Νέα εποχή στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων»

Το Μάιο του 2013 ο ξαφνικός χαμός του σπουδαίου θεατρανθρώπου Λευτέρη Βογιατζή σκόρπισε μεγάλη θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο. Πολλά ερωτηματικά είχαν γεννηθεί τότε σχετικά με το μέλλον της σημαντικής σκηνής της οδού Κυκλάδων, όπου εκείνος εξέλισσε για είκοσι περίπου χρόνια τη θεατρική του έρευνα.

Από την Αναστασία Ρίζου

Μετά από δύο έτη πειραματισμών και επαναπροσδιορισμού των καλλιτεχνικών στόχων, φαίνεται να ανατέλλει μία νέα εποχή για το γνωστό κυψελιώτικο θέατρο. Χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων εξασφάλισε για δύο έτη τα ενοίκια ώστε να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες για περαιτέρω καλλιτεχνική πορεία.

Ήδη από πέρυσι, δόθηκε βάση στο νεοελληνικό έργο και στις νέες ομάδες ή δημιουργούς, με παραστάσεις όπως η «Ραμόνα» της Γλυκερίας Μπασδέκη, το «Τάβλι» του Κεχαΐδη και ο «Φαέθωντας» του Δημητριάδη. Φέτος, αυτή η πολυσυλλεκτικότητα εξελίσσεται και η σκηνή που άλλοτε φιλοξενούσε μία ή δύο παραστάσεις το χρόνο, πλέον αποκτά μια ενδιαφέρουσα ποικιλία, που αναμένεται να κεντρίσει το ενδιαφέρον του φιλοθεάμονος κοινού.

Μουσικές βραδιές αγαπημένων τραγουδοποιών όπως ο Σαββόπουλος, ενδιαφέροντα θεατρικά έργα, δουλεμένα με τη νέα οτική σκηνοθετών εκ των οποίων κάποιοι «ανδρώθηκαν» καλλιτεχνικά κοντά στο Λευτέρη Βογιατζή και μία αναπάντεχη όπερα, για την οποία θα αναφερθούμε αναλυτικά παρακάτω.

Δεν υπάρχει κάποια παράσταση που θα λέγαμε πως μας έλκει λιγότερο ή περισσότερο από άλλες, από τη στιγμή που όλες οι παραγωγές διαθέτουν κάποιο στοιχείο που μας πείθει για να τις παρακολουθήσουμε. Η «Φθινοπωρινή σονάτα» φερειπείν, είναι ταινία σταθμός του Μπέργκμαν, ανεβαίνει πολύ σπάνια στα ελληνικά θέατρα και στην συγκεκριμένη διασκευή δια χειρός Μαρίας Μαγκανάρη, εστιάζει αποκλειστικά στην σχέση της μητέρας με την κόρη. Η «Σαλώμη» του Όσκαρ Γουάιλντ, σκηνοθετημένη υπό τη ματιά του Θέμελη Γλυνάτση, με την Θεοδώρα Τζήμου στον κεντρικό ρόλο, είναι κείμενο ιδιαιτέρως τολμηρό και σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ο οποίος δίνει ιδιαίτερη βάση στην θεατρική έρευνα, ήταν ένα προσωπικό στοίχημα να καταφέρει να χτίσει πάνω σε αυτό. Ο ίδιος μάλιστα, θεωρεί τον πειραματισμό στην τέχνη κληροδότημα του Λευτέρη Βογιατζή και δηλώνει ότι, «πειραματικός καλλιτέχνης δεν είναι αυτός που θα λάμψει σαν πυροτέχνημα και θα χαθεί, μα αυτός που ερευνά σε ένα βάθος χρόνου». Από τον Ιανουάριο του 2016, η σπουδαία Αμαλία Μουτούση, ξαναβρίσκεται στην οδό Κυκλάδων ως «Νόρα» στο «Κουκλόσπιτο» του Ίψεν σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, μαζί με τους Άρη Λεμπεσόπουλο, Μαρία Ζορμπά και άλλους. Η ηθοποιός και ο σκηνοθέτης μάλιστα, δηλώνουν ευτυχείς για αυτήν την συνάντηση, αφού ήταν και για τους δύο αναγκαίο να ξαναδουλέψουν μαζί, μετά το χαμό του Βογιατζή. Θα ακολουθήσει το Μάρτιο το 2016 η σύλληψη του Περικλή Μουστάκη να θεατρικοποιήσει ένα όραμα του Ιεζεκιήλ από την Παλαιά Διαθήκη, με τίτλο «Οστέα Ξηρά», ενώ το Μάιο, θα παρουσιαστεί η όπερα «Αλτσίνα» του Χέντελ από την Ομάδα Ραφή. Η ομάδα Ραφή, παρουσιάζει κατά καιρούς όπερες λιγότερο γνωστές στο κοινό, σε χώρους μη συμβατικούς για το είδος, ξεστρατίζοντας από τα αυστηρά πλαίσια ενός κτιρίου αμιγώς κατασκευασμένου για οπερικά θεάματα. Ο Θέμελης Γλυνάτσης θα σκηνοθετήσει την παράσταση, ενώ το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια όπερα σε απόσταση αναπνοής και ελάχιστα μουσικά όργανα, σε σχέση με αυτά που έχει συνηθίσει στα μεγάλα πολιτιστικά ιδρύματα.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον όσα ετοιμάζονται τη φετινή σεζόν στο θεατρικό στέκι της οδού Κυκλάδων, η οποία έχει πλέον ταυτιστεί με την ιστορία του και ευελπιστούμε στη δημιουργική συνέχεια και συνέπεια στους ερευνητικούς στόχους.

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων στο: Θέατρο της Οδού Κυκλάδων “Λευτέρης Βογιατζής”: Καλλιτεχνική Περίοδος 2015-2016