Η Ζωή Γαϊτανίδου χρησιμοποιεί το κέντημα για να δημιουργήσει περίτεχνες ταπισερί που συνδυάζουν αφηρημένα μοτίβα μαζί με μορφές, έχοντας ως αποτέλεσμα μία ένταση που θυμίζει αφρικανική τέχνη. Η τροπική βλάστηση είναι μία θεματική που εμφανίζεται συχνά στο έργο της, και όπως είχε παρατηρήσει η κριτικός Roberta Smith, «θυμίζει έναν ναΐφ απόγονο του Nεο-Eξπρεσιονισμού, μία σύγχρονη ματιά στο τροπικό όραμα του Henri Rousseau».
Στα νέα έργα της που παρουσιάζονται στο Clarity, συμπαγείς επιφάνειες κεντημένες σε έντονα χρώματα εναλλάσσονται με αχνή ζωγραφική παστέλ, παραπέμποντας έτσι στις αλλαγές της διανοητικής μας κατάστασης: την διαλογιστική καθαρότητα ενός άδειου μυαλού, σε αντίθεση με μία δίνη σκέψεων και συναισθημάτων. Οι επίμονα γεμάτες επιφάνειες των έργων αποτελούνται από μικρότερα κεντήματα, δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα διάφορων αφηγήσεων, είτε άμεσων, είτε έμμεσων. Μία μορφή που βρίσκεται σε κάποια στάση της γιόγκα, μία μαϊμού που κρέμεται από ένα δέντρο, γεωμετρικά μοτίβα, κλαδιά και δέντρα συγκεντρώνονται μαζί, και μόνο μετά από προσεκτική παρατήρηση μπορεί κανείς να διακρίνει τα επιμέρους στοιχεία και το μόχθο πίσω από τη δημιουργία τους. Κεντρικό στοιχείο ενός μικρότερου έργου με τον τίτλο Stillness, είναι ένα πρόσωπο που κοιτά το θεατή με μια έκφραση κάπου ανάμεσα στο δέος και την απάθεια, σε μια κατάσταση τέλειας ηρεμίας και διαύγειας όπου τίποτα δεν έχει σημασία.
Το δεύτερο κομμάτι της έκθεσης στο υπόγειο της γκαλερί, αποτελείται από ένα βίντεο και μια ηχητική εγκατάσταση που αποκαλύπτουν κομμάτια της διαδικασίας που ακολουθεί η καλλιτέχνης. Ο επιβλητικός ήχος θυμίζει κύματα ή τον ήχο της αναπνοής, μέσα – έξω, σε έναν επαναλαμβανόμενο υπνωτικό ρυθμό. Δημιουργημένος από τη μουσικό Θάλεια Ιωαννίδου, είναι στην πραγματικότητα ο ήχος της βελόνας και της κλωστής που διαπερνούν τον καμβά, όπως αποκαλύπτεται από το βίντεο που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Γαϊτανίδης. Όπως προβάλλεται στον τοίχο, οι υπερβολικές αναλογίες που αποκτά η κλωστή η οποία περνάει μέσα από την τρύπα μιας βελόνας δίνουν μία άλλη διάσταση, ενώ στη συνέχεια βλέπουμε ένα κοντινό πλάνο των χεριών της καλλιτέχνιδος την ώρα που ράβει με την βελόνα και τρυπάει το ύφασμα ξανά και ξανά. Η εγκατάσταση στρέφει την προσοχή στο πέρασμα του χρόνου, τη διαδικασία πίσω από τα έργα, αλλά και το στοιχείο του διαλογισμού, μέσω των επαναλαμβανόμενων πράξεων στο έργο της Γαϊτανίδου.
Ο σωματικός κόπος που απαιτείται για τη δημιουργία αυτών των έργων, μαζί με το νοητικό και πνευματικό τους υπόβαθρο, είναι στοιχεία που συναντώνται στη Γιόγκα, την οποία η Ζωή Γαϊτανίδου όχι μόνο εξασκεί, αλλά και διδάσκει. Οι τρεις βάσεις της Γιόγκα: άσκηση, αναπνοή και διαλογισμός ταιριάζουν απόλυτα και στην έκθεση. Έτσι, η “διαύγεια” (clarity) λειτουργεί μεταφορικά και γίνεται ένας στόχος για μία αρμονική εξισορρόπηση σώματος, νου και πνεύματος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Ζωή Γαϊτανίδου (γεν. 1981, Αθήνα) είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και μένει στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει στις εκθέσεις The Equilibrists στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα, η οποία οργανώθηκε από το New Museum, NY και το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα, σε επιμέλεια των Gary Carrion Murayari, Helga Christophensen και Massimiliano Gioni, και στη 2η Μπιενάλε της Αθήνας, με τίτλο Heaven. Η δουλειά της έχει συμπεριληφθεί στο Younger Than Jesus, ένα ευρετήριο καλλιτεχνών επιλεγμένων από την επιμελητική ομάδα του New Museum, που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Phaidon.
