Το Θέατρο ΠΚ ανοίγει τις πόρτες του σε νέους καλλιτέχνες και διοργανώνει την 4η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού. Στο πλαίσιο αυτού του θεσμού, ο χώρος του θεάτρου ΠΚ κάθε Ιούλιο φιλοξενεί παραστάσεις σύγχρονου χορού, σωματικού θεάτρου και performance.
Πρόγραμμα
Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019, ώρα έναρξης: 21.00
“TH E ROS”, Ηλέκτρα Καρτάνου & Ερσίλια Υποφάντη
Καλοκαιρινοί Έρωτες: Μια σύγχρονη παρεξήγηση
Σύγχρονος Χορός με Εναέρια Ακροβατικά
Ο έρωτας, υπό διαφορετικές μορφές, έχει αποθεωθεί και καταβαραθρωθεί εξίσου. Πόσο “δυνατά” εκφράζεται στις μέρες μας; Εκφράζεται όσο δυνατά του πρέπει; Πρέπει; Με έναυσμα το έργο του William Shakespeare “Όνειρο Θερινής Νυκτός”, ξεκινά μια διαδρομή της διαφορετικής υπόστασης του Έρωτα, όπου μέσα από την τεράστια δημιουργική του δύναμη, θέλει να εκφραστεί, να διαμορφώσει συνείδηση στα ζητήματα του έρωτα, να υπενθυμίσει την γενεσιουργό του θέση.
Το ΤΗ Ε ROS δεν εφησυχάζεται στην αυτονόητη ρομαντική διάσταση ούτε στην καταστροφική ενέργεια του έρωτα. Είναι ένα έργο αποχρώσεων, στιγμών που καθιστούν τον έρωτα λαμπερή φωτοβολίδα μέσα στη ματαιότητα της ζωής και την επίγνωση του θανάτου. Το TH E ROS δεν μιλάει για τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Το αντίθετο. Μιλάει για τον έρωτα στην πλήρη μορφή του. Μιλάει για τον έρωτα που περπάτησε και τα τρία σκαλιά για να φτάσει στη θέωση και συμβαίνει εκεί που οι ερωτευμένοι καταλήγουν σε κάτι ανώτερο, ανεξαρτήτως καιρού.
Συντελεστές:
Χορογραφία: Ηλέκτρα Καρτάνου, Ερσίλια Υποφάντη
Μουσική Σύνθεση και Σχεδιασμός Ήχου: Γιώργος Μαρκάκης
Performers: Αντωνία Αλαφούζου, Δανάη Ματθαίου, Λίλιαν Ρίζου, Αιμιλία Τσιφρίκα
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
*
“Memento Mori”, Βίκυ Νικολαΐδου
Σωματικό θέατρο
Σε παρακολουθεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τη μέρα που γεννιέσαι μέχρι τη μέρα που… δεν θες να σκέφτεσαι ότι θα έρθει. Κι όμως (spoiler alert!) θα έρθει. Εσύ τι θα έκανες αν ήξερες ακριβώς σε πόσες μέρες θα πεθάνεις; Η παράσταση αποτελεί το project της Βίκυς Νικολαΐδου για την ολοκλήρωση του σεμιναρίου σωματικού θεάτρου του Κώστα Φιλίππογλου (2018-2019).
Συντελεστές:
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Βίκυ Νικολαΐδου
Παίζουν: Στεφανία Καραγιάννη, Βίκυ Κονταξή, Φανή Μαραγκού, Άννα Μίχου, Βίκυ Νικολαΐδου, Νικολέττα Παναγιώτου
*
“Ανδρομέδα”, CarminΑ_DancΕ Group/ Χρυσούλα Τσίπα
Σύγχρονος Χορός
Η «Ανδρομέδα» είναι ένα φουτουριστικό χορογραφικό ταξίδι, στο διάστημα και συγκεκριμένα στον Γαλαξία μας, στον Γαλαξία της Ανδρομέδας. Η βαρύτητα, το ηλιακό μας σύστημα, ο ήλιος, οι πλανήτες, τα φανταστικά πλάσματα που κατοικούν έξω απ’ την ατμόσφαιρα… Οι απέραντες δυνάμεις του Σύμπαντος που ελκύουν τα σώματα μεταξύ τους και άλλες στιγμές τα απωθούν ή και τα καταστρέφουν.
Χορογραφία: Χρυσούλα Τσίπα
Χορεύουν: Δημητρέση Εμμανουέλα, Καϊταλίδη Βασιλική, Κοντοπούλου Ηρώ, Λεβή Κωνσταντίνα, Μάρκου Βάσια, Μάρκου Φαίη, Παπαδημητροπούλου Κατερίνα, Παπαστερίου Φίλια, Ταβερναράκη Μαρίνα, Φούρναρη Κατερίνα, Χατζηχρυσού Χριστίνα, Πηνελόπη Σαρηγιάννη
*
“Σχεδόν απουσία”, Άννα Μίχου
Σωματικό θέατρο
Ενδοσκόπηση. Ενδοσκόπηση σε ένα βροχερό, καλοκαιρινό μεσημέρι στην Αθήνα. Εκτυλίσσεται σε δύο επίπεδα, δύο επίπεδα που εκτυλίσσονται στον ίδιο χώρο, σε άλλο χρόνο. Η πόλη, το σπίτι , ο καναπές. Το σχήμα σου και το σχήμα των αντικειμένων. Μερικές φορές ταυτόσημα, μερικές φορές διαφορετικά . Και το σώμα . Τρία σώματα, μαζί αλλά και χώρια. Εμπνευσμένο από το ποίημα « Σχεδόν απουσία» της Χαράς Μπερτσιά:
«Βρέχει
Κι είναι ακόμα Αύγουστος
Ο καναπές
Παίρνει το σχήμα του κορμιού μου
Ένα κοχύλι
Με την πλάτη στην άμμο
Ανοίγει στο στόμα
Περιμένει τον ουρανό
Τόσοι και τόσοι στέκονται
Κάτω από την καρίνα της στάσης
Κάποιοι προεξέχουν
Σαν τα σωσίβια που τρίβονται στην προκυμαία
Και άλλοι,
Φωτογραφίζουν τις κεραίες•
Στις οριζόντιες ταράτσες
Ασπρόμαυρες ραχοκοκαλιές ψαριών
Στερεωμένες ψηλά, στο χάος,
μας τρομάζουν,
γιατί η θάλασσα που υπήρξε εκεί,
δεν άφησε ίχνη.
Επιπλέω ως τον καθρέφτη
Επειδή βαριέμαι
Ψαλιδίζω τα άσπρα κύματα στα μαλλιά μου
Σχεδόν Σεπτέμβρης
Πια
Ο χρόνος με περιμένει στο σαλόνι για
τσάι
Ο καναπές
Επιστρέφει στο αρχικό του σχήμα
Αν λείψεις από κάπου
Έστω για λίγο
Όλα γυρνάνε
Πίσω στον εαυτό τους
Λείψε.»
Συντελεστές:
Δημιουργία-σκηνοθεσία, ερμηνεία: Άννα Μίχου
Κείμενο-ποίημα: Χαρά Μπερτσιά
Ερμηνεία: Στεφανία Καραγιάννη, Νικολέττα Παναγιώτου
Αφήγηση: Βίκυ Νικολαΐδου
Promo-video: Χαρά Μπερτσιά, Βασιλική Ταβλά
*
“ΜΕ.ΣΩ.”, Δήμητρα Παπανικολάου & Χρήστος Σιτοκωνσταντίνου
Σύγχρονος Χορός
Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή. Το αέναο παιχνίδι του ήχου με την κίνηση. Του ταχύ με το αργό. Της παύσης μπροστά στο κενό. Βημα, βήμα. Ο δρόμος για την λύτρωση είναι η επικοινωνία. Οι ανάσες γίνονται μία. Μία μελωδία σώματος. Και το παιχνίδι συνεχίζεται.
Η χορογράφος και δασκάλα χορού Δήμητρα Παπανικολάου και ο κλασικός κρουστός Χρήστος Σιτοκωνσταντίνου, θα μας μεταφέρουν σε αυτό το παιχνίδι, υπό τους ήχους του ατμοσφαιρικού βιμπραφώνου.
Συντελεστές:
Χορός: Δήμητρα Παπανικολάου
Μουσική: Χρήστος Σιτοκωνσταντίνου
*
Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019, ώρα έναρξης: 21.00
“She is a real Genderman”, Κωνστανίνα Γεωργιάδου & Μαρία Μόσχου
Performance
‘’We are moms and dads, sisters and brothers, sons and daughters. We are your coworkers and your neighbors. We are 7 year old children and 70 year old grandparents.’’
Το έργο “She is a real Genderman” πραγματεύεται το ευαίσθητο θέμα του τρίτου φύλου.
Πολλοί και διαφορετικοί είναι οι όροι που δίνονται, όπως το κοινωνικό φύλο, 3ο φύλο, ουδέτερο φύλο, ανδρόγυνο, άφυλο. Μια δηλαδή διαμάχη ανάμεσα στο βιολογικό και το κοινωνικό φύλο.
Η δική μας προσέγγιση είναι να ερευνήσουμε κινησιολογικά την ουδέτερη ταυτότητα του φύλου καθώς και να πάρουμε συγκεκριμένη θέση στο ζήτημα αυτό.
Συντελεστές:
Ιδεά, χορογραφία, ερμηνεία: Κωνσταντίνα Γεωργιάδου, Μαρία Μόσχου
Music production/mixing/mastering: Χρήστος Πασχαλίδης, Χρήστος Δινόπουλος at PineLine Music Lab
Φωνή: Αλεξάνδρα Κωστοπούλου
Camera: Leo Adonis Rath
Thanks to: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου, Δημήτρης Γεωργαντής
*
“Embrace”, Κατερίνα Δημογιώργη
Σύχρονος Χορός
Embrace
the wild and the tender
the raw and the soft
the blind and the “I saw”
the hidden and the naked
the repelling and the desire
the tired and the strength
the explode and the surrender
the confession and the emotion
you and you
Συντελεστές:
Χορογραφία: Κατερίνα Δημογιώργη
Ερμηνεία: Κατερίνα Δημογιώργη, Νιόβη Παπανδρέου
Συνομιλήτρια έργου: Μαρία Παπαδοπούλου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ντίνος Παπαδόπουλος
Sound design: Πέτρος Πρίντεζης
*
“ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ”, ΜΑΧΕΣ / Παναγιώτα Κολοκυθά
Performance
Λόγια, μουσική ένα παζλ συναισθημάτων, μια αράχνη που πλέκει τον ιστό της αργά μέχρι να τον κεντήσει όπως εκείνη τον έχει ονειρευτεί.
Σώμα, μυαλό, ψυχή, καρδιά, μουσική μια κίνηση.
Πεταλούδες που παίρνουν τα συναισθήματα και πετούν ψηλά, που θέλουν κάτι να μας πουν, που θέλουν κάτι να μας θυμίσουν, που θέλουν κάτι να μας δηλώσουν με την παρουσία τους.
Οι μελωδίες θα κεντήσουν τον ιστό, η κίνηση θα σφραγίσει τη στιγμή, γίνεται το λίγο ακόμη, ακόμη λίγο πιο πολύ.
Ο χρόνος κλέβει χρόνο και το τέλος ψάχνει την αρχή.
Η ομάδα Σωματικής Έκφρασης και Δημιουργικού Χορού «ΜΑΧΕΣ» παρουσιάζει … «Κι Είμαστε Ακόμη Ζωντανοί!!!!»
Συντελεστές:
Χορογράφος: Παναγιώτα Κολοκυθά
Ερμηνευτές: Μαρία Τόπη, Αγγελική Τόπη, Χρυσάνθη Στρατάκη, Ειρήνη Γεωργίου, Σοφία Γεωργίου
Και Guest εμφάνιση η κ.Νίκη Κουλουδή
*
“PRIMITIF”, UDT (Urban Dance Team)
Σύγχρονος Χορός
Κάτι σαλεύει, αναδιπλώνεται… αναζητά το φως.
Μια σύνθεση χοροκινητικών μοτίβων με βλέμμα στο πρωτόγονο και ίσως περισσότερο σωματικό παρελθόν του ανθρώπου. Η χορογραφία πραγματεύεται τη σωματική και νοητική αφύπνιση. Αν η γέννηση είναι η πρώτη σύνδεση με τη Φύση, η Μίμηση ως ένστικτο και μηχανισμός εξέλιξης κάνει την ύπαρξη να πάλλεται μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου, λογικής και συναισθήματος, ατομικότητας και συλλογικότητας.
Το σώμα κινείται, κινείται και ο νους? Ο νους ταξιδεύει, το σώμα? Η κίνηση είναι συνεχής. Υπάρχει όμως ισορροπία? Τότε, τώρα?
Συντελεστές:
Συμμετέχουν: Γεωργακίλα Μαρίνα, Γιαννοπούλου Διονυσία, Βίβιαν Παλιάτσα, Ναταλία Παπαδοπούλου, Κατερίνα Πουλακίδα
*
Κυριακή 14 Ιουλίου, ώρα έναρξης: 21.00
“NARKISOS – ANOREKSIS”, ΜΥΙΑ / Γαβριέλλα Ανυφαντάκη
Σύγχρονος Χορός
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Νάρκισσος καθισμένος σε μια πηγή και γοητευμένος από την αντανάκλαση του στο νερό, παρέμεινε στη θέση αυτή ως που μαράζωσε και πέθανε. Πολλές φορές, αντικρύζοντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη, αναζητούμε τον δικό μας εξειδανικευμένο εαυτό, τον προσωπικό μας Νάρκισσο. Ποια είναι όμως τα όρια, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τις αυτοκαταστροφικές συνέπεις της ανορεξίας; Υπάρχει τρόπος για απελευθέρωση ή είσαι καταδικασμένος, όπως ο Νάρκισσος;
Ο σκοπός του έργου είναι να αναδείξει το πρόβλημα που επιμελώς κρύβουμε πίσω από μια ελαφρώς ναρκισσιστική συμπεριφορά και αυτό δεν είναι άλλο από την μάστιγα που έχει κυριέψει τα τελευταία χρόνια μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων και ονομάζεται ανορεξία.
Φλερτάροντας τόσα χρόνια με τη ψυχογενή ανορεξία συνειδητοποίησα πως είμαι ίσως και η μόνη που επέζησα …ζώντας μαζί της. Ακόμα και τώρα όλο αυτό το οφείλω στο ένα και μοναδικό μoυ πάθος … τον χορό που ήταν ο μοναδικός τρόπος να αναδείξω αυτή την τόσο σκοτεινή περίοδο αυτοκαταστροφής μου. Ήταν στον δικό μου χώρο, την κίνηση μου …όπου είναι και η τροφή μου και κάπως έτσι γεννήθηκε αυτό το έργο…
Το ότι εξισώνω τον Νάρκισσο με μια ανορεκτική, ήταν η δική μου ανάγκη της τελειότητας γιατί στα πάντα ένας νάρκισσος είναι μια τελειότητα. O Νάρκισσος έχει την ανάγκη και την επιβεβαίωση των άλλων,ανάμεσα σε πολλά άλλα, απλά εγώ καταπιάστηκα με αυτή την πτυχή του γιατί αντίστοιχα μία ανορεκτική αναζητά την επιβεβαίωση. Βαθιές έννοιες κρύβονται σ’ αυτό το έργο οι οποίες αποκαλύπτονται στον τίτλο του και για τα υπόλοιπα αναλαμβάνει στην συνέχεια η κίνηση. Μια ανορεκτική έχει σημαία της, τι άλλο… το σώμα της…
Ένας τίτλος με πέντε λέξεις κλειδιά… Narkisos… Anoreksis… Eksis… Eksisos… Sos…
Συντελεστές:
Συμμετέχουν: Γαβριέλλα Ανυφαντάκη, Άννα Ανυφαντάκη, Πέννυ Αδαμοπούλου, Σοφία Βουδούρη, Μαριαλένα Παληά, Νεκτάριος Ράμιας
*
“Smyrna girl”, Infamia art company
Performance
Η ιστορία διαδραματίζεται το 1922 κατά την καταστροφή της Σμύρνης. ‘Ολοι έχουν αιφνιδιαστεί και βρίσκονται σε τρομερή αναστάτωση διότι το περιστατικό συμβαίνει εντελώς απροσδόκητα.
Όλοι βιάζονται στο λιμάνι για να σωθούν από την απίστευτη φωτιά. Ελπίζουν ότι τα συμμαχικά πλοία θα βοηθήσουν. Δυστυχώς, τα πληρώματα των πλοίων είναι υπό εντολή να μην βοηθήσουν καθόλου και παρακολουθούν την καταστροφή σαν να βλέπουν μια επίδειξη. Ο κυβερνήτης του στόλου ζητά από την ορχήστρα του πλοίου να παίξει χαρούμενη μουσική για να μην ακούει τις τρομερές κραυγές.
Ένα κορίτσι βρίσκεται στην προκυμαία, προσπαθεί να σωθεί και να πείσει με οποιονδήποτε τρόπο το πλήρωμα του πλοίου να την πάρουν μαζί τους.
(Βασισμένο σε αληθινή ιστορία)
Συντελεστές:
Χορογραφία – Ερμηνεία: Ηλέκτρα Αρσενίδου
Βοηθός χορογράφου: Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
*
“Ημέρας Χρόνος (Day…time)”, Κατερίνα Κασιδιάρη
Performance
Ημέρας χρόνος =24 ώρες, θα έλεγε κάποιος. Γεμάτες από ποιες ενέργειες και ποιον εαυτό; Πώς κινείται ένας μέσος άνθρωπος σε αυτές τις 24 ώρες; Πώς φαίνεται και πώς πραγματικά είναι; Κάθε νέο ισόχρονο διάστημα που ξημερώνει είναι μια ίδια μέρα; Αν ναι, γιατί; Αν όχι, πώς;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που γέννησαν αυτό το μικρό έργο. Ερωτήματα που συμπυκνώθηκαν σε μια μικρή διαδρομή ενός ανθρώπου, ενός ανθρώπου από τους πολλούς… Το βασικότερο όμως όλων των ερωτημάτων είναι ένα και πανανθρώπινο: Αν υπογράψεις τη σύμβαση των 24 ωρών, θα μπορέσεις ποτέ να αλλάξεις τους όρους της;
Συντελεστές:
Ερμηνεία: Κατερίνα Κασιδιάρη
*
“Self-seeking ”, Χαρά Θώδη
Σύγχρονος χορός
Πρόκειται για σύζευξη μουσικής και σύγχρονου χορού. Η μουσική του κομματιού αποτελεί μία πρώιμη μορφή ηλεκτρονικής μουσικής. Ο συνθέτης βρίσκεται σε μία διαρκή αναζήτηση, το ίδιο και ο χορευτής. Ψάχνει να βρει ταυτότητα, να μπορέσει να εκφράσει με την κίνηση όσα δεν μπορεί να πει με λόγια. Προσπαθεί, αποτυγχάνει, προσπαθει, καταφέρνει και τέλος χάνεται . Μιλάμε για μία αέναη αναζήτηση.
Συντελεστές:
Ερμηνεία: Χαρά Θώδη
*
“AdH(A)rA”, Rhiannon Efthymiou Morgan
Σύγχρονος Χορός
Προερχόμενη από τον πρώιμο Βουδισμό, η έννοια της Αdhara περιγράφεται ως “όχημα”, μέσο ή στήριγμα της ανθρώπινης συνείδησης και εμπειρίας, προκειμένου η ψυχή να φτάσει σε μια ανώτερη έκφανσή της. Η Adhara θεωρείται αποτελούμενη από πέντε θήκες / στρώματα, κάθε μία με τα δικά της ιδιαίτερα, ειδικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες που περιβάλλουν τα ανθρώπινα όντα σε ένα κυκλικό δίκτυο.Με γνώμονα την Αdhara, το άτομο προτείνεται να επικεντρωθεί σε μια διαδικασία εσωτερίκευσης που περιλαμβάνει πέντε στάδια.
Αρχικά, με αφετηρία την πολύπλοκη / πολυεπίπεδη κυκλικότητα, η ψυχή βιώνει καταστάσεις, έως ότου σταδιακά καταλήξει στην επίτευξη και αποκάλυψη της απλότητας, του “Τίποτα” και της κενότητας, που μπορεί να αποτελέσει πηγή άπειρου δυναμικού / ανάπτυξης και δυνατοτήτων. Αυτή η κυκλική εξερεύνηση θα χρησιμεύσει ως βάση μιας χορογραφικής οπτικής, ακουστικής και κινητικής συνέργειας, ώστε να προκύψει κοινή έκφραση μεταξύ των τριών αυτών συνιστωσών.
Η “AdH(A)rA” φιλοδοξεί να παρουσιάσει και να διερευνήσει, μέσω της κυκλικής αυτής δομής, τις δυαδικές προκαταλήψεις που αφορούν τη φύση της ζωής και συγκεκριμένα την ψευδαίσθηση ότι το άτομο μπορεί να λειτουργήσει ως μονάδα ξεχωριστή από το κοινωνικό σύνολο. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στις σύγχρονες συνθήκες ζωής, είναι πασιφανές ότι ο άνθρωπος βιώνει στον έπακρον τα αποτελέσματα της αστικοποίησης, με κυρίαρχο αυτό της αποξένωσης, ζώντας μέσα σε αφιλόξενες πόλεις. Ο απρόσωπος κι επιφανειακός χαρακτήρας των σχέσεων, η απουσία συναισθηματικών δεσμών, η ανάπτυξη ιδιαιτέρων κωδίκων συμπεριφοράς, ο ανταγωνισμός, η εκμετάλλευση συνθέτουν μια κοινωνία απομονωμένων ανθρώπων που υιοθετούν τυποποιημένους κοινωνικούς ρόλους και απαξιώνουν τους συνανθρώπους τους.
Συντελεστές:
Ερμηνεία: Rhiannon Efthymiou Morgan