Το Exile Room στα πλαίσια των προβολών του Νοεμβρίου, παρουσιάζει το κύκνειο άσμα της Chantal Akerman, το συγκινητικό πορτρέτο της μητέρας της στην ταινία «No Home Movie».
«Αυτή η ταινία είναι πάνω απ’ όλα για τη μητέρα μου, τη μητέρα μου που δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Για αυτή τη γυναίκα που έφτασε στο Βέλγιο το 1938, αφήνοντας πίσω της την Πολωνία, τα πογκρόμ και τη βία. Αυτή τη γυναίκα που βλέπουμε πάντα μονάχα μέσα στο διαμέρισμά της. Ένα διαμέρισμα στις Βρυξέλλες. Μια ταινία για έναν κόσμο σε κίνηση, τον οποίο η μητέρα μου δεν βλέπει».
Με αυτά τα λόγια περιγράφει η Chantal Akerman την τελευταία της ταινία, το κύκνειο άσμα της που έκανε πρεμιέρα λίγο πριν από την αυτοκτονία της, τον Οκτώβριο του 2015: ένα συγκινητικό πορτρέτο της μητέρας της, Νατάλια, επιζήσασας του Άουσβιτς η οποία υπέφερε από χρόνιο άγχος και σπάνια εγκατέλειπε το διαμέρισμά της, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τις συζητήσεις που απειλούν να τη φέρουν αντιμέτωπη με το παρελθόν. Όπως και στο αριστούργημά της, «Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles», του 1975, η σκηνοθέτιδα καταγράφει την καθημερινότητα μιας σχεδόν αόρατης γυναίκας με έναν εξομολογητικό τρόπο που αναδίδει ανείπωτη οικειότητα, αποτίνοντας τον απόλυτο φόρο τιμής στον άνθρωπο που επηρέασε όσο τίποτα άλλο το έργο της, στη σχέση της μαζί της και σε έναν κόσμο που χάνεται ή αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Μια σπάνια περίπτωση ταινίας βαθιά προσωπικής και συνάμα τόσο οικουμενικής.
