Ο Eric Giovon είναι διευθυντής φωτογραφίας. Γεννήθηκε και σπούδασε στη Νέα Υόρκη. Άρχισε την καριέρα του ως φωτογράφος στο φωτογραφείο του πατέρα του στο Μπρούκλιν. Οι πρώτες φωτογραφίες που τράβηξε ως έφηβος ήταν αστικά τοπία. Προτιμούσε κενές όψεις της πόλης χωρίς ανθρώπους. Περπατούσε λοιπόν σε άδειους δρόμους το βράδυ, φωτογραφίζοντας σκιές, αντανακλάσεις με αντιθέσεις που τον γοήτευαν.
Για την έκθεση ο Ελευθέριος Οικονόμου γράφει:
Η έκθεση “Creative Varieties” αποτελεί μια αφήγηση εικόνων που υπήρχαν στο μυαλό του. Μια γιορτή της φωτογραφίας με όλο της τον πλούτο. Οι διαφορετικές θεματικές που επιλέγει να συνδυάζει υποδηλώνουν τα πολλαπλά του ενδιαφέροντα. Αρχιτεκτονικά αστικά τοπία, δάση, αντανακλάσεις σε υδάτινους όγκους, πραγματικά και στημένα τοπία, εσωτερικοί χώροι γεμάτοι με ανθρώπινες σκιές. Ο χώρος και ο χρόνος είναι τα δυο στοιχεία που απαρτίζουν την τέχνη του.
Ακολουθώντας τις καινοτομίες στο φως που έφεραν οι αγαπημένοι του ζωγράφοι, ο Καραβάτζιο και ο Γκόγια, εισάγει την τεχνική του κιαροσκούρο, που αντανακλά το φως της ημέρας. Το φως που συνήθως έρχεται από μια πηγή, από μια κατεύθυνση, δημιουργεί μια αμφισημία και διαμορφώνει μια αντίληψη που επικεντρώνεται σε αυτό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια των μεγάλων φωτογραφιών. Οι λεπτομέρειες είναι ασήμαντες. η ουσία είναι να επικεντρωθεί στο βασικό αντικείμενο που τον ενδιαφέρει και να δημιουργήσει μια αίσθηση ταυτόχρονου. Ο χρόνος συνθλίβεται. Ο θεατής δεν μπορεί να εντοπίσει τον πραγματικό χρόνο των φωτογραφιών. Η λήψη μπορεί να έγινε ημέρα ή νύχτα, ίσως στην ανατολή ή στη δύση.
Η χρήση του χρώματος θα μπορούσε να δώσει μερικές σωστές απαντήσεις. Είναι ένας γρίφος που μας καλεί να εντοπίσουμε τον χρόνο και τον τόπο. Τα πάντα κρύβονται πίσω από ένα καλά προγραμματισμένο σχέδιο. Είτε πρόκειται για έναν κλειστό χώρο, για ένα αστικό τοπίο και/ή για κάποιο ανοιχτό χώρο, η γωνία της κάμερας του πρώτα καθορίζει το βασικό του θέμα. Όλα τα άλλα είναι αμφιλεγόμενα, ονειρικά. Μέσα από την τεχνική της σταδιακής σκίασης που χρησιμοποιεί, μετακινείται από τα συνειδητώς φανερά αντικείμενα, που μερικές φορές είναι έγχρωμα, σε μια γκρίζα ζώνη αινιγματικών, ονειρικών στοιχείων.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πρόκειται για τον συμβολικό χώρο που εναπόκειται στην ελεύθερη ερμηνεία του θεατή. Ο μικρόκοσμος του καλλιτέχνη που γεμίζει από τον φανταστικό του κόσμο και που συλλέγει τις αναμνήσεις του δεν έχει όρια. Είναι ένα θεατρικό σκηνικό που περιμένει τις εξαιρετικές στιγμές δράσης. Ένα αυθεντικό genius loci αναμνήσεων που δημιουργούνται μέσα από τις σκιές και τις γκρίζες ζώνες.
Το παλιό τζαμί είναι το κατάλληλο σκηνικό για αυτή την παρουσίαση. Το ψηλότερο σημείο της πόλης, άρχισε να λειτουργεί μετά από την Ενετική κατοχή ως καθολικός καθεδρικός (1580) και μετατράπηκε σε τζαμί με την Οθωμανική κατοχή (1646). Σήμερα απολαμβάνουμε τη γεωμετρία μιας τετράγωνης βάσης και του τρούλου που την επιστέφει. Οι μεγεθυμένες εικόνες κρέμονται από τριγωνικές κατασκευές.
Επιμέλεια: Ελευθέριος Οικονόμου
