Με αφετηρία προσωπικές εμπειρίες από τη σκηνή, αλλά κυρίως από τον βαθιά βιωμένο χώρο των παρασκηνίων, των μεγάλων κενών χώρων που ερημώνουν και βυθίζονται στη σιωπή μόλις σβήσουν τα φώτα, η Λυδία Ανδριώτη, αποδομεί τα συστατικά της αρχαίας τραγωδίας και σκηνοθετεί τη δική της «παράσταση»-σχόλιο πάνω στον Νίτσε:

Ο Λόγος: Ο Θέσπις, πρώτος ηθοποιός-«φως», συνομιλεί με τον κύκλιο χορό από τον οποίο αποσπάστηκε, για να υποκριθεί, δηλαδή να αναπτύξει διάλογο και αντίλογο.

Η Μουσική: Οι ήχοι της φύσης παραπέμπουν στους δύο βασικούς άξονες που οδήγησαν στις απαρχές της μουσικής: τη μελωδία και τον ρυθμό, την αντίστιξη του απολλώνιου με το διονυσιακό στοιχείο, που, σύμφωνα με τον Νίτσε, αποτελούν την κατεξοχήν έκφραση του τραγικού αισθήματος της ζωής.

Ο Χώρος: Το αρχαίο θέατρο γίνεται καθρέφτης, που φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με τον εαυτό του και τον εισάγει σε μια διαδικασία αυτογνωσίας.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

 Το Σκηνικό:  ένα ογκώδες κτήριο, εμβληματικά προσανατολισμένο προς την Ακρόπολη της Δημοκρατίας που εκφράστηκε μέσα από την τραγωδία και προς την Ιερά Οδό που ακολουθούσαν οι διονυσιακές πομπές των Ελευσίνιων Μυστηρίων.

Τόσο ο χώρος όσο και η ευρύτερη περιοχή αποτελούν ένα αυτοαναφορικό πικρό σχόλιο στις σύγχρονες μορφές διονυσιακής διασκέδασης, συλλογικής έκστασης σε μια προσπάθεια διαφυγής από τη φυλακή του Εγώ.

Σε μια εποχή που η τραγωδία έχασε τη μουσική και η μουσική την τραγωδία, τι «μαθαίνουμε από την Αθήνα» της αρχαίας αίγλης σε αντιπαραβολή με την Αθήνα της κρίσης; Τι απομένει όταν η τέχνη, από ανα-ψυχή γίνεται δια-σκέδαση, δηλαδή σκόρπισμα;

Το ερώτημα που θέτει η Ανδριώτη συνέχεται άμεσα με την προβληματική που ανέπτυξε σε προηγούμενες δουλειές της (“Entertainingmaintenance”): «ηθοποιός σημαίνει φως», αλλά πόσοι εργάζονται στο σκοτάδι για  αυτό το φως;

Έλια Βλάχου

Βιογραφικό Λυδίας Ανδριώτη

Η Λυδία Ανδριώτη ζει και εργάζεται στην Αθήνα,είναι εικαστικός, εκπαιδευτικός, και από το 2009 ασχολείται με την επιμέλεια εκθέσεων. Το 2006 παρακολούθησε το πρόγραμμα της École Nationale Superièure des Beaux Arts στο Παρίσι (ENSBA, 2006)  με υποτροφία του Ι.Κ.Υ (erasmus), το 2009 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) και το 2012 αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα NewMedia του PrattInstitute, Νέα Υόρκη . Κατά τη παραμονή της στις ΗΠΑ (2009-2015) έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις,έχει ασχοληθεί με τη παραγωγή σκηνικών και κοστουμιών για θεατρικές παραστάσεις και performances. Εργάστηκε στη συντήρηση των μαγνητικών και τηλεοπτικώνεγκαταστάσεων του NamJunePaik για τις συλλογές του Guggenheim, MoMa, ArtInstitute of Chicago, Metropolitan και Chase Bank. Μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί με 2 ιδρυτικά μέλη του JudsonMemorialChurch, όπου είναι η avant-garde σκηνή τέχνης της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’60. Με τη PhyllisYampolsky, για την έρευνα του ακτιβιστικού της έργου στο McCarrenPark για το LinkolnCenter και το Preservation Community of the city of NewYork και με την ElaineSummers για τα KineticAwareness, και Skytimeprojects. Από το 2009 επιμελείται εκθέσεις στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη, καθώς και τα νησιά του Αιγαίου. Έχει συμμετάσχει και οργανώσει ομαδικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, Βιέννη,  Παρίσι, Ιρλανδία και Ελλάδα.

Selected group Shows : “Gemine Muse”, Crawford municipal Museum, Cork, Ireland (2005). “Culture Industry, Folklore and Clichés”, Vox, Athens GR (2008). “Intimate Space” Olympic Village, Vienna, Austria (2011). “Crisis and Paganism” Mykonos Biennale (2013). “In Praise of chance and failure” Family Business, New York, USA (2013), “Antidote, Mykonos annex of the Athens School of fine Arts” Mykonos Biennale (2015), “The fantastic journeys of energy” Kappatos Gallery, Athens GR (2016)