Forget me not, του Γιάννη Φάγκρα

Η New Star παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 29 Οκτωβρίου 2015 την ταινία του Γιάννη Φάγκρα «FORGET ME NOT».

Ένα θαλασσινό road movie και μια ιστορία αγάπης

Από το σκηνοθέτη του «Πες στη Μορφίνη Ακόμα την Ψάχνω»

Ένας σύγχρονος Οδυσσέας αναζητά στις παγωμένες θάλασσες την προσωπική του Ιθάκη

Μια Πηνελόπη-σύμβολο της πατρίδας ξεκινά από την άκρη του κόσμου για να τον βρει

Σκηνοθεσία: Γιάννης Φάγκρας

Σενάριο: Γιάννης Φάγκρας

Διεύθυνση φωτογραφίας: Παναγιώτης Σαλαπάτος

Μουσική: Άκης Καπράνος

Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Στάνκογλου, Αλίκη Δανέζη-Knutsen, Ηλίας Μωραΐτης, Thor Gouker, Bria Hobgood

Ελλάδα, 2014, Ταινία περιπλάνησης, 102΄

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2014

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Άλεξ (Γ. Στάνκογλου), ένας Έλληνας δύτης που ζει καιρό στη Νέα Ορλεάνη, παίρνει ένα μήνυμα για να πάει σε μια μυστηριώδη τοποθεσία και να ανασύρει ένα θησαυρό που δεν ξέρει τι είναι. Έτσι, ξεκινά ένα ταξίδι προς Βορρά ενώ, ταυτόχρονα, η παλιά του αγαπημένη (Αλίκη Δανέζη-Knutsen), ξεκινά από την Ελλάδα για να τον συναντήσει.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Ο Άλεξ, ένας δύτης, βρίσκεται πολύ καιρό στη Νέα Ορλεάνη, όπου δουλεύει τα βράδια σε ένα μπαρ και ζει μια ζωή χωρίς σκοπό, αλλά κι χωρίς να κάνει κάτι να ξεφύγει από αυτήν. Στην Ελλάδα τον περιμένει η Δάφνη, η αγαπημένη του, που του είναι μεν αφοσιωμένη, αλλά συγχρόνως τον προειδοποιεί ότι «δεν υπάρχουν Πηνελόπες πια» και κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσει να επιστρέψει.  Μια μέρα ο Άλεξ δέχεται μια κλήση για δουλειά και αποφασίζει να τη δεχτεί. Από εκεί ξεκινάει ένα ταξίδι, με αρχικό προορισμό την Αλάσκα και μετά τον Βερίγγειο Πορθμό, στο Β. Ειρηνικό, που δίνει αφορμή για προβληματισμό και συζητήσεις. Η μοναξιά είναι το κυρίαρχο στοιχείο – η μοναξιά του ήρωα αλλά και των τοπίων – μαζί με το χρόνο, που στο βορρά αλλάζει η αίσθησή του, καθώς οι ρυθμοί γίνονται πιο νωχελικοί.

Από την άλλη πλευρά η Δάφνη, η γυναίκα που ο Άλεξ αγαπά αλλά φαίνεται να μην μπορεί να προσεγγίσει, ξεκινά το δικό της μακρινό ταξίδι, καθώς αποφασίζει να πάει να τον βρει. Το πού θα καταλήξουν τα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ταξίδια τους και η συνάντησή τους μένει ανοιχτό στο τέλος.

Η ταινία πήρε τον τίτλο της από το λουλούδι-σύμβολο της Αλάσκας, το forget me not (μη με λησμόνει). Είναι μια μορφή Οδύσσειας, αντίστροφη κατά κάποιο τρόπο, καθώς ο ήρωας ξεκινά από ένα πολύβουο λιμάνι, όπου ζει μια χαλαρή ζωή, για να καταλήξει στην άγρια και παγωμένη θάλασσα του αμερικανικού βορρά. Όπως λέει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, η ομηρική Οδύσσεια υπήρξε μία από τις επιρροές του, όπως και τα μυθιστορήματα θαλασσινής λογοτεχνίας, αλλά και η εξαιρετική ταινία του Σων Πεν «Ταξίδι στην Άγρια Φύση». Παράλληλα, μεταφέρει και προσωπικές του εμπειρίες από τη ζωή του στην Αμερική, την ψυχοσύνθεση του μετανάστη, που χάνεται ανάμεσα στην καθημερινότητά του και τη νοσταλγία για την πατρίδα και τις ρίζες του, που εδώ εκπροσωπεί η Δάφνη, που μαζί της ο Άλεξ μιλά ελληνικά και ξεκινάει από την Ελλάδα για να τον βρει.

ΓΙΑ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Η δημιουργία του «Forget me Not» κράτησε δέκα χρόνια, κυρίως λόγω οικονομικών και γραφειοκρατικών προβλημάτων. (Ανάλογα προβλήματα είχε αντιμετωπίσει ο Γ. Φάγκρας και με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το «Πες στη Μορφίνη Ακόμη την Ψάχνω», που σήμερα θεωρείται μία από τις καλτ ταινίες του ελληνικού σινεμά). Η ταινία ολοκληρώθηκε, τελικά, το 2014 και είναι γυρισμένη με φιλμ 35 χιλιοστών. Πιθανόν δε να αποδειχθεί και η τελευταία που γυρίστηκε έτσι, καθώς το εικαστικό αποτέλεσμα είναι μεν ανώτερο, αλλά οι δυσκολίες και το κόστος του φιλμ είναι μεγάλα και τα εργαστήρια επεξεργασίας του χάνονται σιγά-σιγά.

Η ταινία πραγματοποιήθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Όλα τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικούς χώρους, σε ένα αφιλόξενο και συχνά επικίνδυνο περιβάλλον, και κράτησαν περίπου δύο μήνες. Η επιλογή της Αλάσκας έγινε επειδή ήταν μια περιοχή που ο σκηνοθέτης είχε χρόνια στο μυαλό του, από τότε που του είχε γίνει μια πρόταση να πάει να δουλέψει εκεί, αλλά δεν το είχε αποφασίσει. Όπως λέει ο ίδιος, «Όταν έγραψα την ταινία, την τοποθέτησα αυτομάτως σ’ εκείνο το χώρο. Ενώ δεν είχα πάει ποτέ, ήξερα το μύθο της και έκανα έρευνα μέσω βιβλίων και διαδικτύου. Έτσι, όταν τελικά πήγα, δεν χρειάστηκε να αλλάξω τίποτα από το σενάριο που είχα γράψει. Τα βρήκα όλα όπως τα είχα φανταστεί. Το μέρος βρίσκεται ανάμεσα στην Ασία και στην Αμερική, εκεί που η μέρα αλλάζει, και έχει και μια οικολογική σημασία. Η φύση έχει κεντρικό ρόλο στην ταινία και είναι δυνατό στοιχείο στην Αλάσκα». (Πηγή: www.eculture.gr/blog/article/treis-ellinikes-premieres-festival-thessalonikis) Επέλεξε δε τα γυρίσματα να γίνουν φθινόπωρο, που είναι μια δύσκολη εποχή για την Αλάσκα, καθώς ο καιρός αλλάζει απρόβλεπτα, επειδή ήθελε το ιδιαίτερο φως της εποχής αλλά και να καταγράψει, μέσω των κλιματικών αλλαγών, τις δυσκολίες της θαλασσινής ζωής.

Για το καστ της ταινίας, ο Γ. Φάγκρας έκανε, αρχικά, οντισιόν στην Αμερική, αλλά παρότι είδε περίπου 800 άτομα, δεν βρήκε κανέναν κατάλληλο. Έτσι, επικοινώνησε με τον Γιάννη Στάνκογλου στην Ελλάδα, με τον οποίο γνωρίζονταν από παλιά. Αρκετοί από όσους εμφανίζονται σε μικρότερους ρόλους είναι ερασιτέχνες, που τους βρήκε επί τόπου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΑΓΚΡΑΣ

Ο Γ. Φάγκρας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας και από τότε χρονολογείται και η στενή του σχέση και αγάπη για τη θάλασσα. Σπούδασε σκηνοθεσία και θεωρία κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη και μετά τις σπουδές του παρέμεινε στην Αμερική, όπου δούλεψε σε ανεξάρτητες παραγωγές ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος, διευθυντής φωτογραφίας, ηχολήπτης, μοντέρ και ηθοποιός. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους «Πες στη Μορφίνη Ακόμα την Ψάχνω», κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο 42ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

2014: Forget me not

2006: Death and the City (μ.μ.)

2001: Πες στη Μορφίνη Ακόμη την Ψάχνω

1991: Guts (μ.μ.)

1990: Camera Obscura (μ.μ.)

1988: Venus (μ.μ.)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ

Ο Γιάννης Στάνκογλου γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1974 στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από το Θούριο του Έβρου. Από μικρός έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει και  αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική στα 23 του χρόνια, οπότε και φοίτησε στη σχολή του Γ. Κιμούλη. Αφού έζησε μερικά χρόνια στην Αμερική με τη σύντροφό του, επέστρεψε στην Ελλάδα και από τότε η καριέρα του ακολουθεί μια συνεχή ανοδική πορεία, με εμφανίσεις στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Είναι παντρεμένος με την Αλίκη Δανέζη-Knutsen.

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ

Θέατρο:

2009-2010: Το τρίτο Στεφάνι

2008: Λεωφορείο ο Πόθος

Καλοκαίρι 2006: Ηλέκτρα

2006: Ιούλιος Καίσαρ

2006: Festen

 2005:2004, 1 Χρόνο Μετά

2004: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες-2004

2004: Επίγονοι

2003: Folon-Πριν

2002: 6+1

Κινηματογράφος:

2008: Without

2008: Τα Πούπουλα του Ντόναλντ

2007: Πανδώρα

2006:Κι αν Φύγω… Θα Ξανάρθω

2005 )-To Όνειρο του Σκύλου

2004: Ομηρος

2004: Real Life

2004: Hardcore

2003: Black Amour

2001: Bar

Τηλεόραση:

3ος νόμος ( 2010, Mega)

Ο πόλεμος των άστρων ( 2010, Ant1)

Ποιος μας πιάνει ( 2008-2009, Mega)

Αληθινοί έρωτες ( 2007-2009, Alpha)

Ιστορίες από την απέναντι όχθη ( 2007-2008, Ant1)

Ένας μήνας και κάτι ( 2007-2008, Mega)

Ιστορίες του Αστυνόμου Μπέκα ( 2006-2008, Alhpa)

Πάνω απ το Νόμο ( 2006-2007, Αnt1)

10η εντολή ( 2004-2007, Alpha)

ΑΛΙΚΗ ΔΑΝΕΖΗ-KNUTSEN

Η Αλίκη Δανέζη – Κνούτσεν είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας, το 1973, και μεγάλωσε στη Λευκωσία. Σπούδασε κινηματογράφο στις Η.Π.Α., αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Tisch School of the Arts, από όπου αποφοίτησε με Honors B.F.A στο Film Production, με εξειδίκευση στην σκηνοθεσία και γραφή σεναρίου. Έχει κάνει, επίσης, μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών της δούλεψε για ένα μεγάλο διάστημα στο πειραματικό θέατρο La Mamma E.T.C. Eπέστρεψε στην Κύπρο και γύρισε την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, «Δρόμοι και Πορτοκάλια», που τιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το 1998 σκηνοθέτησε, στο Μαρόκο, το μουσικό ντοκιμαντέρ «Καραβανσαράι», μια διεθνή συμπαραγωγή του Center for World Dialogue, ενώ το 2001 σκηνοθέτησε τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της με τίτλο «Bar» στην Κύπρο και την Ουρουγουάη, με διεθνές καστ και συνεργείο. Η ταινία τιμήθηκε με επίσημες συμμετοχές σε διάφορα φεστιβάλ (Ρώμη, Μοντεβιδέο, Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).

Στην Αθήνα έχει σκηνοθετήσει τις θεατρικές παραστάσεις «Festen», του Τόμας Βίντενμπεργκ, «Δείπνο με φίλους», του Ντόναλντ Μάργκιουλις και «Hurly Burly» του Ντέιβιντ Ρέιμπ.

Το καλοκαίρι του 2010 ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της τρίτης μεγάλου μήκους ταινίας της με τίτλο «Chinatown –Τα τρία Καταφύγια».

Έχει διδάξει σενάριο, σκηνοθεσία κινηματογράφου και υποκριτική και έχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών σε φεστιβάλ στην Κύπρο και στην Ελλάδα.