Κάθε καλοκαίρι δημιουργείται μία μεγαλύτερη διάθεση για διέξοδο μέσω της ανάγνωσης. Αυτή η διαδικασία ψυχαγωγίας αξίζει να έχει εγγυήσεις μιας και ο χρόνος είναι χρήμα.
Τα παρακάτω βιβλία παρουσιάζουν το καθένα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο ως προς την θεματολογία όσο και προς τη σημασία τους και αυτό γιατί είναι βαθιά ανθρώπινα, στέρεα ως προς την λογοτεχνική τους ποιότητα και προσφέρουν στον αναγνώστη πληροφορίες για πρόσωπα και πράγματα ενώ παράλληλα εγείρουν ερωτήματα και γεννούν συναισθήματα. Κάθε βιβλίο έχει επιλεγεί με την μέθοδο του μελισσοκόμου που επιθυμεί την καλύτερη δυνατή σοδειά μελιού.
Ο αχός της εποχής, Julian Barnes (Μεταίχμιο)
Ο βραβευμένος με Booker Julian Barnes επανέρχεται νικητής στο λογοτεχνικό στερέωμα με ένα βιβλίο αφιέρωμα σε μία προσωπικότητα αμφιλεγόμενη, έναν άνθρωπο ταγμένο στην τέχνη της μουσικής αλλά και έναν αδύναμο άνθρωπο, τον Ντμίτρι Σοστάκοβιτς.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένας πύργος στη Γερμανία Ζιγκμαρίνγκεν, Pierre Assouline (Πόλις)
Με το βιβλίο αυτό ο Assouline καταθέτει στο χρονικό του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ένα ακόμα επεισόδιο του μέσα στα πολλά και άγνωστα που έχουν σημαδέψει την ανθρωπότητα και την ιστορία της Ευρώπης. Γιατί αυτός ο πόλεμος άφησε πίσω θύματα και ανθρώπινες απώλειες αλλά άφησε και ανοιχτές πληγές σε ανθρώπους που επέζησαν και βίωσαν την αγριότητα των κατακτητών.
Δύο βεντάλιες από τον Γαλατά, Μίλοραντ Πάβιτς (Καστανιώτης)
Οι ιστορίες του Πάβιτς, ακριβώς όπως έκανε και ο Άντριτς, είναι ποτισμένες με το άρωμα άλλων εποχών, με πρόσωπα άγνωστα αλλά υπαρκτά και με έναν νοσταλγικό τόνο ανθρώπινο που μας θυμίζει πολλά στοιχεία από τον αριστουργηματικό Χαλίλ Γκιμπράν και τα παραμύθια της Ανατολής όπως οι Χίλιες και μία νύχτες.
Ημερολόγιο προσευχής, Φλάννερυ Ο’ Κόννορ (Αντίποδες)
Το ημερολόγιο προσευχής αποτελεί επίκληση αγάπης και συγχώρεσης μαζί προς έναν Θεό που θυμίζει εκείνον που κινούσε το χέρι του Ελ Γκρέκο να ζωγραφίσει τους πίνακές του. Το ημερολόγιο αυτό γράφτηκε από το 1946 μέχρι και το 1947, τότε που μέσα στη νιότη της η συγγραφέας έκαιγε από επιθυμία για πραγμάτωση των εσωτερικών αγωνιών.
Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, Τσέρνομπιλ (Πατάκης)
Το Τσέρνομπιλ δεν είναι ένα βιβλίο που θα ευχαριστήσει τον αναγνώστη, είναι ένα βιβλίο που θυμίζει την «Κραυγή» του Μουνχ. Αποτελεί μία εκκωφαντική μαρτυρία για τα πεπραγμένα και τα γεγονότα που επακολούθησαν σε αυτή την μικρή πόλη την έκρηξη στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ. Εκεί όπου έμελλε ο θάνατος και η φρίκη να σκεπάσουν σαν μαύρο σύννεφο την πόλη, τους ανθρώπους και κυρίως το μέλλον των επερχόμενων γενεών.
