8 Ρώσσοι ποιητές τραγουδούν Ελληνικά στο Theatre Stage του Gazarte

«Μόνο στη Ρωσσία η ποίηση είναι σεβαστή, κάνει ανθρώπους να σκοτώνονται…»

Η παράσταση «8 Ρώσσοι ποιητές τραγουδούν Ελληνικά» που θα παρουσιάζεται από τις 6 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή του Νοεμβρίου στο Theatre Stage του gazarte, βασίζεται σε μια ιδέα-πρόταση της Λίνας Νικολακοπούλου. Οι 8 ποιητές, αποσπάσματα από τα ποιήματα των οποίων θα ακούσουμε στην παράσταση αυτή, έζησαν ζωές που σφραγίστηκαν από τις ιστορικές συγκυρίες της χώρας τους.

Στην παράσταση θα παρουσιαστούν ποιήματα των:

Άννας Αχμάτοβα (1889 – 1966)
Μαρίνας Τσβετάγιεβα (1892 – 1941)
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (1893 – 1930)
Όσιπ Μαντελστάμ (1891 – 1938)
Σεργκέι Γιεσένιν (1895 – 1925)
Μίρας Λοχβίτσκαγια (1869 – 1905)
Ζιναϊδα Γκίππιους (1869 – 1945)
και του Μαρκ Σαγκάλ (1887 – 1985), τον οποίον γνωρίζουμε όλοι ως ζωγράφο αλλά λίγοι ως ποιητή.

Όλα τα ποιήματα είναι σε μετάφραση του συγγραφέα, ποιητή και μεταφραστή Γιάννη Σουλιώτη και έχουν μελοποιηθεί από την Δάφνη Αλεξανδρή.

Ερμηνεύουν οι τραγουδιστές: Κώστας Θωμαΐδης, Αργυρώ Καπαρού, Θοδωρής Βουτσικάκης. Διαβάζουν οι ηθοποιοί: Κώστας Φαλελάκης και Κατερίνα Οικονόμου.

Στην παράσταση συμμετέχει 5μελής ορχήστρα.

Ευαγγελία Μαυρίδου – Πιάνο
Δημήτρης Μπριλάκης – Πλήκτρα
Παντελής Ντζιάλας – Κιθάρες
Πέτρος Σταμέλος – Ηλ.Μπάσο
Αλέξανδρος Γκινάλας – Τύμπανα, κρουστά

Ο ποιητικός λόγος συνεχίζει να είναι ακόμα και μέσα σε αυτήν την αγωνιώδη εποχή, ζωοδότης και να δίνει διέξοδο σε πολλές υπαρξιακές και αισθητικές αναζητήσεις των σύγχρονων ανθρώπων. Καταλήγει κανείς σε αυτό το συμπέρασμα, παρατηρώντας ότι το κοινό παρίσταται και συμμετέχει αυθόρμητα και με χαρά σε πολλές λογοτεχνικές και ποιητικές βραδιές.

Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογραμμίζει: «Η Ρώσσικη ποίηση είναι πλούσια και η επαφή μας μαζί της πιστεύω ότι μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντες μας. Χρωστάμε πολλά στους μεταφραστές οι οποίοι μας έφεραν σε επαφή με ποιητές και λογοτέχνες από κάθε γωνιά της γης, γιατί αλλιώς θα αγνοούσαμε πολλούς θησαυρούς του ανθρώπινου πνεύματος.»

Τα λόγια των ποιητών

Ζιναϊδα Γκίππιους (1869 – 1945)
«Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να επαναστατήσω
ή να υποταχτώ
δεν έχω το κουράγιο ούτε να ζήσω, ούτε να πεθάνω»
 
Μίρα Λοχβίτσκαγια (1869 – 1905)
«Έπεφταν τα φύλλα από τα κλαδιά
περιστρέφονταν και σιωπούσαν
όπως ο θάνατος, όμως η ψυχή μου ήθελε να ζει τρελλά»
 
Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892 – 1941)
«Γιατί είμαι στη γη μ’ ένα πόδι μόνο ένα
γιατί θα σε τραγουδήσω
όπως δεν τραγουδώ κανέναν»
 
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (1893 – 1930)
«Μ’ αγαπάει… δε μ’ αγαπάει
σφίγγω τα χέρια μου σαν να είμαι τρελός
και σπάζοντας τα δάχτυλά μου τα πετάω μακριά
όπως οι άνθρωποι μαδούν τα πέταλα
απ’ του Μάη τις μαργαρίτες»
 
Άννας Αχμάτοβα (1889 – 1966)
«Κοίτα πώς χάνεται το φως της δύσης στη σκιά των πεύκων
μεθάω με τον ήχο μιας φωνής που μοιάζει με τη δική σου»
 
Σεργκέι Γιεσένιν
«Το φεγγάρι θα συνεχίζει να πλέει στον ουρανό
χάνοντας τα κουπιά του στα νερά των λιμνών
κι η Ρωσία θα είναι πάντα η ίδια
χορεύοντας και κλαίγοντας
γύρω από τους φράχτες»
 
Όσιπ Μαντελστάμ (1891 – 1938)
«Μα εσύ να λάμπεις σαν αστέρι
δεν υπάρχει άλλη ευτυχία
στα άστρα να δείχνεις το φως τί είναι
το φως να δείχνεις τί είναι»
 
Μαρκ Σαγκάλ (1887 – 1985)
«Σ’ αγαπώ όπως ο ήχος του ανέμου αγαπά τα καλάμια
σ’ αγαπώ  με όλες τις χορδές της ψυχής μου
σ’ αγαπώ  όπως αγαπούν τα όνειρα
που δεν έγιναν αλήθεια
πιο πολύ απ’ τον ήλιο, την ευτυχία και τη ζωή»