Στη Ζήρεια και στα 1600 μέτρα υψόμετρο, σε μια φανταστική τοποθεσία Natura, πραγματοποιήθηκε για τέταρτη συνεχόμενη …
Από τον Μπάμπη Βασιλειάδη
φορά, ένα φεστιβάλ μουσικής που ειλικρινά του αξίζει να τα εκατοστίσει! Και αυτό γιατί πληροί αυτές τις προϋποθέσεις για να περάσεις καλά, να ακούσεις ωραίες μουσικές, να γνωρίσεις πολύ κόσμο, να αναπνεύσεις καθαρό αέρα και πολλά άλλα που σταματημό δεν θα είχα να γράφω.
Το Φεστιβάλ γίνεται στην μνήμη του Ξυλοκαστρίτη μουσικού Νίκου Δόικα (θα τον ξέρετε από την συνεργασία του με τους αδερφούς Σπυρόπουλους των Σπυριδούλα και όχι μόνο) και πραγματοποιείται τον Αύγουστο. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι η διοργάνωση και η συμμετοχή των μουσικών γίνεται εθελοντικά, χωρίς το χρήμα να παρεμβαίνει πουθενά. Αυτό άλλωστε είναι και το στοίχημα που έχουν βάλει οι κύριοι εκφραστές του και το δηλώνουν στην ιστοσελίδα του: «Τα πιο ωραία πράγματα στην ζωή είναι δωρεάν! Δεν είναι τα χρήματα που κινούν τα πάντα, ούτε τα πάντα γίνονται για τα χρήματα. Όλη η διοργάνωση του party γίνεται εθελοντικά και συμμετοχικά.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Φτάνοντας στο βουνό και αφού αφουγκραστείς για λίγα λεπτά την μαγεία του χώρου, μπορείς να επιλέξεις το πού θα κατασκηνώσεις. Κοντά στο συναυλιακό χώρο, πιο μακριά κάτω από κάποιο δέντρο, ακόμα πιο μακριά για να είσαι in private, το μέρος είναι τεράστιο και κανείς δεν σε περιορίζει στο που θα στήσεις την σκηνή σου.
Στην περιοχή λειτουργεί το Chalet του Χιονοδρομικού, όπου μπορείς να προμηθευτείς νερά, καφέδες κτλ αν και οι τιμές του είναι αρκετά τσιμπημένες. Φυσικά και στον συναυλιακό χώρο υπάρχουν εγκαταστάσεις για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο σε θέματα φαγητού, νερών και ποτών. Αυτά ήταν σε φυσιολογικές τιμές.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο, είναι αυτό του κόσμου που βρέθηκε στο Φεστιβάλ. Άνθρωποι από όλες τις ηλικίες (είδα από μωρά σε καρότσια μέχρι και γιαγιάδες!), που δεν είναι όλοι απαραίτητα μουσικόφιλοι, αλλά τους δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να ξεφύγουν από την δύσκολη πραγματικότητα και να γευτούν την φύση και το τοπίο που, θα το ξαναγράψω, είναι εκπληκτικά.
Στα μουσικά τώρα. Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με τον Spyros Pan. Τα Hang Drum με τα οποία έπαιζε, έκλεψαν την παράσταση αφού φαντάζομαι ότι για τον περισσότερο κόσμο θα ήταν η πρώτη φόρα που έβλεπε τέτοια κρουστά που σαν σχήμα μοιάζουν με UFO! Μας παρουσίασε μέρος της δουλειάς του από τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο “Omega”. Μαγευτικές μελωδίες και ambient κατάσταση την πιο κατάλληλη ώρα, όταν έδυε ο ήλιος. Ακολούθησαν οι Μέσα Ξένος. Μόλις δύο χρόνων συγκρότημα, τετραμελές που μας έπαιξαν δικές τους συνθέσεις που κινούνται σε κλασικά ροκ μοτίβα. Πολύ πιο δεμένοι από πέρσι που τους είχα ξαναδεί, πήραν αρκετά χειροκροτήματα από το κοινό. Σειρά είχαν οι αυτοαποκαλούμενοι Talaiporians. Ή αλλιώς Brothers in Plugs με λίγο Bet και κάτι από Burger Project ανέβηκαν στην σκηνή και έπαιξαν διασκευές ακουστικά. Ανέβασαν την διάθεση του κόσμου κυρίως με τον χαλαρό και παρεΐστικο τρόπο που έπαιζαν. Η συνέχεια άνηκε στους Yeah! Ο Γιάννης Ντρενογιάννης και η παρέα του έπαιξαν το Punk Rock που τόσο καλά ξέρουν. Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν (λίγο…) αλλά η διάθεση τους ήταν φοβερή. Κέρασαν τον κόσμο ουίσκι και ο Ντρενογιάννης μοιράστηκε μαζί μας το πώς είχε αποκτήσει από τον Νίκο Δόικα την Lou Reed μπλούζα που φόραγε. Η επόμενη μπάντα που ανέβηκε στην σκηνή ήταν οι Cyanna.
Παρουσίασαν κομμάτια από το καινούριο τους EP με τίτλο “The Undressed” που πρόσφατα κυκλοφόρησαν. Πολύ δουλεμένη μπάντα με πολύ καλό ήχο, ανέβασαν αρκετά το επίπεδο και ευχαρίστησαν τον κόσμο. Δεν έχω καταλάβει ακόμα όμως που θέλουν να κινηθούν. Να είναι μια Indie Pop μπάντα που όμορφα κοριτσάκια βλέπουν τα videoclip της στο Mad ή κάτι πιο άγριο και εναλλακτικό σαν αυτό που είδα στο Φεστιβάλ; Μπορεί και τα δύο….
Φυσικά το “Shine” και το “Miles and Miles” ήταν στο setlist. Συνέχεια με Transistor. Και για αυτούς ευκαιρία να παρουσιάσουν τον καινούριο του δίσκο με τον τίτλο “Resting In The Shade Of The Family Tree” που κυκλοφόρησαν φέτος. Τους περίμενα καλύτερους, είναι λίγο μονότονες οι συνθέσεις τους αλλά σίγουρα δεν πέρασαν αδιάφοροι από τον κόσμο που τους παρακολουθούσε από κάτω. Και ερχόμαστε σε αυτούς που έκλεψαν τις εντυπώσεις της βραδιάς, ίσως και όλου του Festival.
Δεν ήταν άλλοι από τους Dustbowl. Βλέποντας και μόνο τον Big George με το κόκκινο σακάκι του και το απίστευτο «κοκκόρι» στα μαλλιά αλά Johnny Cash, όπως συνηθίζει άλλωστε να εμφανίζεται στα live της μπάντας, ήξερες ότι θα περάσεις καλά. Είναι φοβερό πως έχουν ενσωματώσει τους ήχους της country και του rock ‘n’ roll στο παίξιμο τους και στους πασάρουν χωρίς να νοιώθεις ότι ακούς κάτι παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο. Ακούσαμε δικά τους κομμάτια αλλά και διασκευές από Cash και αποκορύφωμα το φινάλε με το “Viva las Vegas” του Presley.
Η πρώτη μέρα έκλεισε με τους Biotech. Αδικήθηκαν λίγο από την ώρα που ανέβηκαν στην σκηνή (ήταν μετά τη 01:00) γιατί ο περισσότερος κόσμος είχε αποχωρήσει στις σκηνές του λόγω του περασμένου της ώρας και λόγω κρύου (μην ξεχνάτε, μιλάμε για 1600 μέτρα υψόμετρο).Φοβερά άρτιοι τεχνικά και με μία πολύ καλή τραγουδίστρια, έπαιξαν δικά τους κομμάτια από το ανερχόμενο album τους “Alive we Die”. Experimental Rock με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, έδειξαν ότι κατέχουν το «θέμα» και έκαναν τον κόσμο που είχε παραμείνει από κάτω να κουνηθεί στους ήχους τους.
www.spyrospan.com
yeah-gr.blogspot.com
www.cyanna.gr
www.transistor.gr
www.dustbowl.gr
www.myspace.com/biotechband
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε ακριβώς όπως και η πρώτη. Με τον Spyros Pan να αναλαμβάνει να καλέσει τον κόσμο μπροστά στην σκηνή και να παρουσιάζει τα κομμάτια του. Στην συνέχεια ακολούθησαν οι Bump Trio οι οποίοι έπαιζαν διασκευές πολύ γνωστών κομματιών σε Jazz προσθέτοντας μπόλικους αυτοσχεδιασμούς και σόλο. Το συγκρότημα Ενέδρα ήταν αυτό που ακολούθησε που έπαιξαν ροκ κομμάτια για περίπου μισή ώρα. Το κυρίως πιάτο της βραδιάς θα ξεκινούσε να το σερβίρει ο B.D.Foxmoor, μέλος των Active Member.
Παρουσίασε ένα project άκρως βαρύ και καταθλιπτικό, έχοντας σαν όπλο του, τους φοβερούς στίχους. Ο ίδιος προλογίζοντας ανέφερε ότι η μουσική που θα ακούγαμε θα ήταν πολύ μελαγχολική και παρότρυνε όσους έχουν ψυχολογικά προβλήματα, να χαπακωθούν, αστειευόμενος! Αρκετός κόσμος παρακολούθησε και σε στιγμές λικνιζότανε στους αργούς ρυθμούς του low bap αν και η αλήθεια είναι ότι ίσως έπαιξε λίγο περισσότερο από όσο χρειαζόταν, τουλάχιστον για την δική μου διάθεση εκείνη την στιγμή. Χειροκροτούμενος κατέβηκε από την σκηνή για να δώσει την θέση του στους Bet.
Τους βόλεψε αρκετά το γεγονός ότι βγήκαν μετά τον B.D.Foxmoor, όχι ότι θα είχε πρόβλημα ο «αυτοκράτωρ» Φίλιππος-Στέφανος και τα λοιπά παιδιά του group να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Έχοντας χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες περσινές παρουσίες του φεστιβάλ, ήρθαν να επιβεβαιώσουν το ίδιο πράγμα και φέτος. Πολύ καλοί μουσικοί όλοι τους, διασκευάζουν μεγάλη γκάμα από κομμάτια με τον ήχο τους να ξεκινάει από την Funk/Soul και εύκολα να μετατρέπεται σε Blues Rock. Παρουσίασαν και κομμάτια από το EP με τίτλο “ In Motion” που κυκλοφόρησαν digital στην Restless Wind. Σπυριδούλα και Δημήτρης Πουλικάκος για την συνέχεια και επιστροφή στον παρελθόν με τις μεγάλες επιτυχίες τους, του Σιδηρόπουλου αλλά και αρκετές διασκευές που μας έπαιξαν οι αδερφοί Σπυρόπουλοι και η παρέα τους. Η ώρα ήταν αρκετά περασμένη και το κρύο είχε γίνει τσουχτερό όταν ήρθε και η σειρά των Blues Cargo να παίξουν το set τους και να ξεδιπλώσουν πολύ όμορφα την αγάπη που έχουν για τα Blues του αμερικάνικου νότου.
Τελευταίοι και καλύτεροι ήρθαν για να μας ταρακουνήσουν για τα καλά οι Space Blanket. Κατάφεραν να μετατρέψουν τις τελευταίες στιγμές του φεστιβάλ σε ένα party για τον κόσμο που έμεινε για να τους ακούσει. Σίγουρα θα ξύπνησαν αρκετό κόσμο που είχε αποχωρήσει για τις σκηνές τους, με τα heavy beats και τις επιθετικές κιθάρες και κραυγές τους! Και για αυτούς ήταν ευκαιρία να παρουσιάσουν την καινούρια τους δουλεία με τίτλο “ Cosmic” που κυκλοφόρησαν σε βινύλιο.
Η επόμενη μέρα σε άφηνε με την πικρή γεύση ότι άλλο ένα Φεστιβάλ τελείωσε, αλλά ξεκινούσε και η προσμονή για το επόμενο. Αξίζει να αναφέρω ότι παράλληλα με το μουσικό πρόγραμμα, έγιναν και επισκέψεις στο σπήλαιο Ερμή (τόπος γέννησης του θεού Ερμή κατά την μυθολογία μας) και επίσης προβλήθηκαν φωτογραφίες του Σπύρου Αποστολόπουλου με την χλωρίδα της περιοχής των Ζηρείων.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ στους τρεις κύριους εκφραστές του φεστιβάλ αυτού. Αντρέα, Γιώργο, Κώστα πάντα τέτοια και εις το επανιδείν.
www.myspace.com/enedra
https://www.facebook.com/pages/BD-FOXMOOR/73338443932
https://www.facebook.com/pages/The-Bet/189986734364580
www.myspace.com/spyridoulalive
www.bluescargo.gr
www.spaceblanket.gr