Πήρα τον Φύλακα του Οκτώ, της Σάντρας Ελευθερίου, στα χέρια μου πριν λίγες ημέρες. Με μάγεψε από το εξώφυλλο του ήδη και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην ανάγνωσή του. Ξεκίνησα να το διαβάζω ένα ζεστό μεσημέρι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου. Ένιωσα σαν έφηβος που έκανε διάλειμμα από τις πρωινές βουτιές στη δροσερή θάλασσα και ας ήμουν απλά ένας ενήλικας που έκανε διάλειμμα από την εργασία του. Οι σελίδες γυρνούσαν γρήγορα και εγώ ένιωθα κάτι περίεργα οικείο στην ιστορία που ξετυλιγόταν μπροστά μου. Κάτι μαγικό, σαγηνευτικό, υπέροχο.
Οι λέξεις κυλούσαν και τα συναισθήματα ήταν περίεργα, νοσταλγικά, γλυκά, παραμυθένια.
Είχα καιρό να διαβάσω κάτι που θα καταφέρει να με παρασύρει, να με ταξιδέψει, να με συγκινήσει. Είχα καιρό να γυρίσω πίσω στα δικά μου χρόνια, τότε που εγώ, όπως και ο ήρωας του βιβλίου, περίμενα να έρθουν να με πάρουν, να με αγαπήσουν, να μου δώσουν ασφάλεια, να με βοηθήσουν να νιώσω «αληθινό» παιδί.
Και πόσο υπέροχα κυλούσαν οι λέξεις και πόσο θαύμασα τη γραφή της Σάντρας Ελευθερίου και πόσο χάρηκα που ανακάλυψα αυτό το βιβλίο… Ξέχασα τη ζέστη του μεσημεριού, ξέχασα οτιδήποτε απασχολούσε το μυαλό μου, ξέχασα ποιος ήμουν και τι μου είχε συμβεί. Νοητά, έγινα σύμμαχος του Αιμίλιου, του πρωταγωνιστή μας, έγινα αδελφός του, έγινα ο προστάτης, ίσως λίγο και να μπήκα στην ψυχή και το σώμα του. Ίσως λίγο και να τον κατάλαβα, ίσως να ένιωσα τις ανάγκες του, ίσως να ταυτίστηκα. Κυρίως όμως, έγινα φίλος του και αγάπησα την ιστορία του. Την ιστορία ενός παιδιού, που ξεκίνησε το πιο μεγάλο του ταξίδι, τόσο από τη στιγμή που μπήκε στο ορφανοτροφείο, όσο και από τη στιγμή που βγήκε από αυτό. Γιατί απλά, κάποια πράγματα, δεν ξέρεις ποτέ αν θα είναι χειρότερα από κάποια άλλα μέχρι τελικά να βρεις το δικό σου φως και τη δική σου δύναμη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτή η ιστορία όμως έχει μια διαφορετική ερμηνεία για τον καθένα μας, γι’ αυτό και θα αφήσω τη μαγεία της να ξεδιπλωθεί μπροστά στα μάτια κάθε υποψήφιου αναγνώστη. Παρόλα αυτά, ζήτησα και ήρθα σε επαφή με τη δημιουργό αυτού του βιβλίου και της κατέθεσα τις δικές μου απορίες για το δικό της ξεκίνημα, τη δική της πορεία και φυσικά τη δική της «ματιά» για το ξεχωριστό βιβλίο που τόσο απλόχερα μοιράστηκε μαζί μας.
Ο λόγος σε εκείνη.
Σάντρα Ελευθερίου: «Δεν ξέρω τι ισχύει για την παιδική ηλικία άλλων συγγραφέων ή εικονογράφων, εγώ πάντως ομολογώ πως μικρή ποτέ δεν ονειρεύτηκα να γίνω το ένα ή το άλλο, συγγραφέας ή εικονογράφος. Όνειρό μου ήταν – και είναι- να πετάξω (τώρα πειραματίζομαι με μια νέα φόρμουλα). Εννοείται πως αγαπώ τα ταξίδια, φοβάμαι τα αεροπλάνα…
Αν και πάντα ονειροπολούσα, έγραφα και ζωγράφιζα, στο μυαλό μου δεν είχα κάνει τη σύνδεση «όλα τα πιο πάνω + βιβλίο» και να πω «να, αυτό θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω!». Ίσως γιατί ένιωθα το διάβασμα σαν σχολική τιμωρία, ή αναγκαίο κακό των θερινών διακοπών. Και να που τώρα είμαι ευγνώμων και για τα δύο μια και η ζωή μου πλέον περιστρέφεται γύρω απ’ το βιβλίο.
Την εικονογράφηση τη νιώθω περισσότερο σαν επάγγελμά μου ενώ τη συγγραφή σαν διέξοδο σ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου. Γράφοντας, βρίσκω λύσεις σε προβλήματα, αναλύω τα συναισθήματά μου, γνωρίζω τον εαυτό μου μέσα από φανταστικούς χαρακτήρες και ζω σε εποχές και κόσμους που εγώ δημιουργώ. Στην όποια περίπτωση, ζωγραφίζοντας, γράφοντας ή διαβάζοντας, χρειάζομαι τα φανταστικά μου ταξίδια, έχω την ανάγκη να ξεφεύγω. Γεμίζω τις μπαταρίες μου. Αναπνέω.
Σ’ ένα τέτοιο ταξίδι, μεταξύ γης και ποιος-ξέρει-πού, γνώρισα τον Αιμίλιο Τράι κι έγραψα την ιστορία του: ένα μυθιστόρημα περιπέτειας και μυστηρίου, μια εξελικτική ιστορία που ακολουθεί τη ζωή του Αιμίλιου, απ’ την βρεφική ηλικία μέχρι τη στιγμή που όλα αλλάζουν μαγικά κι ο μύθος του 8κτώ γίνεται η πραγματικότητά του. Φάνηκα μάλιστα τόσο τυχερή που η ιστορία αυτή εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική με τον τίτλο «Ο Φύλακας του 8κτώ – η αρχή…» και διακρίθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας Κύπρου.
Χωρίς να μπορώ να πω πως πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια (αν και με τα σημερινά δεδομένα, ίσως να έχω κάθε δικαίωμα να το πω) η ιστορία του Αιμίλιου είναι μερικώς η δική μου. Την μοιράστηκα με ειλικρίνεια, για όσα παιδιά νιώθουν διαφορετικά και περιθωριοποιημένα. Κι όπως ο Αιμίλιος, εύχομαι κι αυτά κάποια στιγμή να καταλάβουν πως δεν είναι διαφορετικά, αλλά ξεχωριστά και πως το πιο σίγουρο στη ζωή είναι η αλλαγή που φέρνει ο χρόνος. Για τον καθένα μας υπάρχει ένας σκοπός, ένας κόσμος αποδοχής και οι αδυναμίες που βαραίνουν, μπορούν σύντομα να γίνουν φτερά.
Ίσως γι’ αυτό και να έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Αιμίλιο: γιατί ενώ διαθέτει υπεράνθρωπες δυνάμεις και δυνατότητες, είναι τόσο ανθρώπινος και προσιτός. Εύχομαι το ίδιο να αισθάνονται και οι αναγνώστες του 8κτώ και να ταυτίζονται με τον Αιμίλιο, ή κάποιον άλλο από τους χαρακτήρες του βιβλίου.
Έπονται βέβαια πολλές ακόμη περιπέτειες και δοκιμασίες για τον Αιμίλιο Τράι, αυτό δεν είναι παρά το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, κι ελπίζω να αγαπηθούν και τα επόμενα βιβλία τόσο, όσο η αρχή».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική τις οποίες και ευχαριστούμε για την παραχώρηση των βιβλίων και τη συνεργασία. Και φυσικά, ευχαριστούμε την Σάντρα Ελευθερίου για την παραχώρηση της συνέντευξης και το υπέροχο βιβλίο που έφερε κοντά μας.
