Βιβλίο: Το μυστικό του συζύγου – Liane Moriarty

Ορισμένα βιβλία, έχουν γραφτεί με σκοπό να σε προβληματίσουν. Να σε κάνουν να σκεφτείς αν κάποια πράγματα είναι μοιραία, ή αν εμείς καθορίζουμε αυτό που κάποιοι αποκαλούν “μοίρα”. Να σε κάνουν να αναρωτηθείς τι είναι ηθικά σωστό και τι όχι, αφού ανάλογα την οπτική γωνία από την οποία θα δει την κάθε κατάσταση, η έννοια “ηθική” μπορεί να αποκτήσει εντελώς διαφορετική διάσταση. Τέλος, υπάρχουν τα βιβλία εκείνα που τα διαβάζεις και τελικά, δεν μπορείς να πεις μετά βεβαιότητας τι συναισθήματα σου προκάλεσαν. “Το μυστικό του συζύγου” είναι ένα από τα βιβλία εκείνα που λίγο έως πολύ, συνδυάζει όλα όσα προανέφερα, ένα βιβλίο που σου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα και που μπορεί να μην λατρέψεις, αλλά δεν θα σου είναι κι αδιάφορο.



Η Τες είναι μια γυναίκα την οποία ο άντρας της εγκαταλείπει γιατί έχει κρυφά δεσμό με την καλύτερή της φίλη. Πληγωμένη και απογοητευμένη, μαζί με τον γιο της, επιστρέφει στο σπίτι της μητέρας της όπου σύντομα θα ξεκινήσει να βγαίνει με έναν άντρα από το παρελθόν της. Η Ρέιτσελ είναι μια 60χρονη γυναίκα που αναλώνεται στη θλίψη και τον πόνο που της προκάλεσε ο θάνατος της κόρης της είκοσι χρόνια πριν, και βυθίζεται στα συναισθήματα αυτά όλο και περισσότερο όταν ο γιος της ανακοινώνει πως θα πάρει τον αγαπημένο της εγγονό στο εξωτερικό. Η Σεσίλια είναι η γυναίκα φαινόμενο, εκείνη που είναι επιτυχημένη σε όλα. Αφοσιωμένη σύζυγος για δεκαπέντε χρόνια και μητέρα τριών κοριτσιών, πρόεδρος της P&C και ιδιοκτήτρια μιας επιτυχημένης εταιρείας τάπερ, έχει την τέλεια ζωή. Μέχρι τη μέρα που βρίσκει έναν φάκελο με το όνομά της γραμμένο πάνω από τον άντρα της ο οποίος και ζητά να διαβαστεί μετά το θάνατό του. Ένα μυστικό κρύβεται μέσα στον φάκελο αυτό, ένα μυστικό χρόνων που όταν θα μαθευτεί θα ταράξει και θα αλλάξει τις ζωές και των τριών γυναικών.

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, με ισορροπημένη ροή λόγου -αν και κάπως αργό, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα-, με σωστή διαχείριση της γλώσσας και με στρωτή αφήγηση που δεν κουράζει, παρά που σε ορισμένα σημεία σε κάνει να βαριέσαι αφού μοιάζει να φλυαρεί περισσότερο απ’ όσο είναι πραγματικά απαραίτητο. Επιπλέον ενδιαφέρον στο όλο εγχείρημα προσθέτει σαφέστατα και το ημερολογιακό στήσιμο του βιβλίου, που προσδίδει μια νότα διαφορετικότητας αλλά και κρυφής γοητείας. Βέβαια, όλα αυτά αποδυναμώνονται από το γεγονός πως οι εξελίξεις της ιστορίας είναι ολότελα γραμμικές στην πορεία που ακολουθούν. Δεν υπάρχουν ανατροπές, δεν υπάρχουν εκπλήξεις, δεν υπάρχει αυτό το κάτι που θα κάνει την διαφορά και θα φέρει πραγματικά και ουσιαστικά τα πάνω-κάτω.

Παρά τις όποιες ενστάσεις μου όσον αφορά την πλοκή, οφείλω να ομολογήσω πως οι τρεις ιστορίες είναι άψογα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Δεν φαντάζουν άσχετες και παράταιρες και παρά την διαφορετικότητά τους, είναι ξεκάθαρο πως με κάποιον τρόπο, για κάποιον λόγο, συνδέονται, πράγμα πολύ σημαντικό σε σπονδυλωτές αφηγήσεις. Επιπλέον, η συγγραφέας κερδίζει πόντους εξαιτίας των χαρακτήρων της που είναι πολύ καλά σκιαγραφημένοι, δομημένοι σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της ηλικίας, της κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκουν και της θέσης που έχουν μέσα σ’ αυτήν, αλλά και της φιλοσοφίας που εκπροσωπούν. Ψυχογραφικά, λοιπόν, η συγγραφέας, πετυχαίνει το σχεδόν απόλυτο, προσφέροντάς μας αυτό που έπρεπε δεδομένων των συνθηκών της ιστορίας της, αλλά κι αυτό που εμείς ως αναγνώστες επιζητούσαμε να διαβάσουμε.



Ένα μυθιστόρημα που παρά που εστιάζει σε θέματα όπως είναι η προδοσία, η συγχώρεση, η μοίρα, δεν γίνεται μοιρολατρικό. Ένα βιβλίο δραματικό, στον πυρήνα του, που ωστόσο καταφεύγει σε κάποιες κωμικές νότες αλλά μονάχα όταν αυτό είναι απαραίτητο, σπάζοντας την βαριά ατμόσφαιρα ακριβώς όταν πρέπει και χωρίς να γελοιοποιεί τα εκάστοτε γεγονότα που διαδραματίζονται μπροστά μας. Αν το τέλος ήταν λιγάκι διαφορετικό -και λιγότερο προβλέψιμο-, αν ήταν λιγότερο αδύναμο σε σχέση με αυτό που θα μπορούσε να είναι, μια βόμβα, δηλαδή, που θα μπορούσε να σκάσει στα μούτρα όλων μας και μετά να μας κοροϊδεύει ασύστολα που ήμασταν αφελείς και επιφανειακοί, θα μπορούσαμε ίσως να μιλάμε για ένα πολύ καλύτερο βιβλίο στο σύνολό του. Παρ’ όλα ταύτα, όπου υπάρχει μια αδυναμία, υπάρχει ένα θετικό στοιχείο οπότε το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά εξισορροπημένο, παρά που θα ήθελα λίγο παραπάνω.

Το βιβλίο της Liane Moriarty, Το μυστικό της συζύγου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.