Μουσική σύνθεση και ενορχήστρωση μέσω μιας απόλυτα πετυχημένης πλαγιοσκόπησης των σημερινών ακουσμάτων με ζεϊμπέκικες νοσταλγικές νότες και συμφιλιωτικούς ήχους από παραδοσιακά όργανα (χάλκινα, γκάιντα, κλαρίνο).
Ερμηνείες φρέσκες, αφκιασίδωτες, από έξη νέους τραγουδιστές της Θεσσαλονίκης. Αυτά και ένας αντί – ηρωικός τίτλος, είναι η συστοιχία των τραγουδιών στο Ζεϊμπέκικο του Μενούση.
Γιατί Ζειμπέκικο; Γιατί είναι μοναχικός χορός. Είναι χορός της λύπης, της μελαγχολίας, του χαμένου όνειρου. Μπορείς να είσαι ακίνητος σε μια φυλακή, σε ένα χώρο ένα επί μισό, και μέσα σου να χορεύεις την πιο τρελή ζεϊμπεκιά, σαν να βρίσκεσαι σε υψίπεδο των Ιμαλάϊων.
Γιατί του Μενούση; Γιατί ο συμβολισμός του δεν έχει τίποτα το ηρωικό. Λες το «ζεϊμπέκικο του Αρχάγγελου» και ταράζονται οι ουρανοί. Λες το «ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» και σηκώνονται όλοι οι νταλκαδιασμένοι στην πίστα. Λες το ζεϊμπέκικο του Μενούση και σου λέει ο άλλος “που πας ρε Μενούση”. Αυτό όμως είναι η φαινομενικότητα. Αν σκάψεις λίγο παρακάτω παθαίνεις οκτώ εγκεφαλικά με αυτό που συναντάς! Ποιο είναι αυτό το σημαντικό; Η μετάνοια! Η βαθιά μετάνοια που οδηγεί στο αίτημα εξιλέωσης και ειλικρινούς στάσης απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
Το ζεϊμπέκικο του Μενούση λοιπόν. Έντεκα βαθιά ερωτικά τραγούδια των ανθρωπίνων αντιφάσεων και παθών, της συγχώρεσης και της ανομολόγητης αγάπης, της απώλειας και της μοναξιάς, της θυσίας, της μεταμέλειας και της κατανόησης αλλά και της ανθρώπινης ασυνεννοησίας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μια πρωτότυπη μουσική συνομιλία – γέφυρα ανάμεσα σε έρωτες – στιγμιότυπα απελθόντων καιρών και ερωτικών συναισθηματικών προβληματισμών και αδιεξόδων των ημερών μας.
Συνομιλία στημένη με στέρεα στιχουργικά υλικά από τον Χρήστο Καφτεράνη και δεμένη σε μια προχωρημένη μουσική αρχιτεκτονική από τον Γιώργο Δούσο που αιφνιδιάζει.
Μουσική: Γιώργος Δούσος
Στίχοι: Χρήστος Καφτεράνης
