Ο Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies θα εμφανιστούν για ένα live στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016, στο πλαίσιο των 51ων Δημητρίων.
Ηγετική μορφή της εναλλακτικής μουσικής σκηνής καταφέρνει χρόνια τώρα να διαιρεί τον πόνο και να πολλαπλασιάζει τη χαρά, που έλεγαν και οι παλιοί. Και κάθε που αφυπνίζει και κάθε που παρηγορεί. Και κάθε που αντιστέκεται και κάθε που επιτίθεται. Μοναχά με τη μουσική. Μ’ ένα νέο album μέσα στο 2016 υπό τον τίτλο «Μια Πυρκαγιά Σ’ Ένα Σπιρτόκουτο» (Inner Ear), ο Παύλος Παυλίδης & οι B-movies επιστρέφουν, λίγο πριν τους τίτλους τέλους των φετινών Δημητρίων, στη Θεσσαλονίκη, για μια άλλη μια συναυλία- ταξίδι.
Μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο συναυλίες στην Ελλάδα, αλλά και με τη συμμετοχή τους σε φεστιβάλ του εξωτερικού ( Stereoleto – Ρωσία, Feggaros – Κύπρος) θα μας παρουσιάσουν ένα ανανεωμένο πρόγραμμα βασισμένο σ’ όλη την μουσική πορεία του αγαπημένου τραγουδοποιού. Από τα «Μωρά στη Φωτιά», τα «Ξύλινα Σπαθιά» και πλέον με τους «Β-Μovies» (Τόλης Δεληγιάννης –μπάσο, Αλέκος Σπανίδης –τύμπανα, Ορέστης Μπενέκας –πλήκτρα και Σάκης Αζάς -ηλ. κιθάρα) ο Παύλος Παυλίδης θα στείλει και πάλι στο κοινό τα δικά του… καινούργια, ξεχωριστά «γράμματα», όπως περιγράφει συχνά ο ίδιος τα τραγούδια του. «Γράμματα», που δε χωράνε μόνο τα δικά του βιώματά, αλλά και τις ιστορίες πολλών άλλων.
Μ’ ένα κοινό που ποικίλει –από δίχρονους μπόμπιρες που τον προτιμάνε αντί νανουρίσματος, 9χρονα που τον αναγνωρίζουν για σπουδαίο «παραμυθά» και ίνδαλμα για προβληματισμένους εφήβους, συνομήλικούς, αλλά και μεγαλύτερους του- ο Παυλίδης παρά την απήχηση του μουσικού του λόγου παραμένει πάντα μετρημένος, σοβαρός και χαμηλών τόνων. Γιατί πολύ απλά, όπως έχει παραδεχτεί στο παρελθόν «η μουσική είναι το παιχνίδι μου. Δεν είναι λογική διαδικασία. Επηρεάζομαι και απ’ όσα ακούω κατά καιρούς, που μπορεί να με σπρώχνουν σε συγκεκριμένους ήχους. Όσο κάνω δίσκους μαθαίνω σίγουρα να κάνω καλύτερα κάποια πράγματα ως προς την παραγωγή αν και συχνά νιώθω σαν να κάνω πολλά διαφορετικά επαγγέλματα». Αυτό, που σίγουρα πάντως δεν έχει αλλάξει είναι ότι και για τον ίδιο από μικρό «η μουσική ήταν και παραμένει η πρώτη πόρτα που άνοιγε το μυαλό μου».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η μουσική, αλλά πάντα με σημασία στο στίχο, ώστε να κυλάει αρμονικά πάνω σε λιτές –αν και φαινομενικά μόνο- ενορχηστρώσεις. Με λέξεις- πυξίδες για άλλο ένα ταξίδι απεγκλωβισμού από τα καθημερινά. Το εξηγεί, εξάλλου, ο ίδιος: «Τα πράγματα που αγαπώ επί χρόνια στη μουσική μου μοιάζουν απλά και συμπαγή, όσο περίπλοκη κι αν είναι η κατασκευή τους».
Διαβάστε επίσης:
51α Δημήτρια – Αστυβάλ: Όχι πια χθες, μόνο αύριο!
