Trajectory vs touching.just: Ένα χορευτικό ντιμπέιτ στο Θέατρο Πόλη

Τρείς ερμηνευτές της νέας γενιάς χορευτών, ο Άρης Παπαδόπουλος, η Μάρθα Πασακοπούλου και η Μαργαρίτα Τρίκκα, συστήνονται αυτή τη φορά ως δημιουργοί, παρουσιάζοντας τις πρώτες τους χορογραφικές δουλειές, δύο ιδιαίτερα ντουέτα που ξεδιπλώνονται στη σκηνή μέσα σε ένα χορευτικό ντιμπέιτ.

Τα δύο κομμάτια πραγματεύονται κινητικά την ένωση των δύο, τους δύο ως ένα ή τους δύο που τείνουν να γίνουν ένα, από διαφορετικές αφετηρίες το καθένα. Η Μαργαρίτα Τρίκκα, με το έργο της Trajectory: A Tragedy of a Victory μας θέτει αντιμέτωπους με ένα σύστημα που λειτουργεί ως όλον, ένα ζευγάρι που δε χωρίζεται ποτέ και έχει μια αέναη, κυκλική και σπειροειδή κίνηση, ενώ ο Άρης Παπαδόπουλος και η Μάρθα Πασακοπούλου με το touching.just πειραματίζονται κινητικά με την έννοια του «μαζί» ή «σχεδόν μαζί» ή «πώς μαζί;», ακολουθώντας δυο διαφορετικές, σχεδόν αντιθετικές δραματουργικές προσεγγίσεις.

Και τα δύο έργα επανέρχονται στη σκηνή, έπειτα από προηγούμενη παρουσίαση. Το Trajectory: A Tragedy of a Victory παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο φεστιβάλ ARC FOR DANCE 2016, στην ενότητα «Νέοι Χορογράφοι», ενώ το touching.just αποτελεί μετεξέλιξη του MOVING SOUND, της πρώτης χορογραφικής απόπειρας των Α. Παπαδόπουλου και Μ. Πασακοπούλου που είχε παρουσιαστεί στο φεστιβάλ κίνησης και σύγχρονης μουσικής MUSIC IN MOTION 2016, βασισμένο σε παρτιτούρα του Αλέξη Πορφυριάδη.

© Μάνος Αρβανιτάκης

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΤΡΙΚΚΑ
Trajectory
A tragedy of a victory

Με αφορμή το δοκίμιο του George Steiner “Δέκα (πιθανοί) λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης” το TRAJECTORY: A TRAJEDY OF A VICTORY επιχειρεί να ερευνήσει κινητικά τη λειτουργία της σκέψης και να παρουσιάσει το κωμικοτραγικό του ανθρώπινου νου. Κάτι τόσο εξαιρετικό αλλά και τόσο αδύναμο ταυτόχρονα. Κι εν τέλει διερωτάται με τη σειρά του αν όντως το σκέπτεσθαι εστί μελαγχολείν. Αν η σκέψη φυλακίζει ή απελευθερώνει.

Πρόκειται για ένα ντουέτο το οποίο αποτελεί ένα σύστημα που λειτουργεί ως όλον, δε χωρίζεται ποτέ και έχει μια αέναη, κυκλική και σπειροειδή κίνηση,  πάντα με την ίδια φορά.  Πάνω σε αυτή την κινητική βάση της τροχιάς που διαγράφει ένα σώμα στο χώρο και στο χρόνο (trajectory), στήνεται το κομμάτι, το οποίο  υπάγεται ξεκάθαρα στους νόμους της φυγόκεντρου και της  κεντρομόλου.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ιδέα – Χορογραφία:  Μαργαρίτα Τρίκκα
Δραματουργική επεξεργασία:  Δήμητρα Μητροπούλου
Μουσική σύνθεση:  Sancho 003 
Ηχοληψία – επεξεργασία ήχου:  Βαγγέλης Λάππας
Κοστούμια:  Άρτεμις Φλέσσα
Φωτισμοί:  Νίκος Βλασόπουλος    
Βίντεο/φωτογραφίες: Μάνος Αρβανιτάκης 
Ερμηνεύουν:  Κάντυ Καρρά,  Χαρά Κότσαλη                                                                                                     

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Η Μαργαρίτα Τρίκκα είναι απόφοιτος της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού “Ραλλού Μάνου” και του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

Παρακολούθησε το 3ετές εργαστήριο υποκριτικής – αυτοσχεδιασμού της Ε. Σκότη (ομάδα ΝΑΜΑ) καθώς και σεμινάρια στο σύγχρονο χορό, physical theatre, αυτοσχεδιασμό και χορογραφία σε Ελλάδα κι εξωτερικό.

Εργάζεται και δημιουργεί ως performer, χορογράφος και κινησιολόγος στο θέατρο. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους και σκηνοθέτες όπως: the Bread and Puppet Theater,  Α. Παπαδαμάκη,  Αερίτες /Π. Απέργη, Ha! theatre Ensemble,  Α. Λαμπίρη/ ομάδα ΜΑΝ,  Α. Γύρα/ Κινητήρας, Μ. Νέστορα /Yelp!, Σ. Σπύρου, Γ. Χατζάκης & Φ.Κορρού, Ε. Farrel, Κ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Κοιλάκος, Δ. Μπογδάνος κ.α.

Έχει συνεργαστεί με φορείς και φεστιβάλ όπως: Masdanza International Contemporary Dance Festival, Arc for Dance, Akropoditi Dance Fest,  Athens Videodance Project , MIR festival, Δημήτρια, Αισχύλεια, Bob Festival, Μέγαρο Μουσικής, Θέατρο Χαλκίδας κ.α.

Εδώ και 11 χρόνια διδάσκει σύγχρονο χορό και αυτοσχεδιασμό σε studios, κοινωνικούς χώρους, ιδρύματα, σχολές χορού και δραματικές σχολές.

ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ / ΜΑΡΘΑ ΠΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
touching.just

Το touching.just, περιστρέφεται γύρω από τις σύντομες, επεισοδιακές συναντήσεις δύο χαρακτήρων, σε μια προσπάθεια να συνδεθούν και να αλληλεπιδράσουν και,  περνώντας στην πορεία τους εναλλάξ από άβολες ή περισσότερο οικείες καταστάσεις, αναζητούν τον κοινό τόπο. Σχεδόν!  Ένας ρυθμός κίνησης και ήχου, που οδηγεί σε μη γραμμικές αναγνώσεις.

Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά με τον τίτλο «Moving Sound» στο φεστιβάλ κίνησης και σύγχρονης μουσικής Music In Motion (Απρίλιος 2016), το οποίο διοργανώνεται από το δίκτυο Music Is, με στόχο την προώθηση της σύγχρονης δημιουργίας και την επικοινωνία των καλλιτεχνών που δρουν στο χώρο του σύγχρονου χορού και της σύγχρονης μουσικής.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ιδέα – Χορογραφία: Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Ερμηνεύουν: Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ

Ο Άρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή Αθηνών-ΕΜΠ (2009) και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2012). Έχει χορέψει για τις ομάδες Ελεύθερη Πτώση (2012), Κι Όμως Κινείται (2013-14), Oμάδα σύγχρονου χορού της Πέρσας Σταματοπούλου (2015), Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ – Κωνσταντίνος Ρήγος (2012-2017), Apotosoma dance co. – Αντώνης Φωνιαδάκης  (2015),  David Dorfman (2016), Flux Laboratory (2016). Συνεργάζεται με τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (2013-2017) για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Dancing To Connect  για εφήβους στην Αθήνα και την περιφέρεια, ενώ συμμετέχει ως οδηγητής εργαστηρίων χορού στο πιλοτικό πρόγραμμα “Ανοικτά Σχολεία” του Δήμου Αθηνών. Το 2016 συνεργάστηκε με τον Στέφανο Τσιβόπουλο για μια σειρά performances βασισμένες σε φωτογραφικό αρχειακό υλικό (One Too Many, Project Syntagma, 2016), ενώ παράλληλα παρουσίασε με την Μάρθα Πασακοπούλου το ντουέτο Moving Sound. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις εικαστικές κατασκευές χώρων, την έννοια του τοπίου και του site specific ως πεδία δράσης του κινούμενου σώματος. Ζει, εργάζεται και διδάσκει στην Αθήνα.

Η Μάρθα Πασακοπούλου γεννημένη στον Πειραιά το 1984, σπούδασε χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική σχολή Ν. Κονταξάκη (2006), και Χημεία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2011 ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές σπουδές της στο London Contemporary Dance School, με ενδιαφέρον στον αυτοσχεδιασμό και την αντιληπτικότητα του περφόρμερ, και έκτοτε έχει συνεργαστεί ως χορεύτρια με διάφορους χορογράφους όπως τους Wally Cardona, Eva Recacha, Robert Clark, Michael Klien, Leila McMillan, τις ομάδες Requardt & Rosenberg, Backsteinhaus Production, και τους καλλιτέχνες Tino Sehgal (Tate Modern/ Roman Agora/ Palais de Tokyo), Στέφανο Τσιβόπουλο και Marina Abramovic (Serpentine Gallery), όπου το 2016 αναβίωσε δύο αρχειακά έργα της Cleaning The Mirror και Art Must Be Beautiful, Artist Must Be Beautiful, στα πλαίσια της έκθεσης AS ONE στο Μουσείο Μπενάκη. Είναι υπότροφος Α. Σ. Ωνασείου, Ι. Κωστοπούλου και Σκυλίτση, ενώ το 2015 έλαβε επίσης την υποτροφία danceweb από το Φεστιβάλ χορού Impulstanz στη Βιέννη. Τελευταία πειραματίζεται με τη δική της χορογραφική δουλειά.

TRAJECTORY: A TRAGEDY OF A VICTORY | Φωτογραφίες © Μάνος Αρβανιτάκης
TOUCHING JUST | Φωτογραφίες © Γιάννης Μπουρνιάς