H κίνηση γι’ άλλη μια φορά οδηγεί το χέρι του Απόστολου Λάβδα με τους ποδηλάτες του να πρωταγωνιστούν και να σκίζουν δυναμικά τον αέρα, σε μια πανδαισία χρωμάτων και ρυθμών. Ακόμα και όταν τα ποδήλατα μοιάζουν να ξαποσταίνουν η κίνηση δεν σταματά, καθώς περιτριγυρίζονται από ένα σμάρι από ελεύθερες, πολύχρωμες πεταλούδες, που μοιάζουν σαν να θέλουν να μεταδώσουν το πέταγμα τους. Άλλωστε το άνοιγμα των φτερών είτε πεταλούδων, είτε περιστεριών είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της ζωγραφικής του Απόστολου Λάβδα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Έλληνας εικαστικός παρουσιάζει τη νέα σειρά με τα ποδήλατα στις αγαπημένες του Σπέτσες, ένα νησί που επισκέπτεται συχνά. Άλλωστε εμπνεύσθηκε το θέμα με τους ποδηλάτες από το αθλητικούς αγώνες Spetsathlon που διοργανώνονται κάθε χρόνο στις Σπέτσες και περιλαμβάνουν και αγώνα ποδηλασίας.
«Αυτό το νησί είναι «πολυμορφικό», ανάλογα με την εποχή που το επισκέπτεσαι, την ώρα που θα βγεις βόλτα στα σοκάκια του, κάθε φορά, σου αποκαλύπτει έναν διαφορετικό εαυτό, μια άλλη εικόνα του», λέει ο Απόστολος Λάβδας. «Σε έναν πρωινό περίπατο στο Παλιό λιμάνι σε περιμένουν τα καρνάγια και τα ψαροκάικα για να σου αποκαλύψουν τα μυστικά τους. Μοναδική είναι η ατμόσφαιρα του νησιού, την παραμονή του Αγίου Μάμα την 1η του Σεπτέμβρη, που μόλις σουρουπώσει τα παιδιά του νησιού ρίχνουν την αυλαία του καλοκαιριού, αφήνοντας στη θάλασσα τα αυτοσχέδια καραβάκια που έφτιαξαν που έχουν μέσα αναμμένα κεράκια. Η εικόνα είναι μοναδική, καθώς το νερό, γεμίζει από μικρές ταξιδιάρικες φλόγες. Είναι γεγονός ότι οι Σπέτσες τα τελευταία χρόνια με τις πολλές και διαφορετικές εικόνες που προσφέρουν πρωταγωνιστούν στην έμπνευση μου.
Τα καρνάγια τους ήταν η αφορμή να ξυπνήσουν μνήμες του παρελθόντος, οι οποίες υλοποιήθηκαν στις Σπέτσες –έτσι γεννήθηκε η σειρά με τα καράβια. Το Spetsathlon των Σπετσών ήταν μια άλλη αφορμή έμπνευσης για τη σειρά με τους ποδηλάτες. Το πέταγμα αποτελεί για μένα μία ακόμα ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Τα περιστέρια έρχονται από πολύ παλιά. Την ελευθερία των περιστεριών, αλλά και των πεταλούδων στη νέα σειρά έργων, συχνά, την αποδίδω με την ελευθερία του χρώματος», καταλήγει ο Απόστολος Λάβδας.