Ο μικρός Σταύρος νοσταλγεί τη γιαγιά Ευδοκία… Χωρίς αυτήν έχει μια «σχεδόν οικογένεια». Βλέπετε, η γιαγιά μετά την αρρώστια της μετακόμισε σε μια όμορφη και ήσυχη αλλά μακρινή γειτονιά, όπου δεν πιάνει το τηλέφωνο. Έτσι κι ο Σταύρος παίρνει ένα παιχνίδι, ένα πράσινο τηλέφωνο, και με σύνδεση τη φαντασία του συνομιλεί με την αγαπημένη του γιαγιά! Ένα ευαίσθητο και πρωτότυπο βιβλίο για την απώλεια.
Για παιδιά από 4 ετών και άνω
Κατερίνα Δημόκα
Η Κατερίνα Δημόκα μοίρασε την παιδική της ηλικία στον Πειραιά και στη Λιβαδειά. Είναι αριστούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών με κατεύθυνση στη Γλωσσολογία και διαθέτει Master στη Διδασκαλία της Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας. Στη λογοτεχνία διακρίθηκε για πρώτη φορά στον Διαγωνισμό Διηγήματος του Περιοδικού Elle (2000) και κέρδισε τον Έπαινο παραμυθιού από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά (2014) για τη Δασκάλα των Χρωμάτων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο γιους και ζει στη Λιβαδειά. Εργάζεται ως φιλόλογος στο δημόσιο σχολείο, όπου διδάσκει και διδάσκεται καθημερινά από τα παιδιά. Θεωρεί ότι η Λογοτεχνία είναι ένας ευαίσθητος αγωγός, που οδηγεί άμεσα στην παιδική ψυχή κι αφήνεται να παρασυρθεί στις κρυστάλλινες διαδρομές της.
