Από τον Φεβρουάριο του 2017, περισσότερα από 200 μέλη του Χορού της documenta 14, που μόλις έχουν αναλάβει θέσεις, ξεκινούν σειρά συναντήσεων με τους επιμελητές, καλλιτέχνες και συντελεστές της documenta 14, καθώς επίσης και με εκπαιδευτικούς της τέχνης, στην Αθήνα και στο Κάσελ.
Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων οι ομάδες θα ανταλλάξουν μεθοδολογίες και προσεγγίσεις μάθησης, θα εκτελέσουν συνθέσεις, θα εντοπίσουν σημεία τομής και ασυμφωνίες, θα συνέλθουν σε σώματα και θα επινοήσουν ιστορίες πριν από την ίδια την έκθεση. Αυτή η αναπτυσσόμενη χορωδιακότητα που συντίθεται από συλλογικές και υποκειμενικές φωνές δίνει τον τόνο για τους Περιπάτους από τον Χορό της documenta 14.
Η εκδίπλωση του Χορού στη διάρκεια της documenta 14 είναι μια σύλληψη του προγράμματος «μια εκπαίδευση» σε στενό διάλογο με τη «Διδακτική ομάδα», μια ομάδα από επισκέπτες εκπαιδευτικούς της τέχνης από ποικίλα περιβάλλοντα, οι οποίοι φέρνουν την πολυφωνία μεθόδων και προσεγγίσεων. Ανάμεσά τους είναι και οι Mona Jas, Gila Kolb, Konstanze Schütze, David Smeulders και Leanne Turvey. Μαζί τους και με τους επισκέπτες συντελεστές, η ομάδα «μια εκπαίδευση» εξερευνά ποικίλες αντιλήψεις του Χορού κατά τη διάρκεια των συναντήσεων.
Στην πρώτη συνάντηση, η ομάδα «μια εκπαίδευση» καλωσορίζει την καλλιτέχνιδα Γεωργία Σαγρή η οποία τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αναπτύξει έναν μοναδικό ορισμό της τέχνης της επιτέλεσης, μεταλλάσοντας με δικούς της όρους τον φθαρμένο θεατρικό όρο του χορού. Κατά τη Σαγρή, «ο χορός στο θέατρο έχει τον ρόλο του διευκολυντή· το σώμα στην επιτέλεση τοποθετείται σαν χορός, είναι η στιγμή όπου δεν υπάρχει ο χώρος για να γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ παραγωγού και αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα είναι ήδη και τα δύο, είναι περισσότερο μεταβατικό παρά αναπαραστατικό» (συνέντευξη στον Χριστόφορο Μαρίνο, Kaput, 2010). Ο χορός, σύμφωνα με τη Σαγρή, είναι η διαρκής αναζήτηση των νευμάτων, των κινήσεων και των πηγών της επερχόμενης κοινότητας. Είναι το πληθυντικό υποκείμενο, μέρος μιας ακαθόριστης ομάδας σε μια συναισθηματική στιγμή και υπάρχουν ρυθμοί που το δημιουργούν.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κατόπιν αυτού, συντονίζοντας τον Χορό με τις συχνότητες συνθέσεων που περνούν τα σύνορα, φιμωμένες φωνές και την πολιτική της ακρόασης, ο Guillermo Galindo –πειραματικός συνθέτης, ηχητικός αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης της περφόρμανς– παρουσιάζει τη δουλειά του σχετικά με την αντήχηση χρησιμοποιώντας φωνητικές και ακουστικές ασκήσεις. Το τρέχον έργο του Galindo πραγματεύεται τα «χειροτεχνήματα της μετανάστευσης: μπουκάλια νερού, ρούχα, λάστιχα της περιπόλου των συνόρων, φυσίγγια από περίστροφα, σκάλες» και τμήματα από το τείχος δύο χιλιάδων μιλίων ανάμεσα στις ΗΠΑ και στο Μεξικό, καθώς και από άλλες μεθοριακές ζώνες, τα οποία ο Galindo διαμορφώνει σε μηχανήματα που παράγουν ήχους για την εκτέλεση μουσικών συνθέσεων.
Περισσότερες λεπτομέρειες και στιγμιότυπα από τις πρόβες του Χορού θα δοθούν μέσω της ιστοσελίδας της documenta 14 – www.documenta14.de
Σχετικά με τον Χορό της documenta 14
Ο Χορός της documenta 14 είναι μια πολλαπλότητα φωνών και σωμάτων που συνενώνονται ακούγοντας και ανοίγοντας διαλόγους και συζητήσεις, αλλά και θέτοντας ερωτήματα για τα έργα της documenta 14 καθώς τα βιώνουν. Από ιστορική άποψη, ο χορός στην αρχαία ελληνική τραγωδία απαρτιζόταν από ερασιτέχνες και πολίτες που διαμεσολαβούσαν ανάμεσα στο κοινό και στους ηθοποιούς ως σχολιαστές, φορώντας προσωπεία και ενίοτε συμπάσχοντας με κάποιον πρωταγωνιστή. Ενώ όμως συχνά ο χορός εκφραζόταν συλλογικά από προκαθορισμένο κείμενο, τα μέλη του Χορού της documenta 14 επιτελούν μια δυναμική πολλαπλότητα ρόλων μαζί με τους επισκέπτες της έκθεσης: προσεγγίζουν κριτικά τα έργα των καλλιτεχνών, δίνουν φωνή σε ουσιώδη ερωτήματα και εξετάζουν ευρύτερες προοπτικές που σχετίζονται με τα κοινωνικοπολιτικά και γεωγραφικά πλαίσια της documenta 14. Με αυτόν τον τρόπο οι επισκέπτες μετατρέπονται σε συντελεστές της documenta 14 προσδιορίζοντας τις διαδρομές, τις συζητήσεις και τη σημασία των έργων ο ένας δίπλα στον άλλον. Ο Χορός της documenta 14 συνθέτει μια χορωδιακότητα που συνεχίζει να θέτει ερωτήματα, να δημιουργεί μυθολογίες, να ανοίγει διαλόγους, συζητήσεις και να αφηγείται πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες πέρα από τον χώρο της έκθεσης.
