8 ερωτήσεις στον Θάνο Τοκάκη εν' όψει της παράστασης «Ο Μαδαφάκας με το καπέλο»

Ο Θάνος Τοκάκης, μέσα σε λίγα χρόνια μετρά πολλές καλές θεατρικές στιγμές και καθιερώνεται με σταθερά βήματα στο σανίδι, συνεργαζόμενος κατά καιρούς με σκηνοθέτες όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Θωμάς Μοσχόπουλος και άλλοι. Πριν λίγο καιρό δοκίμασε και ο ίδιος τις δυναστότητές του στην σκηνοθεσία με την «Hannele» και φέτος θα επιστρέψει σε αυτόν τον «ρόλο», με την μαύρη κωμωδία «Μαδαφάκας με το καπέλο» στο Skrow Theater.

Ο Θάνος Τοκάκης, μέσα σε λίγα χρόνια μετρά πολλές καλές θεατρικές στιγμές και καθιερώνεται με σταθερά βήματα στο σανίδι, συνεργαζόμενος κατά καιρούς με σκηνοθέτες όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Θωμάς Μοσχόπουλος και άλλοι. Πριν λίγο καιρό δοκίμασε και ο ίδιος τις δυναστότητές του στην σκηνοθεσία με την «Hannele» και φέτος θα επιστρέψει σε αυτόν τον «ρόλο», με την μαύρη κωμωδία «Μαδαφάκας με το καπέλο» στο Skrow Theater.

Στην συνέντευξη που μας παραχωρεί, περιγράφει τι θα παρακολουθήσει το κοινό σε αυτήν την παράσταση, σχολιάζει λιτά τις καλλιτεχνικές δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει κανείς στην παρούσα φάση και αποκαλύπτει τα θεατρικά του σχέδια στη σεζόν που διανύουμε.

Συνέντευξη Αναστασία Ρίζου

Cul. N.: Φέτος στο Skrow Theater θα παρουσιαστεί μια σύγχρονη κωμωδία με τον πρωτότυπο τίτλο «Ο Μαδαφάκας με το καπέλο». Με λίγα λόγια πώς θα συστήνατε αυτό το έργο στους θεατές;

Θάνος Τοκάκης: Ο “Μαδαφακας με το καπέλο” είναι μια σύγχρονη αμερικανική μαύρη κωμωδία. Οι ήρωες αναζητούν την ταυτότητα τους και επαναπροσδιορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις τους, εμπλεκόμενοι με τα ζητήματα της φιλίας, του έρωτα, της αγάπης και όλα αυτά σε ένα “βρώμικο” περιβάλλον γεμάτο με ναρκωτικά, αλκοόλ και όπλα.

Cul. N.: Τι σας κέντρισε στο κείμενο του Steven Adly Guirgis ώστε να αποφασίσετε να το σκηνοθετήσετε και ποια θα λέγατε ότι είναι η σύνδεση με το «σήμερα»;

Θ. Τ.: Στο συγκεκριμένο έργο με εξιτάρει η εξερεύνηση θεμελιωδών θεμάτων των ανθρωπίνων σχέσεων μέσα από “προβληματικούς” χαρακτήρες, κλισέ καταστάσεις και θεωρίες. Το έργο είναι του 2011, άρα η σύνδεση με το σήμερα είναι πασιφανής.

Cul. N.: Η σεζόν 2015-2016, θα είναι κατά κοινή ομολογία μία περίοδος απρόβλεπτη για τα οικονομικά των θεάτρων, μετά το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε. Ως καλλιτέχνες είστε προετοιμασμένοι στο ενδεχόμενο το έργο να μην έχει την αναμενόμενη επιτυχία;

Θ. Τ.: Εάν εννοείτε εμπορική επιτυχία, δε με απασχολεί, τουλάχιστον όχι κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Είμαστε μια ομάδα περίπου δέκα ανθρώπων που δουλεύουμε δωρεάν επειδή πιστεύουμε πως αυτό που κάνουμε έχει μια ανταπόκριση πρωτίστως στους εαυτούς μας. Προφανώς και δε σνομπάρω το οικονομικό σκέλος της υπόθεσης, αλλά το αν θα βγάλουμε χρήματα από αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι κάθε άλλο παρά καλλιτεχνική και που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει ταυτιστεί.

Cul. N.: Μετά την περσινή επιτυχία «Hannele», επιστρέφετε ξανά στις σκηνοθετικές οδηγίες. Ποιος… «ρόλος» σας συναρπάζει τελικά περισσότερο, του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη;

Θ. Τ.: (Η Χάνελε παίχτηκε το 2012). Δεν είμαι σκηνοθέτης, είμαι ηθοποιός, αλλά κάποια συγκεκριμένη ανάγκη με σπρώχνει ενίοτε να παρατηρώ τα πράγματα από έξω.

Cul. N.: Κάθε σεζόν παρατηρούμε ένα αυξανόμενο ποσοστό νέων σκηνών και θεατρικών έργων, που περιμένει το κοινό να τα ανακαλύψει. Αυτό κατά τη γνώμη σας μετράει θετικά ή αρνητικά; Και επιπλέον, για τους θιάσους πόσο εύκολο είναι να αναδειχθούν μέσα σε αυτήν την ποικιλία θεαμάτων;

Θ. Τ.: Δεν το βλέπω ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Είναι απλά μια πραγματικότητα που παρά την οικονομική κρίση συνεχίζει να υπάρχει και με τον έναν η τον άλλο τρόπο να αυτοσυντηρείται. Για να αναδειχτεί, λοιπόν, μια παράσταση πρέπει πρωτίστως να διαφημιστεί. Όταν δεν υπάρχουν τα χρήματα για δημόσιες σχέσεις, τότε οφείλει να διαφημιστεί με το γνωστό “στόμα με στόμα”. Η ποιότητα της παράστασης σε σχέση με το γούστο του κοινού αποτελούν βαρόμετρα.

Cul. N.: Τελειώσατε το Εθνικό το 2005 και τα τελευταία χρόνια μετράτε πολλές επαγγελματικές επιτυχίες και διακρίσεις, μεταξύ αυτών και το βραβείο Χορν. Αν σας ζητούσα να αναφέρετε μερικές συνεργασίες που θυμάστε πιο έντονα, ποιες θα ήταν αυτές και για ποιο λόγο;  

Θ. Τ.: Αλλάζω συχνά τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζω το παρελθόν μου. Αυτή τη στιγμή οι στιγμές που έχω ξεχωρίσει για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια, επαγγελματικούς ή συναισθηματικούς είναι: η πρώτη μου συνεργασία με τον Θωμά Μοσχοπουλο, η συνεργασία με τον Λευτέρη Βογιατζη, το «Μεφίστο» με τον Νίκο Μαστοράκη και η φετινή συνάντηση με την ομάδα Kursk.

Cul. N.: Τι θα πρέπει να περιμένουμε στη συνέχεια από εσάς; Υπάρχουν σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Θ. Τ.: Θα βρίσκομαι στο μικρό θέατρο του Κεφαλληνίας με τον πολύ καλό μου φίλο Προμηθέα Αλειφερόπουλο. Το πρώτο έργο θα ανέβει το Δεκέμβρη σε σκηνοθεσία της Γιολάντας Μαρκοπούλου και το δεύτερο τον Μάρτιο σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα. Τα έργα θα ανακοινωθούν σύντομα.

Cul. N.: Τελειώνοντας θα ήθελα να μου πείτε μία πρόβλεψη για το «αύριο» της καλλιτεχνικής έκφρασης στη χώρα μας.

Θ. Τ.: Δυστυχώς, προσπαθώ να επιβιώσω στο παρόν. Μου φαίνεται πολύ μακρινό το αύριο.

___________________________________

Η παράσταση Ο Μαδαφάκας με το καπέλο θα παρουσιαστεί στο Skrow Theater από την 1η Νοεμβρίου 2015. Περισσότερες πληροφορίες. 

x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ