Μαρία Ξανθοπουλίδου: Η μοναδική ποίηση της Κικής Δημουλά

«Όλα είναι μια φλόγα, καιγόμαστε επί μια ζωή και με μικρά και με μεγάλα. Νομίζω πως και τα μικρά πράγματα ακόμη, φωτιές καλλιεργούν μέσα μας».

Το «Χρονικό Διάστημα», είναι ένα ταξίδι ζωής, με τις αποσκευές που μας δίνουν οι στιγμές που θυμάται, βιώνει και εκφράζει μέσα από τους στίχους της η ποιήτρια. Είναι η μοίρα της γυναίκας δημιουργού, ένα άγαλμα γυναίκας με δεμένα πισθάγκωνα τα χέρια. Είναι η μνήμη και ο χρόνος μέσα σε αυτή που δεν μπορεί να διασπαστεί ή να ξεχωρίσει στιγμές. Είναι ο πληθυντικός αριθμός των λέξεων και η ψιθυριστή φωνή του παιδιού που φωνάζει στους ουρανούς.

Όταν πρωτοασχοληθήκαμε με την ποίηση της Κικής Δημουλά, αναρωτιόμασταν και ψάχναμε τρόπους για να αποδοθεί σκηνικά αυτή η “ακροβασία” ανάμεσα σε λέξεις, έννοιες, στίξη, τι σημαίνουν για εμάς και τι εκφράζει κάθε ποίημα ξεχωριστά. Αυτό που γεννήθηκε και που παίρνει κάθε φορά τη μορφή παράστασης είναι μια ανασφαλής μετακίνηση της ηθοποιού – του ήρωα – ανάμεσα σε επιλογές. Δέκα χρόνια μετά έχουν αλλάξει τα περισσότερα, αλλά φαίνεται ότι οι συγκεκριμένες λέξεις μπορούν να μεταμορφώνονται σε τόσα πολλά που μένουν πάντα σαν καινούργιες, ίδιες αλλά και διαφορετικές, έτοιμες να τις ανακαλύψουμε ξανά. Η ικανότητα για ισορροπία είναι απαραίτητη. Μια γυναίκα παγιδευμένη στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη φυσική μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης και τότε ίσως ελευθερωθεί.

Με αυτήν τη σκέψη στο μυαλό μας αποφασίσαμε να τολμήσουμε ξανά, να ανακαλύψουμε το πώς ο άνθρωπος ακροβατεί μέσα σε μία εν πολλοίς φορεμένη έξωθεν πραγματικότητα, Το πώς καταφέρνουμε μέσα από μικρές στιγμές μας να ισορροπήσουμε σε ένα σχοινί προσπαθώντας να μην πέσει και χαθεί στην ανυπαρξία ενός φαινομενικά στέρεου κόσμου. Όπως έχει αναφέρει και η Κική Δημουλά σε συνέντευξη της, μία θέση της, που κρατήσαμε στο μυαλό μας ενώ φτιάχναμε την ίδια παράσταση 10 χρόνια πριν, είναι η εξής: «Καλό είναι να είμαστε και λίγο απαισιόδοξοι. Γιατί αν είμαστε πολύ αισιόδοξοι είμαστε και λίγο αδρανείς. Νομίζω ότι η χαρά είναι λίγο κοιμήσικο πράγμα, ενώ η απαισιοδοξία είναι πάθος για τη ζωή, κινητοποιεί κάποια πράγματα μέσα μας. Μας έχει σε μια ενέργεια, σε μια επαγρύπνηση. Είναι η άλλη όψη, η σκοτεινή, της αισιοδοξίας».

Βιογραφικό

Η Μαρία Ξανθοπουλίδου είναι σκηνοθέτις και παραγωγός. Έχει ιδρύσει και διευθύνει την Kart Productions. Από το 2016 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση, μαζί με τον Αλέξανδρο Μυλωνά, της Β’ Σκηνής του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας. Αυτό το διάστημα σκηνοθετεί την παράσταση «Χρονικό διάστημα» που βασίζεται στην ποίηση της Κικής Δημουλά, με τη Λουκια Μιχαλοπούλου. Τον Φεβρουάριο 2019, θα ανέβει σε δική της σκηνοθεσία «Η Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ε. Ιονέσκο με τους: Α. Μυλωνά, Φ. Ξυλά, Ε. Αποστόλου, Σ. Πατσίκα, Κ. Γιαννακόπουλο, Σ. Θεοφάνους.

Διαβάστε επίσης: 

Χρονικό διάστημα, σε ποίηση Κικής Δημουλά στο Θέατρο οδού Κεφαλληνίας Β’ Σκηνή