
Ομάδα diZgravity Dance Theater Company
σκηνοθεσία / κείμενα / χορογραφία Τάνυα-Κωνσταντίνα Βασδάρη ερμηνεία Ελένη Δημακουλέα, Σοφία Ελευθερίου, Ανάστης Κελάδης, Ευδοκία Κελεσσίδη, Λυδία Μπαλάσκα, Γεωργία Μπαλιώτη, Θωμαΐς Μυτακίδου, Δανάη Ορλανδάτου, Λίλη Τέγου, Λουκία Τσικούρη, Πωλίνα Χαλά μουσική επιμέλεια Ανάστης Κελάδης φωτογραφία Ευάγγελος Καραλής βίντεο Κυριάκος Ιορδάνης
Δ Ο Υ Λ Ε Ι Α. Εσύ πώς διαβάζεις τον τίτλο της παράστασης; Μια χοροθεατρική performance που αποτελείται από επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Η performance φέρνει στο φως πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας. Άλλες θα μας κάνουν να γελάσουμε, άλλες να αναρωτηθούμε, άλλες και τα δύο. Μια νέα γενιά καλλιτεχνών αμφισβητεί την Κρίση, την Ανεργία, την Απραγία, τον Ρατσισμό, την Πολιτική και δίνει μια ανάπαυλα στη θλίψη των ημερών μας με χιούμορ, συλλογικότητα, ταχύτητα και ρυθμό. Η φιλία, η οικογένεια και ο έρωτας δεν απουσιάζουν από το κάδρο, για να συμπληρωθεί η κάθε πτυχή της ζωής μας που μπορεί να επηρεάσει η κρίση.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ;
Ομάδα Ina
Female = ma
σύλληψη / σκηνοθεσία Ρωμάννα Λόμπατς χορογραφία / ερμηνεία Νικόλ Καφετζοπούλου, Ιουλιάννα Μπανούση, Αναστασία Παπαδάκη, Ιόλη Σπηλιοπούλου
Η γενική άποψη που κυριαρχεί είναι ότι η γυναίκα δεν είναι δυνατή. ∆υνατή όμως σε σχέση με τι και με ποιόν; Ορίζεται αποκλειστικά σε σχέση με τον άντρα. Αυτό δε σημαίνει ότι η γυναίκα δεν είναι δυνατή σωματικά, γενικά.
Τέσσερα γυναικεία σώματα εξετάζουν τη δική τους δύναμη, τη συγκρίνουν, τη μεταφέρουν και τη φτάνουν στα όρια των σωμάτων τους. Μία εξερεύνηση που θα γίνει μέσα κι έξω από ένα τρένο, το οποίο σηματοδοτεί την αρχή της αναζήτησης σ’ έναν κόσμο που θα δέχεται τη γυναίκα ως κάτι ίσο αλλά διαφορετικό. Με δική της δύναμη, που δεν πρέπει να συγκριθεί αλλά να αποκαλυφθεί. Δύναμη, τριβή, ταχύτητα, ροπή, πίεση, ενέργεια από σώματα που παραθέτουν τις ιστορίες τους μπροστά στο κοινό.
Εξετάζοντας αυτό το σχεδόν δεδομένο, οι θεατές καλούνται να κρίνουν τη δύναμη ως έννοια. Μέσα από τον χορό, την απόλυτη έκφραση της δύναμης του σώματος, όπου δύναμη σημαίνει δυνατότητα, αναπτύσσεται ο προβληματισμός πάνω στο αδύνατο και το δυνατό.
ΣΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ
Έμιλι Nικόλα, Δήμητρα Παγκάλου
χορογραφία / ερμηνεία Δήμητρα Παγκάλου, Έμιλι Νικόλα ηχογραφημένο κείμενο Δήμητρα Παγκάλου
«∆έκα λεπτά μας απέμειναν… Αντίο, γλυκιά μου αδερφή! Φοβισμένα, πήραμε εκείνα τα ασπρόμαυρα χρώματα, πινέλα και φρεσκάραμε τον ετοιμόρροπο χρόνο.» Πόσο εύκολα γερνά αυτός ο ευλογημένος χρόνος; Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε την ιστορία μας και τη σύντομη διαδρομή που μας χώρισε για πάντα… Ή ίσως και να μη μας χώρισε για πάντα… Απλώς μας βρήκε διαφορετικές, να συντροφεύουμε μέσα στο ίδιο βαγόνι του παροπλισμένου τρένου… πίσω από το γηραιό, φοβισμένο, καταπονημένο βλέμμα μας… Γνωρίζαμε το απέναντι πρόσωπο κι ας ήταν διαφορετικό! Αλλιώς ήμασταν βαμμένες κι αλλιώς μετά το πρωινό ξύπνημα του εφιάλτη… που έκανε βόλτες στα ματωμένα μας μάτια…