Ανταπόκριση από το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: «Η πιο ευτυχισμένη μέρα του Όλλι Μάκι» του Γιούχο Κούοσμανεν

Οι μέρες στο 57ο Φεστιβαλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης περνούν με προβολές εντυπωσιακών φίλμ. Στο διεθνές διαγνωστικό εντοπίζουμε πολύ δυνατές παρουσίες. Μια ταινία που μας παρέσυρε στον ρυθμό της είναι «Η πιο ευτυχισμένη μέρα του Όλλι Μάκι» του Γιούχο Κούοσμανεν.

Από την Ελένη Τσόκα

«Αν με ρωτούσε κάποιος πριν μερικά χρόνια: Θα ήθελες να κάνεις μια ταινία για το μπόξ που εκτυλίσσεται τη δεκαετία του ’60; Θα του απαντούσα: σε καμία περίπτωση!»  Είμαστε τυχεροί που ο σκηνοθέτης δεν τήρησε τα λόγια του, γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε μια τανία που με κομψότητα και εκλεπτυσμένη αισθητική αποτυπώνει στιγμές της ζωής ενός πυγμάχου που έχασε στο παιχνίδι αλλά κέρδισε στον έρωτα.  Είναι η ταινία που στο φεστιβάλ των Καννών κέρδισε το μεγάλο βραβείο του τμήματος «Ένα κάποιο βλέμμα».

Ο Όλλι Μάκι ήταν Φινλανδός πυγμάχος που τις δεκαετίες του ’50 και ’60 δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στον χώρο της πυγμαχίας, απ’ όπου και έγινε γνωστός. Το φίλμ ουσιαστικά μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1962, όπου ο Όλλι Μάκι αγωνίζεται για τον τίτλο του Πρωταθλητή Κόσμου στην κατηγορία του φτερού. Ο αγώνας θα λάβει χώρα στην Φινλανδία και αντίπαλος του θα είναι ο αφροαμερικανός Ντέιβι Μούρ. Το πρόγραμμα του Μάκι περιλαμβάνει σκληρή προπόνηση, απώλεια βάρους, και δημόσιες σχέσεις, στις οποίες όμως δεν τα πάει καθόλου καλά. Για αυτές φροντίζει αποκλειστικά ο προπονητής του. Κατά τη διάρκεια λοιπόν της προετοιμασίας του θα κάνει το τραγικό λάθος να..ερωτευτεί! Ερωτεύται μια κοπέλα που ο ίδιος ξεχωρίζει ανέμεσα στο πλήθος όλων αυτών που τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα, την Ράγια. Παρά τις αντιρρήσεις του προπονητή του, που αφορούν το κακό timing του ειδύλλιου, καθώς διακρίνει τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν απ’αυτόν, ο Μάκι αποφασίζει να ακολουθήσει την καρδιά του. Το γεγονός αυτό, απ’οτι φάνηκε του κόστισε την επαγγελματική του καριέρα, καθως στον αγώνα με τον Μούρ έχασε μετά απο μόλις δύο γύρους.   

Πραγματικά ενδιαφέρουσα είναι η κινηματογραφική προσέγγιση του ανδρικού σώματος μέσα σ’ολη τη διαδικασία εκγύμνασης του.  Μέλη που εκφράζονται συμμετρικά και αρμονικά, δίνοντας μια πιο εκλεπτυσμένη «φόρμα» του ανδρικού σώματος.  Η δύναμη δεν υπερβάλλεται. Ακόμη και οι ολόγυμνές σκηνές που είθισται να φέρουν ένα ρίσκο σε μια ταινία λόγω της βαρύτητας τους, στο εν λόγω φίλμ περνάνε αβίαστα μπροστά απο τα μάτια.

Λυρική, ρυθμική και διακριτικώς ρομαντική, δημιουργώντας την ατμόσφαιρα μιας αλλης εποχής. Αυτή είναι η συνολική αίσθηση της ταινίας, η οποία γυρίστηκε σε ασπρόμαυρο φίλμ 16mm. Σχετικά, να σημειώσουμε ότι όταν ο σκηνοθέτης συνάντησε τον μποξέρ Όλλι Μάκι, αυτός έπασχε ήδη απο προχωρημένο αλτσχάϊμερ. Θυμόταν όμως με λεπτομέρειες τον αγώνα που καθόρισε τη διαδρομή του. Εκμυστηρευθηκε στον Κούοσμανεν ότι αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής του, γιατί εκείνη την ημέρα αγόρασαν με την γυναίκα του Ράγια τις βέρες του αρραβώνα τους. Εξού και ο τίτλος της ταινίας.

Μετά απ’ολα αυτά μάλλον αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι ότι όλα τελικά είναι επιλογές, και ό, τι θέλει πραγματικά κανείς,  αυτό θα επιτύχει.