Η έκθεση έχει τίτλο «Της Γης και τ’ Ουρανού. Οι κόσμοι του Απόστολου Κιλεσσόπουλου» και διατρέχει όλες τις περιόδους και τους σταθμούς της εικαστικής διαδρομής του σημαντικού δημιουργού, από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα, ενός «συμπαντικού» καλλιτέχνη, σύμφωνα με την Κική Δημουλά.
«Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος είναι ένας εντελώς ιδιόμορφος δημιουργός στη νεοελληνική ζωγραφική: ένας πολύπλευρος πνευματικός άνθρωπος με ανησυχίες που από νωρίς τον οδηγούν στην υπέρβαση των ορίων της εικαστικής δημιουργίας: εκτός της ζωγραφικής παθιάζεται για την αρχιτεκτονική, τη μουσική, την όπερα, το θέατρο, τη σκηνοθεσία, τον κινηματογράφο, τη φιλοσοφία, τις φυσικές επιστήμες. Ανήσυχος καλλιτέχνης-ερευνητής, παρασύρει τον θεατή με μια προσωπική αφαιρετική γλώσσα σε χώρους συμπαντικούς, οδηγώντας μας να «δούμε» με τον δικό του τρόπο την κοσμική αρμονία στο χαοτικό σύμπαν», σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης η γενική γραμματέας του ΔΣ του Τελλογλείου Ιδρύματος, καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ Αλεξάνδρα Γουλάκη – Βουτυρά.
Η δρ Ιστορίας της Τέχνης Κάτια Κιλεσοπούλου, που επιμελείται την έκθεση, γράφει για τον Απόστολο Κιλεσσόπουλο: «Οι ερευνητικές του εργασίες συνιστούν το συναπάντημά του με τα προαιώνια ερωτηματικά για το νόημα της δημιουργίας και τη θέση του ανθρώπου σ’ αυτήν, τη σχέση του με τις “πραγματικότητες” ή αλήθειες εντός και εκτός της ύπαρξής του, με όσα τού είναι ορατά, γνώριμα, ωστόσο παραλλαγμένα μέσα από το φίλτρο των εσωτερικών διεργασιών, μα και με όσα τού είναι αινιγματικά, αόρατα, και βασανιστικά αναπάντητα».
Απόστολος Κιλεσσόπουλος
Από το 1975 ο ζωγράφος, σκηνοθέτης και σκηνογράφος Απόστολος Κιλεσσόπουλος δημιουργεί έργα μεγάλων διαστάσεων, όπου σε πολυεστιακό χώρο αέναης μεταμόρφωσης της φόρμας και πολυποίκιλης χρωματικής διαβάθμισης, στοιχειακές δυνάμεις διαλύουν και ανασυνθέτουν κόσμους, ανακλώντας δρώμενα του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου. Δημιουργεί κοσμογονικές, αρχετυπικές «εικόνες», αποτυπώνοντας τη συμπαντική δράση, αποκρυπτογραφώντας και επαναπροσδιορίζοντας την αντίληψη ορατού-αόρατου και της ανθρώπινης ύπαρξης στο μεταίχμιο αυτών.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η αναζήτηση αρχετύπων και η αποκρυπτογραφική διεργασία εκφράζεται στις σειρές: Κοσμικά Τοπία (1976-1991) και Κύκλος των Διδύμων (1988): Πλουτώνεια Σειρά (1990-1991), Κοσμικοί Χάρτες (1991-2000), Νεφελώματα (1992-2017), Fractals (Θραυστά) (1997-2011), Παραλλαγές στο Αρχετυπικό Θέμα (2003-2007), Η μη Αιτιατή Συνεκτική Αρχή (2004-2005), Multiverse (2005-2010), Πανσπερμία (2007-2011), Λάλον Φως (2000 – 2011), Ορφικά (2014-2018).
Τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί είναι απλά, συνήθη και καθημερινά: χρώματα του λαδιού και του νερού, μολύβια, μελάνες, και τα τελευταία δέκα χρόνια παράλληλα χρώματα που αντιδρούν στο «μαύρο φως», πλαστικές ύλες, σύρματα, νήματα, ποικίλες υφές χαρτιών. Η μουσική αποτελεί θεμελιακή συνθήκη πραγμάτωσης της τέχνης του.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ: Η τοιχογραφία – γλυπτική κατασκευή που φιλοτέχνησε ο Α. Κιλεσσόπουλος το 1989
