81χρονος παίζει ακορντεόν έξω από το νοσοκομείο που νοσηλεύεται η γυναίκα του

Η πανδημία έχει γεννήσει πόνο, θανάτους , ανελευθερία. Έχει γεννήσει όμως και εικόνες από όλο τον κόσμο που μας θυμίζουν την πιο ανθρώπινη πλευρά μας. Εκείνες οι εικόνες που μας θυμίζουν πως ότι θεωρούσαμε δεδομένο μέχρι τώρα, όπως ένα φιλί στην μητέρα μας, ένα άγγιγμα από τον αγαπημένο μας, η αγκαλιά των φίλων μας, είναι ανεκτίμητης αξίας, ασύγκριτα με όλα τα χρυσάφια του κόσμου.

Στην συμπρωτεύουσα μας, τη Θεσσαλονίκη, παιδιά κρεμούν ένα πανό, μια υπενθύμιση αγάπης απέναντι από το νοσοκομείο που νοσηλεύεται η μητέρα τους. Στην Καβάλα, διανομέας προσφέρεται να παραδώσει δωρεάν σε όλες τις ευπαθείς ομάδες τρόφιμα και φάρμακα.

Τώρα, μια εικόνα -μεταξύ πολλών από κάθε πιθαμή Γής -, έρχεται να μας δώσει ελπίδα σε μια περίοδο απελπισίας και φόβου. Ένας 81 χρόνος εν ονόματι Stefano Bozzini στην Ιταλία, καθώς δεν μπορούσε να επισκεφτεί την γυναίκα του Carla Sacchi εντός της κλίνης της, λόγω των περιορισμών του COVID-19, αποφάσισε να γεμίσει νότες και αγάπη τους δρόμους πέριξ του νοσοκομείου.

Ένα μαγικό πρωινό λοιπόν, που τίποτα πια δεν έμοιαζε αδύνατο σε όλο τον κόσμο, ένας κύριος με το κόκκινο πουλόβερ του, ένα μικρό ξύλινο σκαμνί και συντροφιά του ένα ακορντεόν αφιέρωσε στην νοσηλευόμενη γυναίκα του, όλα της τα αγαπημένα τραγούδια ενώ άνοιξε το «κονσέρτο» του με το «Spanish Eyes» του Engelbert Humperdinck. Η αντίδραση της; Να τον παρακολουθεί, με το βλέμμα της και την ψυχή της στραμμένα μόνο προς εκείνον, από το παράθυρο του δευτέρου ορόφου του νοσοκομείου στο Castel San Giovanni, μια πόλη στη βόρεια περιοχή της περιφέρειας Emilia-Romagna. Το κοινό του ή αλλιώς οι άνθρωποι που έτυχε να περνούν από εκεί, αντικρίζοντας την παραμυθένια αυτή «αλήθεια», τον επικροτούν με μπράβο και δάκρυα.

«Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα» έλεγε ο Πλάτων , ρητό που στα μάτια μας ενσαρκώθηκε πλήρως από τον κύριο Stefano Bozzini.