Οι επεμβάσεις της, μεγάλης κλίμακας στο Δημόσιο Χώρο – προτάσεις για εξανθρωπισμό του δημόσιου χώρου , συγκροτούν τον βασικό άξονα των έργων της από το 1970 έως σήμερα. Τα Κατοικημένα Γλυπτά Τοπία, με ολιστικό σχεδιασμό – total art, λειτουργούν ως χώροι καθημερινής και ανυποψίαστης καλλιέργειας των επισκεπτών και ιδιαιτέρως των παιδιών. Αυτές οι χωρικές αναπτύξεις – τα νέα σημαίνοντα τοπία αποτελούν εν δυνάμει εφαλτήρια για τη δημιουργία απρόβλεπτων διαδραστικών γεγονότων σε σχέση με την ξεχασμένη συλλογική υπαίθρια βίωση και τοπία ανάπτυξης δυναμικών πολυεπίπεδων ανθρώπινων σχέσεων στοχεύοντας στην άρση του αδιάφορου στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις αναπτύσσοντας σχέσεις με το φυσικό και ανθρωπογενές τοπίο.
Θεματικός άξονας της έκθεσης είναι η εμπλοκή του χώρου των χαρακτικών με το Γλυπτό ‘’Θέατρο’’ της Αιξωνής. Συγκεκριμένα παρουσιάζονται τα χαρακτικά της Νέλλας Γκόλαντα: έγχρωμες ξυλογραφίες μεγάλου μεγέθους της ατομικής έκθεσης στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών το 1970, με τίτλο Ελληνικός Χώρος I-XVII, τα μαυρόασπρα χαρακτικά μεγάλων διαστάσεων της εποχής της κατασκευής του Γλυπτού ‘’Θεάτρου’’ Αιξωνή, 1984-1986 και το βίντεο της Αιξωνής– ένα από τα 7 μεγάλης κλίμακας έργα της στο δημόσιο χώρο – που προβλήθηκαν στο πλαίσιο των παράλληλων γεγονότων της 15η Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2016, και στην ειδική έκθεση Time Space Existence, που κινήθηκε στα όρια τέχνης και αρχιτεκτονικής.
Το βίντεο της Αιξωνής περιέχει τη διαδικασία της ανάπλασης του τοπίου του μη ενεργού λατομείου Αιξωνής, στο Δήμο Γλυφάδας και τη λειτουργία του ‘’Θεάτρου’’ Αιξωνή, από τα εγκαίνια του 1992 που ήταν αφιερωμένα στον Παγκόσμιο Εορτασμό των 70 χρόνων του Ιάνη Ξενάκη, όπου με παρουσία και διεύθυνση του ιδίου εκτελέστηκαν, σχεδόν όλα τα έργα του επί σειρά ημερών από το Ολλανδικό σχήμα Xenakis Ensemble καθώς και τα σπουδαιότερα πολύτεχνα διαδραστικά γεγονότα τεχνών που παρουσιάστηκαν. Συγκεκριμένα περιέχονται η διεθνής διοργάνωση που έγινε το 1993, με τίτλο Η μετάλλαξη του Γλυπτού ‘’Θεάτρου’’ Αιξωνής σε ΑΧΕΤΑ (ηχογόνο) χώρο, μια πρωτοποριακή διαδραστική έκθεση, που παρουσιάζεται σε πανεπιστήμια, με σπουδαίους διεθνείς καλλιτέχνες πολύτεχνων έργων. Ακόμα θα προβάλλεται και το φιλμ από το πρόσφατο workshop-event του καλοκαιριού του 2016, με τίτλο : Re-sculpting the sculpted Theater of Aixoni of N. Golanda από μεταπτυχιακούς φοιτητές της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, (συνεργασία με το Υπ. Πολιτισμού, Apomechanes, Α.Π.Θ και Α.Σ.Κ.Τ Αθηνών) που πραγματοποιήθηκαν, μέσω σύγχρονης τεχνολογίας, σαρωτικές προβολές, δημιουργώντας νέο τοπίο στο τοπίο της Αιξωνής.
Στα γλυπτά τοπία μεγάλης κλίμακας της Νέλλας Γκόλαντα αναφέρθηκαν εκτενώς μεταξύ άλλων κατά καιρούς:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
• Ο Philip Ursprung, Professor of the History of Art and Architecture, Department of Architecture, ETH Zurich, εκτενής ανάλυση της Γλυπτής Προκυμαίας Φλοίσβου Παλαιού Φαλήρου στο essay, με τίτλο Presence:The Light Touch of Architecture, που έγραψε για την έκθεση Sensing Spaces της Royal Academy of Arts του Λονδίνου, το 2014
• Ο Brian Goodey, Professor of Oxford School of Arcitecture, Urban Design, με ανακοίνωσή του, στο Στρασβούργο, το 1983, κάτω από το γενικό τίτλο: Urban Cultural Life in the 1980s, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, με τίτλο: Paleo Faliron Square (Flisvos) : A place in the Sun
• Ο Professor Meinhard von Gerkan, συγγραφέας του βιβλίου, των εκδόσεων Rudolf Muller, με τίτλο : Stadtbau-Details 1983, επιλογή από τις δημοσιεύσεις του Detail: Hauptplatz in Paleo Faliro/GR Entwurf: Nella Golanda, Paleo Faliro/GR (στο εξώφυλλο του βιβλίου τα καθιστικά της Πλατείας Φλοίσβου)
• O Άγγλος Michael Lancaster, Professor of Landscape Architecture, στο βιβλίο του The New European Landscape – Aexoni Quarry, Glyfada, Attica, Greece 1994
• O Professor Robert Holden στο βιβλίο, των εκδόσεων Laurence King, με τίτλο: New Landscape Design, Dionyssos Quarries, Mount Pentelikon, Attica, Greece, 1994-7, Nella Golanda and Aspassia Kouzoupi, Λονδίνο 2003
* Στο γραφείο της Ν.Γκόλαντα στο Π.Φάληρο υπάρχει όλο το αρχειακό υλικό διαθέσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Η έκθεση συνοδεύεται από κείμενο του ιστορικού και κριτικού τέχνης Ντένη Ζαχαρόπουλου.
