Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών ο Μάρκος Καμπάνης εκθέτει τη νέα του δουλειά υπό τον τίτλο “365” την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013. Συγκεκριμένα, στην έκθεση παρουσιάζονται μια σειρά έργων ζωγραφισμένα ένα κάθε μέρα κατά τη διάρκεια ενός έτους. Ακολουθεί στη πράξη το ρητό που αποδίδεται στον αρχαίο ζωγράφο Απελλή: «Ούτε μέρα χωρίς γραμμή»
Τα 365 έργα φιλοτεχνήθηκαν από τον Μάιο του 2012 έως τον Μάιο του 2013, χωρίς θεματικό, στυλιστικό ή τεχνικό περιορισμό. Είναι έργα μικρών διαστάσεων, 20 x 20 και 20x25 εκ. με μια μεγάλη ποικιλία τόσο θεμάτων όσο και τεχνικών ( σχέδια, ακρυλικά, τοιχογραφίες, μονοτυπίες, ψηφιακές εκτυπώσεις κ.α.).
Η έκθεση συνοδεύεται απο ομότιτλο καλαίσθητο εβδομαδιαίο δίγλωσσο (ελληνικά -αγγλικά) ημερολόγιο του έτους 2014 στο οποίο, εκτός των έργων, περιλαμβάνονται εισαγωγικό κείμενο, μια συζήτηση του ζωγράφου με τον συνάδελφό του Γιώργο Χατζημιχάλη και φυσικά όλες οι συνήθεις ημερολογιακές πληροφορίες. Το ημερολόγιο θα διατίθεται από την γκαλερί καθώς και από επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.
Στη συζήτηση με τον φίλο του ζωγράφο Γιώργο Χατζημιχάλη, ο Μ.Κ. αναφέρει ανάμεσα σε άλλα:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«……. ο μόνος περιορισμός είναι η καθημερινή ζωγραφική και η διάσταση του έργου – σε όλα τα υπόλοιπα θέματα έχω αφεθεί εντελώς ελεύθερος. Eπειδή μάλιστα μου αρέσει πολύ η κουζίνα της ζωγραφικής και τα διάφορα υλικά της, με αυτό τον τρόπο έχω τη δυνατότητα να περνάω μέρα με τη μέρα από το ένα υλικό στο άλλο: fresco, καζεΐνη, σχέδιο, μονοτυπία… Αρκετά έργα, άλλωστε, σε αυτή τη σειρά έχουν ως θέμα τους τα υλικά της δουλειάς και τον κόσμο του εργαστηρίου. Σε μιαν άλλη περίπτωση, μια τέτοια ελευθερία πιθανόν δεν θα κατέληγε σε ένα ομοιογενές «εκθέσιμο» έργο.… Πειραματίστηκα επίσης για πρώτη φορά στη ζωή μου με τη φωτογραφία και κάποια ψηφιακώς επεξεργασμένα έργα.
….Υπάρχουν θέματα βασισμένα σε συμβάντα εκτός εργαστηρίου, απλώς δεν ήθελα να τα παρακολουθώ ημερολογιακά…. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του να θέλεις να είσαι αν όχι επίκαιρος, τουλάχιστον επηρεασμένος από κάτι που συμβαίνει εκτός εργαστηρίου ζωγραφίζοντάς το. Πράγμα που δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια. Μπορείς να ζωγραφίσεις και κάτι εντελώς άσχετο, επηρεασμένος από αυτό το γεγονός…Έτσι κι αλλιώς, αυτή η έννοια της επικαιρότητας με αφήνει αδιάφορο, άσε που πιστεύω ότι κυριαρχεί στη σκέψη πολλών σήμερα ότι προβληματισμένος περί τα συμβαίνοντα στον κόσμο καλλιτέχνης, είναι αυτός που συνήθως ασχολείται με τα αρνητικά, με τα δυσάρεστα μιας εποχής, στο πλαίσιο μιας τρομολαγνείας δηλαδή…
Υπάρχουν κάποια πορτραίτα εκ του φυσικού, όπως και αυτοπροσωπογραφίες. Έχω όμως εντάξει στη σειρά, πάλι εξαιτίας ερεθισμάτων εκ της καθημερινότητας, κάποια πορτραίτα μουσικών, λογοτεχνών, άλλων καλλιτεχνών που τους θεωρώ πηγή έμπνευσης και μου αρέσουν πάρα πολύ, ζω μαζί τους…. (αναφορές στον Παπαλουκά, τον Καβάφη, τον Bacon, τον Μπαχ, τη Μαρίκα Νίνου, τον Ανδρέα Εμπειρίκο κ.α.)….»