Με αφορμή τη συμπλήρωση των 10 χρόνων λειτουργίας των Bill and Coo Hotels Mykonos, σε συνεργασία με τη Mirko Mayer Gallery, παρουσιάζεται η έκθεση ‘’the Mykonos Project’’ του Micha Cattaui από τις 2 Σεπτεμβρίου 2016.
Η τέχνη της αντιπαράθεσης…
Ο Micha Cattaui γεννήθηκε το 1972 στην Ελβετία από Αιγύπτιο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα και σπούδασε βιομηχανικό σχέδιο στο Rhode Island School of Design. Η πρώτη ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και από τότε παρουσιάζει το έργο του σε πολλές πόλεις ανά την Ευρώπη. Σήμερα, εκπροσωπείται από την γκαλερί Mirko Mayer/m-projects και ετοιμάζει μια ακόμη ατομική έκθεση που παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο στην Μύκονο. Το θέμα της έκθεσης του ‘’Lost and Found’’ απεικονίζει την σημερινή κοινωνία αποκομμένη από το παρελθόν και χωρίς πυξίδα για το μέλλον. Το έργο του Micha συχνά στοχεύει απευθείας στα τρέχοντα ζητήματα της κοινωνίας ‘’ Πιστεύω ότι η τέχνη οφείλει να αντικατοπτρίζει την εποχή μας – όσο πιο πολύ κριτική ασκεί τόσο το καλύτερο. Ζούμε σε μια εποχή όπου η ελευθερία του λόγου βρίσκεται υπό αμφισβήτηση και δοκιμάζεται καθημερινά. Η τέχνη θα πρέπει να σπρώχνει αυτούς τους περιορισμούς πέραν των στεγανών ορίων. Όσο περισσότερες διαφορετικές απόψεις υπάρχουν πάνω στα έργα τέχνης τόσο πιο επιτυχημένα είναι.
To σημείωμα του καλλιτέχνη
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε ποιόν ανήκει η τέχνη? Που θα πρέπει να διαμένει η πολιτιστική μας κληρονομιά?
Είναι επιτρεπτό μια χώρα ή οι πολίτες αυτής να διεκδικούν τα αριστουργήματα του παρελθόντος ή του παρόντος – τα οποία προήλθαν από μια συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία και σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο;
Η πολιτιστική κληρονομιά ενός πολιτισμού, τα έργα τέχνης, έχουν αλλάξει ‘ιδιοκτήτες’ με το πέρασμα των αιώνων λόγω των συνέχων ανακατατάξεων των γεωγραφικών συνόρων και τις μετακινήσεις των λαών –πολιτισμών. Κατά καιρούς, όταν φαίνεται πως οι πολιτιστικές αυτές κληρονομιές είναι υπό απειλή καταστροφής ή υποβάθμισης έχουν μετακινηθεί σε σημεία ‘’ασφαλή’’ υπό την προστασία των πιο ισχυρών, πιο ‘’μορφωμένων’’ και πιο ‘’πολιτισμένων’’. Και με την σιωπηρή συγκατάθεση από το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου.
Συνήθως δεν επιστρέφονται ποτέ. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας ‘’περιοριστικός νόμος’’ όπου να οριοθετεί τον επαναπατρισμό έργων τέχνης από τα απομακρυσμένα μουσεία;
Τι γίνεται όμως με τους πολίτες αυτών των απομακρυσμένων μουσείων για τους οποίους τα επανατοποθετημένα έργα τέχνης έχουν γίνει μέρος του δικού τους εθνικού πλούτου και της δικής τους εθνικής υπερηφάνειας;
Ερχόμενοι στο σήμερα, με τις αναταραχές που συμβαίνουν σε διάφορα μέρη του κόσμου τι θα πρέπει να γίνει με τις πολιτιστικές κληρονομιές των αρχαιότερων πολιτισμών; Η εικονική απόδοση αυτής της κληρονομιάς είναι επαρκής; Αν αφαιρεθούν από τους αυτό-αποκαλούμενους προστάτες των αρχαιοτήτων θα δημιουργηθεί αίσθημα απώλειας στους πολίτες του τόπου καταγωγής και δημιουργία τους;
