H Sissi Rada επιστρέφει στην Αθήνα για να παρουσιάσει, παρέα με την τετραμελή μπάντα της, τον πρώτο ολοκληρωμένο της δίσκο “Pragma“, ο οποίος δημιουργήθηκε τα τελευταία 2 χρόνια, έχοντας στο πλευρό της τον παραγωγό Max Trieder, με τον οποίο το 2013 είχαν κυκλοφορήσει επίσης το πρώτο self-released EP τους, με τίτλο “Personae“.
Διαρκώς ανήσυχη στη μουσική της η Sissi Rada (Σίσσυ Μακροπούλου) ξεκίνησε άρπα σε ηλικία 11 ετών, για να διαγράψει μία μουσική πορεία που τη φέρνει στο σήμερα να δημιουργεί τον δικό της ηλεκτρικό ήχο με επιρροές από την κλασική μουσική, την pop και την indie rock.
Η Sissi Rada, με αφορμή την παρουσίαση του δίσκου “Pragma” στην Αθήνα, μιλάει στο Culturenow.gr για τη δημιουργία του δίσκου.
Συνέντευξη Αθηνά Πούλιου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
CultureNow.gr: Ο Νοέμβριος σε βρήκε με το πρώτο σου ολοκληρωμένο album σε κυκλοφορία. Πρόκειται για ένα δίσκο που έκανε 2 χρόνια να δημιουργηθεί και τελικά έγινε πραγματικότητα, φέροντας τον τίτλο Pragma. Πες μας λίγα λόγια για τα δύο χρόνια δημιουργίας αυτού του δίσκου και τους ανθρώπους που με οποιονδήποτε τρόπο συντέλεσαν σε αυτό.
Sissi Rada: Ο δίσκος αυτός ήταν όντως ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που παρά τις δυσκολίες πέτυχε. Το οφείλω πρώτα στην αφοσίωση και στο ταλεντο του Max Trieder, του συνεργάτη και παραγωγού της Sissi Rada. Κρατήστε ως δεδομένο την παντελή απουσία μπάτζετ. Για να αποδώσουμε αυτό που είχαμε στη φαντασία μας, χρειαζόμασταν πρώτα εξοπλισμό. Έχουμε την τύχη ο Μαξ να είναι Tonmeister και έτσι να έχουμε πρόσβαση σε στούντιο. Μπήκαμε σε τρία- στο dasDur Berlin, στο EMIL Berliner Studios και στο the new fab liquid studio Athens. Ο επόμενος στόχος ήταν η ηχογράφηση εκτός της άρπας, και πνευστών, κουαρτέτου εγχόρδων, σόλο βιολιού και φλάουτου. Όπως καταλαβαίνετε αυτό χρειάστηκε 2 χρόνια να οργανωθεί και προπαντώς τρομερή συναδελφική αλληλεγγύη. Είχαμε την τιμή να ηχογραφήσουμε το κουαρτέτο εγχόρδων της Καμεράτας και τον Sergiu Nastaza στο σόλο βιολί, ίσως τον αγαπημένο μου βιολιστή στην Ελλάδα. Μετά χρειαστήκαμε βεβαίως εξώφυλλο. Μας ανέλαβε ξανα ο μόνιμος συνεργάτης μας Μιχάλης Παρασκάκης που ξέρει να αποτυπώνει τη Sissi Rada από νότες σε εικόνες. Και τέλος όλα αυτά έπρεπε να τα επικοινωνήσουμε. Και εκεί ήρθε ο Μελέτης Κοροπούλης ο οποίος ανέλαβε τη φωνή μας, το ύφος της, την ένταση της. Και όλα αυτά ενώ ήταν έτοιμα και κάθονταν περήφανα σε ένα ράφι στα σπίτια μας, ήρθε η Inner Ear και τα μοίρασε. Τους ευχαριστώ όλους.
C. N.: Γιατί έδωσες τον τίτλο “Pragma” στο album;
S. R.: Ο δίσκος είναι θεματικός, όπως ήταν και ο προηγούμενος μας, ονόματι Personae. Στον πρώτο, θέμα ήταν άνθρωποι, στον δεύτερο πράγματα και σύμβολα. Και οι δύο τίτλοι μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από διάφορες γλώσσες, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου. ‘Ηθελα να νιώσουμε ίδιοι για λίγο.
C. N.: Κινείσαι ανάμεσα σε Αθήνα και Βερολίνο. Πόσο μοιάζουν και πόσο διαφέρουν οι δύο πόλεις και που αισθάνεσαι περισσότερο οικεία να δουλεύεις και να δημιουργείς;
S. R.: Ζω στο εξωτερικό εδώ και 10 χρόνια, από τότε που έφυγα για σπουδές. Εάν είχα την επιλογή, θα ήθελα και να ζω και να εργάζομαι στην Αθήνα. Το Βερολίνο μπορεί να είναι τρεντ, η Αθήνα όμως είναι έθιμο. Συγκινεί τις αισθήσεις. Ωστόσο η Γερμανία έχει μια αρετή στη κουλτούρα της που είναι για μένα προτεραιότητα. Την αξιοκρατία. Εδώ όσο είμαι καλή στη δουλειά μου, προχωράω. Και έτσι έχω χτίσει κάτι με τις δυνάμεις μου που δε μπορώ να αφήσω.
C. N.: Οι μουσικές σπουδές σου είναι κυρίως κλασικές. Πότε ξεκίνησες να πειραματίζεσαι, να γνωρίζεις και να ενώνεις νέα είδη μουσικής;
S. R.: Από μικρή ηλικία δημιουργούσα, γράφοντας όμως. Πρόζες, ποίηση, ένα σενάριο που δε τέλειωσα ποτέ… Μουσική μόνο ερμήνευα και άκουγα μυσταγωγικά. Μέχρι τα 21 μου περίπου, όταν χτύπησα το δάχτυλο μου και δε μπορούσα να μελετάω άρπα. Φρίκη! Έπρεπε να βρω να κάνω κάτι άλλο. Εκείνη τη μέρα έκανα το πρώτο μου mush-up. Πήρα ένα πιάνο από ένα κομμάτι του Chet Baker του, μία λούπα του Burial και άρχισα να απαγγέλω στίχους μου από πάνω. Ήταν το πρώτο μου κομμάτι.
C. N.: Ο ήχος του άλμπουμ είναι μοναδικός, σαν ένα δικό σου είδος. Πόσο σημαντικό είναι για έναν/μία μουσικό να καταφέρνει να δημιουργήσει τον δικό του μοναδικό ήχο;
S. R.: Νομίζω ο ήχος αυτός είναι αποτέλεσμα της πολυπλευρης μουσικής που έδινα στ΄ αυτιά μου από μικρή. Ακουγα πολύ διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους χωρίς να τα χωρίζω. Από τζαζ, μέχρι dark wave, house, disco, alternative rock, avant-garde και κλασική κάθε μέρα λόγω της άρπας. Όλοι αυτοι οι ήρωες και δάσκαλοι μου, μαζί με μια απενεχοποιημένη ειλικρίνεια από μεριάς μου, οδήγησαν στο είδος αυτό, που ξύνισε αρκετους στην αρχή. “Δεν έχετε target group” μας έλεγαν. Και εγώ έλεγα χαρούμενη ευχαριστώ. Δεν είναι τέλειο να απευθύνεσαι σε όλους και κανέναν; με απελευθερώνει.
C. N.: Υπάρχει κάποια μεγάλη επιρροή, είτε καλλιτεχνική είτε άλλη, που σε έκανε να προσανατολιστείς σε αυτό που θες να κάνεις μουσικά, τόσο επαγγελματικά όσο και καλλιτεχνικά σε προσωπικό επιπέδο;
S. R.: Χρωστάω αυτό που είμαι στην οικογένεια μου πρώτα, που υποστήριξε την επιθυμία μου να κάνω μουσική. Μου έμαθε να κυνηγάω αυτό που θέλω και να είμαι πιστή σ’ αυτό. Και μετά στη Μαρία Μπιλντέα, τη δασκάλα της άρπας μου, που με εμπνέει από μικρή που με ανέλαβε, μέχρι σήμερα. Ξέρετε είναι πολύ δύσκολο και ανταγωνιστικό να παίζεις κλασική μουσική. Θέλει εκτός από αγάπη και γερά νεύρα και υγιή αυτοπεποίθηση. Το πρώτο και το δεύτερο τα έχω. Το τρίτο όμως καμιά φορά μου πεθαίνει. Και κάτι τέτοιες στιγμές με σώζει η πρώτη μου δασκάλα. Εκείνη μου έδειξε πόσο ατέλειωτη είναι η μουσική, πόσο παντού είναι. Μα για να τη ακούσεις, θέλεις ήθος. Οπότε χτίζεις τον εαυτό σου όσο μπορείς, από μέσα και από έξω, για να φανείς άξιος όταν έρθει η στιγμή.
C. N.: Αφού το πρώτο σου άλμπουμ ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε, τι σχέδια κάνεις από εδώ και πέρα; Εκτός από live εμφανίσεις κτλ, προβλέπονται νέες συνεργασίες και υλικό για το μέλλον, που θα ήθελες να μας πεις;
S. R.: Λάιβ έχουμε αυτό το Σάββατο στο Six D.o.g.s.! Ερχόμαστε Χ4 από Βερολίνο με μεγάλη χαρά. Θα έχω δε και την τιμή να συνοδεύσω τον Φοίβο Δεληβοριά σε μερικά τραγούδια άλλων που θα ερμηνεύσουμε με το δικό μας τρόπο. Όσο για συνεργασίες, το επόμενο έτος θα κυκλοφορήσει ο καινούριος δίσκος του Kadebostany στον οποίο και συμμετέχω. Θα ακολουθήσουν και περιοδείες και σίγουρα θα έρθουμε και από Αθήνα, στην οποία έχει μεγάλη αδυναμία. Ποιός δεν έχει άλλωστε;
_______
Διαβάστε επίσης:
