Περισσότεροι από 2.600 θεατές παρακολούθησαν τις προβολές του 8ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, το οποίο ολοκληρώθηκε την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014.
655 θεατές κατέκλυσαν την αίθουσα για να δουν τις ταινίες του Λεός Καράξ (Αγόρι συναντά κορίτσι, Η δική μας νύχτα, Οι εραστές της γέφυρας, Pola X, Χωρίς τίτλο, Tokyo!, Holy Motors), και να συζητήσουν μαζί του μετά τις προβολές.
183 θεατές είδαν τις 5 ταινίες (Μετά σαράντα μέρες, Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις, Απεταξάμην, Ήταν ένας ήσυχος θάνατος, Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης) μιας από τις σημαντικότερες γυναίκες σκηνοθέτιδες της μεταδικατορικής γενιάς, της Φρίντας Λιάππα.
117 θεατές παρακολούθησαν τη διάρκειας 338 λεπτών βραβευμένη ταινία Απ’ ό,τι ήταν πριν του Λαβ Ντίαζ.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε λόγια…
Λεός Καράξ
Για την ταινία του Οι εραστές της γέφυρας
«Προσπαθώ πάντα να θέτω τους ηθοποιούς σε διαρκή κίνηση, να τους βάζω να κάνουν κάτι σωματικό, είτε να χορεύουν είτε να πέφτουν από ένα αεροπλάνο. Ελπίζω έτσι, να τους κρατάω σε εγρήγορση».
Τζον Γκάρντενμπεργκ
Για το τμήμα Πανόραμα Αμερικανικών Πειραματικών Αφηγήσεων, που επιμελήθηκε
«Η ιδέα για αυτό το πρόγραμμα, που μετράει 13 μεγάλου και μικρού μήκους ταινίες, στηρίχθηκε στο να δείξει κατά πόσοι οι παλιότερες πειραματικές ταινίες μπορούν να επηρεάσουν σύγχρονους καλλιτέχνες πάνω σε τωρινά ζητήματα. Είναι φανταστικό το γεγονός ότι οι πειραματικοί καλλιτέχνες παίζουν με την εικόνα και άκρως ενδιαφέρον το πώς δίνουν αφήγηση και δομή στο μυαλό».
Άμπιγκεϊλ Τσάιλντ
Για την ταινία της Η τριλογία των προαστίων
«Όταν ήμουν 9 χρονών συνήθιζα να διαβάζω πολύ και πάντα πίστευα πως πρέπει να υπάρχει ένα καλύτερο μέρος, σε αντίθεση με τον αδερφό μου, ο οποίος θεωρούσε τα προάστια ιδανικό τόπο διαμονής για τα παιδιά. Ακόμα και η ίδια η αρχιτεκτονική του χώρου ήταν αποπνικτική με την αυστηρή διάκριση εσωτερικού – εξωτερικού να θέτει διαρκώς σύνορα. Ήθελα να σπάσω αυτό το φράγμα. Επιθυμία μου ήταν διαλύσω αυτόν τον συναισθηματισμό με τον οποίο ατενίζουμε την παιδική μας ηλικία».
Λώρα Μάλβεϊ
Για την ταινία ΑΜΥ! που συν-σκηνοθέτησε με τον Π. Ουόλεν
«Την περίοδο που προβλήθηκε η ταινία μας, εκλέχθηκε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην Αγγλία, η Μάργκαρετ Θάτσερ, και οι ουτοπικές φιλοδοξίες του ‘70 χάθηκαν μαζί με την κρατική επιχορήγηση για τον κινηματογράφο. Ήταν, επίσης, και η χρονιά που ο πειραματικός, ριζοσπαστικός κινηματογράφος έφτασε στο τέλος του, για να επανακάμψει το 90’ με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας και τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στην τεχνολογία».
Άριαν Κάγκανοφ
Για τη δημοκρατία
«Δεν πιστεύω στη δημοκρατία σήμερα. Το να πηγαίνουμε κάθε 4 χρόνια και να βάζουμε σταυρό δίπλα στα ονόματα κάποιων ανθρώπων, δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας. Για μένα πολιτική είναι το σινεμά».
Χάνες Λανγκ
Για την ταινία του Κορφή
«Πρόκειται για μια ταινία που δείχνει πώς οι άνθρωποι αλλάζουν τη φύση και το περιβάλλον των Άλπεων. Ο τίτλος έχει πολλές διαφορετικές αναγνώσεις: μπορεί να σημαίνει την κορυφή, αλλά και αυτό το σημείο, όπου έχει φτάσει η εξέλιξη, και δεν γίνεται να πας πιο μακριά, παρά μόνο προς τα κάτω. Η ταινία αντικατοπτρίζει το σύστημα: το πώς επενδύονται κεφάλαια, για να γιγαντώνονται τα κέρδη, έχοντας την πεποίθηση ότι με την τεχνολογία μπορούν να υπερνικήσουν τη φύση και ξεχνούν ότι υπάρχει τεράστιο κόστος, αυτό της κλιματικής αλλαγής».
Γιάννης Οικονομίδης
Για την έννοια της αυτοδικίας και τους συμβολισμούς με αφορμή το ρόλο του Στράτου στο Μικρό ψάρι
«Απλά, προσπαθούσαμε να δούμε αυτό το ζήτημα, όχι μέσα από μία έννοια αυτοδικίας, με ψυχολογισμούς και νευρωσικές καταστάσεις, αλλά να φτιάξουμε έναν ήρωα που να έρχεται από τα ομηρικά ήθη, από μια παράδοση ομηρική, μια παράδοση Πέκινπα στο σινεμά, έναν ήρωα πιο δωρικό, πιο στιβαρό…, που μπορεί και να φλερτάρει ίσως με την ακροδεξιά και τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες… Υπάρχει πάντα αυτή η τάση της σημειολογίας να δούμε σύμβολα και να κάνουμε συνειρμούς και αναφορές και να αρχίζουμε να φορτώνουμε μηνύματα πάνω σε κάτι που δεν υπάρχει, παρά μόνο αυτό που είναι… Καταρχήν, δε συμφωνώ να κάνεις ταινίες, με τις οποίες ταυτίζεται ο κόσμος. Το ενδιαφέρον για μένα είναι να κάνω αντιπαθητικούς ήρωες, απλά στο τέλος προσπαθώ να κρατάω το ενδιαφέρον… Όταν φτιάχναμε την ταινία, σκεφτόμασταν ότι ο καμβάς που θα ξετυλίγαμε την ιστορία μας, θα ήταν μια Ελλάδα που ολοένα και λατινοαμερικανοποιείται, όπου το χρήμα είναι ο κυρίαρχος πρωταγωνιστής, είναι ο αθέατος ήρωας. Πρωταγωνιστής, στην πραγματικότητα είναι το χρήμα μέσα στην ταινία».
Περικλής Χούρσογλου
Για την ταινία Λευτέρης Δημακόπουλος
«Το θέμα που με απασχολεί στην ταινία, αλλά και γενικά ως σκηνοθέτη είναι ο χρόνος. Πιο συγκεκριμένα το πέρασμα του χρόνου και η ιδιότητά του να αλλάζει τα πάντα ανεπαίσθητα… Για να δημιουργήσεις μια ταινία, συλλέγεις διάφορα κομμάτια, βιώματα από το παρελθόν, τα οποία ο χρόνος τα εμπλουτίζει και φανερώνει την πραγματική τους διάσταση. Νησίδες από πράγματα που ένιωσα ή είχα ακούσει έπλασαν την ιστορία… Μαζί με την ιστορία του Λευτέρη διαγράφονται και οι αλλαγές που υπέστη η Ελλάδα».
To 8o Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας διοργανώθηκε από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος στo πλαίσιο της πράξης «Η Κινηματογραφοφιλία στη Νέα Εποχή που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ΠΕΠ ΑΤΤΙΚΗ του ΕΣΠΑ 2007-2013. Όλες οι δράσεις πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.