Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, με τρεις site-specific εγκαταστάσεις της διάσημης εικαστικού Κάντυ Τσανγκ, που απαντά καταφατικά στο ερώτημα αν η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, έρχεται στη Θεσσαλονίκη από 10 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου 2016.
Με καταγωγή από την Ταϊβάν, τόπο γέννησης το Πίτσμπουργκ και μόνιμη κατοικία της τη Νέα Ορλεάνη, η Κάντυ Τσανγκ κουβαλάει στο DNA της διαφορετικές κουλτούρες, αλλά μονάχα μία εμμονή: της αρέσει να πειράζει το δημόσιο χώρο, σαν να στήνει στο κέντρο της πόλης ένα υβριδικό επιτραπέζιο παιχνίδι μαζικής συμμετοχής. Σε αυτό το εικαστικό modus vivendi, όπου η τέχνη φλερτάρει με τον ακτιβισμό, οι μεγάλης κλίμακας, διαδραστικές εγκαταστάσεις της Τσανγκ αφενός θολώνουν τα όρια ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, αφετέρου δίνουν την ευκαιρία στους περαστικούς να συμμετάσχουν αυθόρμητα σε αυτές, να προβληματιστούν και, τελικά, να τις χρησιμοποιήσουν ως όχημα για την επανάκτηση του χώρου γύρω και εντός τους.
H γκουρού των αμερικανικών talk shows, Oprah Winfrey, έχει δηλώσει για την Κάντυ Τσανγκ: «Μέσα από μια σειρά μεγάλης κλίμακας projects, που συνδυάζουν την εικαστική εγκατάσταση με τον ακτιβισμό, η Τσανγκ ενθαρρύνει τον κόσμο να έρθει σε διάδραση με το δημόσιο χώρο για να ακουστεί η φωνή του».
School of the Future
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτή είναι μια διαφορετική ερμηνεία της σχολικής αίθουσας, χωρίς δασκάλους, βιβλία και μαθητές. Οι επισκέπτες βρίσκονται σε ένα χώρο με μια σχολική έδρα στο βάθος, περικυκλωμένη από χίλια μεγάλα κόκκινα μπαλόνια. Καλούνται λοιπόν να σημειώσουν σε ένα σημειωματάριο πάνω στην έδρα το δικό τους μάθημα ζωής. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, οι επισκέπτες γίνονται ταυτόχρονα δάσκαλοι και μαθητές: μπορούν να διδάξουν, αλλά και να διδαχτούν, συμμετέχοντας σε ένα μεγάλο σχολείο συλλογικής εμπειρίας, όπου την κοινή εγκυκλοπαίδεια γνώσεων διαμορφώνουν οι ατομικές τους εμπειρίες.
Before I die
Το 2011, η Κάντυ Τσανγκ ξεκίνησε αυτό το installation ως τοπικό πείραμα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι της γειτονιάς της, στη Νέα Ορλεάνη. Κατέλαβε κυριολεκτικά το κτίριο, βάφοντας τους εξωτερικούς τοίχους του στα χρώματα του σχολικού μαυροπίνακα, όπου με λευκά stencil γράμματα έγραψε πολλές φορές τη φράση «Πριν πεθάνω, θέλω να…». Οι περαστικοί καλούνταν να αποτελειώσουν τη φράση, γράφοντας με κιμωλία τις μελλοντικές επιθυμίες τους. Αυτή είναι και η πιο διάσημη εικαστική εγκατάστασή της, στην οποία η τέχνη συναντά τον κοινωνικό διάλογο και την ανανέωση του αστικού χώρου. Περισσότεροι από χίλιοι τοίχοι «Πριν πεθάνω» έχουν δημιουργηθεί σε 70 και πλέον χώρες, ανάμεσά τους στο Καζακστάν, το Ιράκ, την Αϊτή, την Κίνα, την Ουκρανία, την Πορτογαλία, την Ιαπωνία, τη Δανία, την Αργεντινή και τη Νότια Αφρική.
Confessions
Οι ανώνυμες και μυστικές εξομολογήσεις που έχουν γραφτεί σε έναν ιδιωτικό θάλαμο, πάνω σε μικρά ξύλινα πλακίδια, αναρτώνται στο δημόσιο χώρο, σε ένα πολύπτυχο εξομολογητήριο. Οι ατομικές εξομολογήσεις του καθενός δημιουργούν ένα ιδιότυπο installation –σαν τοίχο προσευχής– και υπενθυμίζουν πως δεν είμαστε μόνοι.
Στο χώρο της έκθεσης οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν βίντεο της Κάντυ Τσανγκ, όπου η ίδια μιλά για τη συνεργασία της με τη Στέγη και την αξία των δημόσιων χώρων στην κατανόηση της έννοιας της κοινότητας αλλά και της ίδιας της ζωής μας.
«Το έργο της Κάντυ Τσανγκ, στο όριο μεταξύ δημόσιας τέχνης, κοινωνικής παρέμβασης και πολεοδομίας, αγγίζει κάθε πτυχή του ρόλου της τέχνης μέσα στην κοινωνία και συμβάλλει σε μια ουσιαστική δημιουργία χώρου μέσα στις κοινότητές μας.» — Public Art Review
«Η τέχνη της Κάντυ Τσανγκ λειτουργεί σαν μια κλήση αφύπνισης στην ψηφιακή εποχή μας με τους φρενήρεις ρυθμούς. Εξοπλισμένη μόλις με ελάχιστα μέσα, όπως κιμωλίες, ετικέτες ή post-it, μεταμορφώνει αδιάφορους αστικούς χώρους σε συναρπαστικά έργα που εμπνέουν μαζικά ανθρώπους, συχνά εθισμένους στις ηλεκτρονικές συσκευές, να έρθουν σε επαφή, ο ένας με τον άλλον, καθώς και με τον κόσμο γύρω τους.» — Ad Age
Επιμέλεια – Συντονισμός: Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνα Σουλιώτη
Συνδιοργάνωση με το Δήμο Θεσσαλονίκης.