Η τελευταία μαύρη γάτα, του Ευγένιου Τριβιζά στο Θέατρο Χορν

«Η τελευταία μαύρη γάτα», το όσο ποτέ επίκαιρο διεθνές μπεστ σέλερ του Ευγένιου Τριβιζά, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο, σε σκηνική προσαρμογή Βένιας Σταματιάδη (με τη συνεργασία του ίδιου του συγγραφέα) και σκηνοθεσία Kώστα Γάκη, Αθηνάς Μουστάκα, Κωνσταντίνου Μπιμπή.

Οι παραστάσεις με τη συμμετοχή δέκα νέων ταλαντούχων ηθοποιών και ζωντανή μουσική επί σκηνής σε πρωτότυπες συνθέσεις του Κώστα Γάκη, ξεκινούν στις 22 Νοεμβρίου στο Θέατρο Χορν. Μια παράσταση που αντλεί έμπνευση από διάφορα είδη θεάτρου, από το θέατρο σκιών, το μαύρο θέατρο και χρησιμοποιεί την τεχνική του 3D mapping, θεαματικές προβολές που κατακλύζουν μαγικά όλο τον σκηνικό χώρο και αλληλεπιδρούν με τους ηθοποιούς με παιχνιδιάρικο τρόπο.

Η ιστορία της Τελευταίας Μαύρης Γάτας είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, μιας απελπισμένης αγάπης και μιας πικρής προδοσίας. Ο συγγραφέας πλάθει έναν μυθικό, αλλά πειστικό κόσμο με σκοτεινές δολοπλοκίες, αγωνιώδεις καταδιώξεις και σπαρταριστούς χαρακτήρες. Ο Ευγένιος Τριβιζάς, ο εθνικός μας παραμυθάς, αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν ώριμους ανθρώπους με φαντασία, κρίση και ξεκάθαρη σκέψη.

Η Ταυτότητα της Παράστασης

Σκηνική προσαρμογή: Βένια Σταματιάδη
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνικά-video: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Κώστας Γάκης
Κίνηση: Κική Μπάκα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική Παραγωγή-σχεδιασμός ήχων: Στέφανος Τορτόπογλου
Παίζουν (αλφαβητικά): Άρτεμις Γρύμπλα, Αμαλία Καβάλη, Γιώργος Κισσανδράκης, Κλείτος Κωμοδίκης, Φώτης Λαζάρου, Κώστας Μαγκλάρας, Σωτηρία Μαράθου, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Βίκτωρας Πέτσας
Μουσικός επί σκηνής-live electronics: Στέφανος Τορτόπογλου

Φωτογραφίες: Χριστίνα Γεωργιάδου

Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Ηλίας Λάτσης
Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Συντονισμός παραγωγής: Ανζελίκα Καψαμπέλη
Βοηθός σκηνοθετών: Αγάπη Ηλιάδου
Βοηθός παραγωγής: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη  

«Η τελευταία μαύρη γάτα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Λίγα λόγια για το έργο

Σε ένα νησί μια μυστική αδελφότητα προληπτικών είναι αποφασισμένη να εξοντώσει  όλες τις μαύρες γάτες για να απαλλάξει τον τόπο από τη μάστιγα της γρουσουζιάς. Σχεδόν πετυχαίνει τον σκοπό της. Μία μόνο γάτα απομένει  ζωντανή. Μία γάτα που γνωρίζει ένα φοβερό μυστικό. Οι διώκτες της είναι αποφασισμένοι να τη βρουν, να την παγιδέψουν και να την εξοντώσουν. Είναι αδίστακτοι! Είναι οργανωμένοι! Είναι ανελέητοι!  Αλλά και η τελευταία μαύρη γάτα δεν πάει πίσω! Είναι πολυμήχανη! Είναι ευέλικτη! Είναι εφτάψυχη! Μια συναρπαστική περιπέτεια από τον αγαπημένο σε μικρούς και μεγάλους ποιητή παραμυθιών που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα!  

«Η τελευταία μαύρη γάτα» έχει χαρακτηρισθεί ως ένα δριμύ «κατηγορώ» ενάντια στον ρατσισμό, την προκατάληψη, τη δεισιδαιμονία και τον φασισμό που οδηγεί τελικά στη γενοκτονία. Τι πιο επίκαιρο, πιο σημερινό, πιο διαχρονικό από ένα τέτοιο παραμύθι;

Ο Ευγένιος Τριβιζάς αποκαλύπτει στα παιδιά τις βαθιές ρίζες του ρατσισμού, τους αναλύει τα πραγματικά αίτια, καταδεικνύει τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα τα οποία εξυπηρετεί, κι όλα αυτά μέσα από μια γοητευτική, διασκεδαστική και συναρπαστική περιπέτεια. Δε μένει στην επιφάνεια, δε μιλάει απλοϊκά. Επιστρατεύει χιούμορ, φαντασία, ευαισθησία, συναίσθημα και μέθεξη για να μας μυήσει στα αίτια του καταστροφικού αυτού φαινομένου που τα τελευταία χρόνια, ίσως περισσότερο από ποτέ, μαστίζει την ελληνική και όχι μόνον, κοινωνία.  

Λυκόφως

Η αστική μη κερδοσκοπική Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου δραστηριοποιείται στον χώρο του θεάτρου από το 2006 σε διάφορα θέατρα της Αθήνας (Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες από το 2006 έως τώρα, Θέατρο Χώρα, 2007-2011) και πολλά άλλα (Ελληνικός Κόσμος, Θέατρο Faust, Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Θέατρο Χορν). Εχει ασχοληθεί με όλες τις μορφές του θεάτρου, έχει πραγματοποιήσει μεταξύ άλλων: εφηβικό θέατρο (από το 2008), παραστάσεις για παιδιά προσχολικής ηλικίας (Ιρίνα Μπόικο – 2009), διαγωνισμό θεατρικού έργου μεταναστών και αναλόγιο (2008-2009), θεατρικά φεστιβάλ (Bob Theater Festival 2007-2010, 24 Hour Plays – 2010, 2012,2014, Φεστιβάλ Πολιτισμών 2014), εκπαιδευτικά σεμινάρια (2007-2009), καθώς και παραστάσεις νέων αλλά και καταξιωμένων Ελλήνων συγγραφέων και σκηνοθετών.
Εχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως οι Γιάννης Χουβαρδάς, Θωμάς Μοσχόπουλος, Τσέζαρις Γκραουζίνις, Κώστας Φιλίππογλου, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Ακύλλας Καραζήσης και Νίκος Χατζόπουλος, Σίμος Κακάλας, Αλίκη Δανέζη-Knutsen, Γιώργος Νανούρης, Δημήτρης Καραντζάς, Έκτορας Λυγίζος, Λίλλυ Μελεμέ, Κωνσταντίνος Ρήγος, Esther Andre Gonzalez, Κατερίνα Μπερδέκα, Ενκε Φεζολλάρι, Γεωργία Μαυραγάνη.

Η εταιρεία θεάτρου «Πεδίο Τέχνης»  

H εταιρεία θεάτρου «Πεδίο Τέχνης» με επικεφαλής τον Ηλία Λάτση και τη Βένια Σταματιάδη, αποτελείται από αποφοίτους της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν. Τον Απρίλιο 2013 παρουσίασε τη θεατρική διασκευή του βιβλίου της Ζωρζ Σαρή «Όταν ο Ήλιος» σε σκηνοθεσία Δημοσθένη Φίλιππα στο Θέατρο Τέχνης – σκηνή Φρυνίχου. Η παράσταση επαναλήφθηκε στο Θέατρο Τζένη Καρέζη το διάστημα Οκτώβριος 2013 – Ιανουάριος 2014.   

Σημείωμα Βένιας Σταματιάδη (σκηνική προσαρμογή)

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα νησί. Σ’ ένα νησί μακρινό ή και κοντινό. Κάποιες γάτες ή μήπως άνθρωποι; Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα νησί, ένας γάτος, ένας μαύρος γάτος μάχεται για την επιβίωση του είδους του. Παλεύει ενάντια σε φανατισμένους προληπτικούς, αδίσταχτους γατοαπατεώνες και κατάπτυστους καταδότες. Βιώνει συντριπτικές  γαταστροφές,  αντιμετωπίζει  αλλεπάλληλες  ανατροπές, καταδιώκεται  ανελέητα σε στέγες, δάση και στοές, κρύβεται σε  πολυτελή μέγαρα και ανήλιαγα καταγώγια για να ξεσκεπάσει τελικά τις ρίζες, τις πηγές και τα συμφέροντα του ρατσισμού. Σε μια εποχή γεμάτη διακρίσεις, περιθωριοποιήσεις  και στιγματισμούς, σε ένα περιβάλλον που κατασκευάζει ενόχους και ενοχοποιεί θύματα, ένας μαύρος γάτος έρχεται να μας θυμίσει πως όταν το απόλυτα παράλογο χτυπήσει κάποια στιγμή την πόρτα μας κανείς ποτέ δεν ξέρει πού και αν θα σταματήσει.

Σημείωμα σκηνοθετών

Η παράσταση «Η Τελευταία Μαύρη γάτα» του Ευγένιου Τριβιζά απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, κυρίως όμως σε παιδιά και εφήβους από 8 έως 14 χρονών. Το έργο καταφέρεται εναντίον του ρατσισμού, της προκατάληψης και της δεισιδαιμονίας. Είναι μια παράσταση που όχι μόνο ψυχαγωγεί και συναρπάζει, αλλά και διαπαιδαγωγεί και διαπλάθει χαρακτήρες αποκαλύπτοντας στα παιδιά πώς λειτουργεί ο κόσμος σήμερα, μεταδίδοντάς τους την αξία της φιλίας, της πίστης, της επιμονής, της υπομονής και πάνω απ’ όλα της ελπίδας και  της αγάπης. Δείχνει πως ο καθένας από εμάς οφείλει να παλέψει ενάντια στις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει λόγω των πάσης φύσεως κρίσεων και να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε όλους εκείνους που τον απειλούν και τον  δυναστεύουν. Είναι ένα ρέκβιεμ για την ολοκληρωτική παράνοια του ρατσισμού, της δεισιδαιμονίας και της μισαλλοδοξίας. Δέκα νέοι ηθοποιοί και ένας μουσικός επί σκηνής αναλαμβάνουν να αναμετρηθούν με το «σκληρό» και πικρό αλλά και τόσο τρυφερά αληθινό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, ζωντανεύοντας τους δεκάδες ανθρώπινους και μη ρόλους του έργου σε ένα τρελό παιχνίδι παρενδυσίας και μεταμορφώσεων.

Μια σπαζοκεφαλιά υποκριτικής, ένα θεατρικό παζλ από ποικίλα θεατρικά είδη και ύφη, εμπνευσμένο από θέατρο σκιών, μαύρο θέατρο και θεαματικά video projection. Ένας αγώνας να αποδοθεί στο ακέραιο η ουσία του έργου. Με όπλο την αθωότητα και την υψηλή σωματική τους ενέργεια οι δέκα νεαροί performers ρίχνονται στην αρένα της σκηνής για να ανακαλύψουν και να μοιραστούν με τα παιδιά ένα νέο σύστημα αξιών που τόσο έχει ανάγκη η εποχή μας. Το γεμάτο καταιγιστικές εναλλαγές έργο του Ευγένιου Τριβιζά, χωρίς αμφιβολία είναι ένα θέατρο – παραβολή. Είναι μια  παράσταση – αντανάκλαση. Είναι μια κραυγή αφύπνισης σε μια εποχή – μεταίχμιο, μια εποχή σε βαθιά κρίση αυτοπροσδιορισμού, μια εποχή που οι βεβαιότητες βάλλονται και οι ταυτότητες αποσυντίθεται. Σήμερα που τα πάντα αμφισβητούνται, όπου οι κοινωνικές δομές καταρρέουν  και η εξουσία ασκείται  όλο και πιο απάνθρωπα, όπου  φλερτάρουμε πάλι διεθνώς μ’ έναν καινούριο μεσαίωνα πιο σκοτεινό -ακριβώς επειδή φτιάχτηκε για να αστράφτει – θεωρούμε ότι είναι ζωτικό για μας, ότι αποτελεί βαθύτερή μας ανάγκη να πάρουμε θέση μέσα από αυτό το υπέροχο έργο για την εποχή μας. Μια εποχή που παρ’ όλη την παρακμή, τον ξεπεσμό και τη μισανθρωπία της, οφείλει μέσα από τους νέους της να αναστήσει την δική της αναγέννηση.  

Κώστας Γάκης, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Αθηνά Μουστάκα
 

«Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ’ την αρχή…»