Το αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ σπάει τα ταμεία και σημειώνει άλλη μια επιτυχία για το Εθνικό Θέατρο.
Το αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ σπάει τα ταμεία και σημειώνει άλλη μια επιτυχία για το Εθνικό Θέατρο.
Ίσως ένα από τα ωριμότερα έργα του Μπρεχτ είναι το Μάνα κουράγιο. Ο άνθρωπος που άνοιξε νέο δρόμο για το θέατρο, μακριά από το ρομαντισμό και το νατουραλισμό, στο παραπάνω έργο του εκδηλώνει το αντιμιλιταριστικό του πνεύμα δίχως φτιασίδια και κραυγές, αλλά μέσα από την πραγματικότητα του ίδιου του πολέμου.
Mε αφορμή τον τριακονταετή πόλεμο [1618 – 1648] μεταξύ καθολικών και προτεσταντών, ο συγγραφέας της ειρήνης δημιουργεί μια ιστορία που αποτελεί την τραγωδία των ανθρώπων σε κάθε πόλεμο. Η μάνα που σέρνει το καρότσι από χώρα σε χώρα για να ζήσει την φαμίλια της, δεν είναι τίποτα άλλο από το σύμβολο της εξορίας του ίδιου του Μπρεχτ που περνούσε από τόπο σε τόπο και η εξορία αυτή χειροτέρευε καθώς πάνω από την πατρίδα του άρχισε να πέφτει η μαύρη σκιά του χιτλερισμού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτό το αριστούργημα παρουσίασε το Εθνικό Θέατρο στη Σκηνή Κοτοπούλη Ρεξ σε μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη και σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου. Μια παράσταση που αξίζει να παρακολουθήσει κάθε θεατρόφιλος, καθώς, ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις ενός Μπρεχτικού έργου.
Στη διανομή των ρόλων οι ηθοποιοί θαρρείς και ήταν επιλογές του ίδιου του συγγραφέα, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, με επικεφαλής την Μάνα Αντιγόνη Βαλάκου, την Κωνσταντίνα Τάκαλου στο ρόλο της Κάτριν, τον Στέφανο Κοσμίδη ως Άιλιφ, τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη να υποδύεται τον Σβάιτσερκας την Ευαγγελία Μουμούρη ως Υβέτ και άλλους 16 ηθοποιούς, που με την ερμηνεία τους δικαίωσαν το Εθνικό Θέατρο και τις επιλογές του.
Τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά και τα κοστούμια της Ρένας Γεωργιάδου, παρέπεμπαν στην εποχή που διαδραματιζόταν η υπόθεση και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια νεωτερίστικη αντίληψη να βλέπουμε τον Οιδίποδα με κοστούμι και την Αντιγόνη με ταγέρ.
Έχει όμως σημασία να δούμε τι λέει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τον Οκτώβριο του 1948 για τη Μάνα Κουράγιο : «Τι είναι αυτό που πρέπει να δείξει κυρίως μια παράσταση του έργου Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της; Ότι τα μεγάλα κέρδη στον πόλεμο δεν γίνονται ποτέ από μικρούς ανθρώπους. Ότι ο πόλεμος, που είναι μια συνέχεια της κερδοσκοπίας με άλλα μέσα, κάνει τις ανθρώπινες αρετές θανάσιμες, ακόμα και στους ενάρετους. ΄Ότι για να καταπολεμηθεί ο πόλεμος καμιά θυσία δεν είναι αρκετά μεγάλη».
Η παράσταση καταδεικνύει τα παραπάνω, και εδώ ακριβώς, έγκειται η αξία του στοιχήματος ενός σκηνοθέτη. Να σέβεται την αρχική πρόθεση του δημιουργού, να κάνει το έργο \”συμβατό\” με την επικαιρότητα, αφήνοντας κατά την έξοδο του θεατή από την αίθουσα ένα ίζημα συγκινησιακού συναισθήματος και αισθητικής αποδοχής…
«Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρέχτ, είμαι απ\’ τα μαύρα δάση
Στις πολιτείες μ΄ έφερε η μητέρα μου
Σαν ήμουν μέσα στο κορμί της. Κι η παγωνιά του δάσους
θα μείνει εντός μου ως τη στερνή μέρα μου».
