Αλέξανδρος Μυλωνάς – Μαρία Ξανθοπουλίδου: Δημιουργία χωρίς ρίσκο δεν υφίσταται

Η β’ σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας διαγράφει από φέτος μία νέα εποχή υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυλωνά και της Μαρίας Ξανθοπουλίδου. Η μικρή σκηνή του επιτυχημένου θεάτρου, φιλοδοξεί να μπει στην καρδιά του θεατρόφιλου κοινού με ιδιαίτερες ρεπερτοριακές επιλογές, δίνοντας ταυτόχρονα βήμα σε νέους δημιουργούς. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, οι δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές απαντούν στις ερωτήσεις μας και αποκαλύπτουν το όραμά τους για τη νέα εποχή, όσο και τις αποχρώσεις που θέλουν αυτή να έχει.

Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου

Cul. N.: Η β’ σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας επιδιώκει να δημιουργήσει κάτι νέο και ξεχωριστό. Πείτε μας πώς οραματίζεστε αυτή την διαδρομή.

Απ.: Η β’ σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας υπήρξε πάντα ένα φυτώριο νέων  δημιουργών. Αυτή η προοπτική είναι και για μας ένας στόχος. Φέτος το θέατρο άνοιξε με ένα φεστιβάλ σύγχρονου χορού και video art, το «Freedom Of Expression» υπό την αιγίδα του παγκόσμιου δικτύου καλλιτεχνών IETM. Θέμα είχε την Ελευθερία της Έκφρασής. Τέτοιες δράσεις και συνεργασίες είναι μέσα στα πράγματα που επιθυμούμε να υλοποιήσουμε,  παράλληλα με τις θεατρικές παραστάσεις που φιλοξενούμε.

Cul. N.:  Τι σκέψεις σας γεννά η ανάληψη τέτοιων καθηκόντων σε μια εποχή, αρκετά δύσκολη για τον χώρο του πολιτισμού;

Απ.: Δημιουργία χωρίς ρίσκο δεν υφίσταται. Οπότε κι εμείς αναλαμβάνουμε ένα σημαντικό ρίσκο προκειμένου να στηρίξουμε και να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε.

Cul. N.: Μιλήστε μας για το πώς σκέφτεστε να κινηθείτε ρεπερτοριακά.

Απ.: Έχουμε χωρίσει τη χρονιά σε τρείς περιόδους. Στην πρώτη περίοδο λειτουργίας του θεάτρου που διαρκεί από τον Οκτώβρη μέχρι τον Ιανουάριου έχουμε σύγχρονα έργα, από τη Σκωτία, Αργεντινή, Κροατία, Γαλλία. Στο δεύτερο μέρος προχωράμε σε πιο κλασικούς συγγραφείς και τελειώνουμε τη χρονιά με «πειραματισμούς». Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που μας μετρά περισσότερο είναι η συνεργασία με τους ανθρώπους και τις ομάδες που  ταιριάζουν στα ενδιαφέροντά μας και στον τρόπο δουλειάς.

Cul. N.: Υπάρχουν κάποια ανακοινώσιμα σχέδια για το «μετά»;

Απ.: Ένα ζήτημα πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μας ,το κορυφαίο  της εποχής, είναι το ζήτημα του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής. Έχουμε στο πρόγραμμα μια σειρά από δράσεις και παραστάσεις που στηρίζονται σ ΄ ένα τέτοιον  άξονα.

Επιπλέον, με την ευκαιρία της επανάληψης της ιδιαίτερης παράστασης «Μαυροπούλι», ρωτήσαμε τον Αλέξανδρο Μυλωνά σχετικά με το έργο και τις ενδιαφέρουσες προεκτάσεις που αποκτούν τα νοήματά του στην εποχή μας.

Cul. N: Η παράσταση «Μαυροπούλι» επιστρέφει στην β σκηνή του θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας. Μιλήστε μας λίγο για το περιεχόμενό της. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές ή προσθήκες σε σχέση με το προηγούμενο ανέβασμα;

Αλ. Μ.: Το έργο αναφέρεται στη σχέση ενός σαραντάρη και μιας δωδεκάχρονης. Μια ανεπίτρεπτη ερωτική σχέση. Συνέβη πριν από είκοσι χρόνια, ο Ρέη μπήκε φυλακή για παιδεραστία- και έτσι έπρεπε να γίνει -και τώρα βρισκόμαστε 20 χρόνια μετά, με εκείνη να εμφανίζεται στo χώρο της δουλειάς  του για να τον «εκδικηθεί», φορτώνοντας πάνω του όλη την ενοχή της υπαιτιότητας για το που εκείνη έχει καταλήξει. Θέλει να πάρει πίσω την εξουσία που τότε ως ανήλικη του έδωσε κι εκείνος την εκμεταλλεύτηκε. Μπορεί όμως ο Ρέη να ήταν πράγματι ερωτευμένος μαζί της τότε και να την αγάπησε πραγματικά;

Ένας καινούργιος χώρος φέρνει πάντα αλλαγές. Και από την άλλη μεριά ο χρόνος που έχει περάσει, κάνει το ηθοποιό να σταθεί ωριμότερα απέναντι στο ρόλο.

Cul. N:  Σκιαγραφήστε μας την ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα του ρόλου που καλείστε να ερμηνεύσετε.

Αλ. Μ.: Είναι ένας αποτυχημένος, φοβισμένος, θυμωμένος, αμήχανος άνθρωπος.

Cul. N: Τι σημασία έχουν στο έργο οι έννοιες της μνήμης και της λήθης και πώς αναδεικνύονται μέσα από αυτήν την ιδιότυπη ερωτική ιστορία;

Αλ. Μ.: Η ιστορία του Ρέη και της Ούνα, είναι μια ιστορία που θέλουν και οι δύο να ξεχάσουν, αλλά έχει τόσο στιγματίσει τις ζωές τους που δεν μπορούν. Γλιστρούν στα ανείπωτα συναισθήματα που ένιωσαν τότε και κινδυνεύουν να τα ανασύρουν σε κάθε στιγμή.

Cul. N: Κατά τη γνώμη σας γιατί αξίζει να ειπωθεί μια τέτοια ιστορία σήμερα;

Αλ. Μ.: Το θέμα με το οποίο ασχολείται το έργο είναι απολύτως διαχρονικό γιατί φέρνει στο τραπέζι το ερώτημα του τί μπορεί πραγματικά να είναι έρωτας και ποια τα όρια του. Μπορούν να μπουν όρια στα συναισθήματά μας;

______________

◊ Η παράσταση “Μαυροπούλι” παρουσιάζεται για 2η χρονιά στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας. Περισσότερα εδώ

◊ Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα της Β’ σκηνής Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας για τη νέα σεζόν εδώ