Δημοσθένης Παπαδόπουλος: Το "Στρίψιμο της βίδας" ως άγριο παραμύθι

Από τα πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο τη δεκαετία του ‘90, πολλοί μιλούσαν για έναν ταλαντούχο ζεν πρεμιέ και προέβλεπαν για αυτόν ένα λαμπρό μέλλον. Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, καλούμενος συχνά να ερμηνεύσει δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους, δεν δίστασε από αρκετά νωρίς να καταπιαστεί και με την σκηνοθεσία σπουδαίων έργων ρεπερτορίου. Τέλη της δεκαετίας του 2000 και ενώ η κρίση άρχιζε να αφήνει τα αποτυπώματά της, πήρε τη μεγάλη απόφαση να φύγει στην Γερμανία και χωρίς ούτε ο ίδιος ίσως να το περιμένει, έπαιξε σε σημαντικές παραστάσεις του εκλεκτού βερολινέζικου θεάτρου.

Με την έλευση του 2017, ανεβαίνει στο Θέατρο Άνεσις το αινιγματικό «Στρίψιμο της Βίδας», του Χένρι Τζέιμς, σε δική του σκηνοθεσία και με αφορμή την παράσταση, μας μιλά για το έργο και το πώς έχει διαμορφωθεί σήμερα, η καλλιτεχνική του οπτική.

Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου

Cul. N.: «Το στρίψιμο της βίδας» του Χένρι Τζέιμς, ένα ιδιαίτερο κείμενο που έχουμε σπάνια την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο σανίδι, ανεβαίνει στο Θέατρο «Άνεσις». Σε ποια στοιχεία έχετε εστιάσει περισσότερο ως σκηνοθέτης και διασκευαστής;

Δημοσθένης Παπαδόπουλος: Το κείμενο από μόνο του είναι πολυπρισματικό. Δέχεται πολλές ερμηνείες. Είναι ένα αριστούργημα της λογοτεχνίας. Γι΄ αυτό άλλωστε έχει ανέβει στο θέατρο, στην όπερα και έχει γίνει και τρεις φορές ταινία. Σε αυτό το έργο στηρίχτηκε και η γνωστή ταινία « οι Άλλοι».  Μία γκουβερνάντα προσλαμβάνεται σε έναν πύργο για να προσέχει δύο παιδιά και αρχίζει να βλέπει τα φαντάσματα δύο υπηρετών που δούλευαν στο παρελθόν στον πύργο και έχουν πεθάνει. Το κείμενο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως θρίλερ. Ένα ψυχολογικό θρίλερ. Προσωπικά είδα το έργο σαν έναν εφιάλτη. Δεν το αντιμετωπίζω σαν θρίλερ. Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν φαντάσματα. Τα φαντάσματα στην δική μου διασκευή είναι ο καταπιεσμένος εαυτός των ηρώων. Είναι οι φόβοι της γκουβερνάντας που μετουσιώνονται σε φαντάσματα. Είδα το έργο ψυχαναλυτικά. Σαν έναν εφιάλτη. Σαν ένα όνειρο. Σαν ένα άγριο παραμύθι.

Cul. N.: Πόσο κοντά είναι η παράσταση στην εκδοχή του βιβλίου;

Δ. Π.: Η εκδοχή του βιβλίου είναι ανοιχτή. Επιτρέπει στον αναγνώστη να κάνει τους δικούς τους συνειρμούς. Η διασκευή που έκανα και η παράσταση είναι ο δικός μου ελεύθερος και ίσως αυθαίρετος συνειρμός πάνω στο έργο. Η ουσία του έργου βέβαια υπάρχει. Η παράσταση είναι κι αυτή ανοιχτή στο να κάνει ο θεατής τους δικούς του συνειρμούς.

Cul. N.: Εσάς προσωπικά τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο έργο;

Δ. Π.: Αυτό που εμένα με ενδιέφερε στο έργο είναι η κριτική του στάση απέναντι στον φόβο. Απέναντι στον συντηρητισμό και στην καταπίεση. Η γκουβερνάντα ζει αυτό το άγριο και εφιαλτικό παραμύθι φαντασμάτων λόγω της καταπιεσμένης της φύσης. Λόγω της άρνησής της να εμπλακεί συναισθηματικά, σωματικά, σεξουαλικά. Αυτό σταδιακά την οδηγεί στην τρέλα.

Cul. N.: Η σημαντική εμπειρία του Βερολίνου τι σας έχει διδάξει ως ηθοποιό και σκηνοθέτη;

Δ. Π.: Ως ηθοποιό και σκηνοθέτη δεν μπορώ να πω. Δεν ξέρω. Ως άνθρωπο με έκανε πιο ανοιχτό. Πιο δεκτικό. Λιγότερο αγχωτικό. Πιο συμφιλιωμένο με τον εαυτό μου και τους άλλους.

Cul. N.: Πώς κρίνετε το ελληνικό πολιτιστικό τοπίο μετά από αυτήν την ολιγόχρονη απομάκρυνση από την Ελλάδα;

Δ. Π.: Θλιβερό.

Cul. N.: Με ποια κριτήρια επιλέγετε συνήθως τις συνεργασίες και τα έργα με τα οποία καταπιάνεστε;

Δ. Π.: Το πρώτο και βασικό κριτήριο είναι οι συνεργάτες. Επίσης ένα βασικό κριτήριο είναι, αν μέσω του έργου, που κάθε φορά μου προτείνεται,  μπορώ κάτι συγκεκριμένο να πω. Αν η ιστορία με κινητοποιεί να ψάξω κάτι δικό μου. Και το τρίτο κριτήριο  τα χρήματα.

Cul. N.: Αυτήν την περίοδο δραστηριοποιείστε και σε άλλα θεατρικά πράγματα, εκτός του «Στριψίματος της βίδας». Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτά;

Δ. Π.: Αυτήν την στιγμή παίζεται το «Πάρτι Γενεθλίων» του Πίντερ στο «Από Μηχανής» θέατρο σε δική μου μετάφραση και σκηνοθεσία.

Cul. N.: Τι περιλαμβάνει η συνέχεια για εσάς;

Δ. Π.: Την άνοιξη επιστρέφω Βερολίνο και μετά για Αμβούργο για μία τρίμηνη παραγωγή στο Ernst Deutsch Theater, όπου θα συμμετάσχω σαν ηθοποιός. Για τον επόμενο χειμώνα συζητώ κάποιες επόμενες σκηνοθεσίες στην Αθήνα, αλλά ακόμα τίποτα δεν είναι ανακοινώσιμο.

◊ Το Στρίψιμο της Βίδας του Χένρι Τζέιμς, ανεβαίνει στο Θέατρο Άνεσις. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Διαβάστε επίσης: Το στρίψιμο της βίδας – Χένρι Τζέιμς