Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ

Το αριστούργημα του Αλέν Ρενέ «Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ» θα αρχίσει να προβάλλεται στον κινηματογράφο «Άστυ» …

της οδού Κοραή. 

Σύνοψη

Σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην εξοχή, ένας άντρας (Χ) χρησιμοποιεί όλα τα θεμιτά μέσα για να πείσει μια παντρεμένη γυναίκα (Α) να φύγει μαζί του. Η γυναίκα μόλις και μετά βίας μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη της την ερωτική ιστορία που είχαν, ή μήπως δεν είχαν, τον προηγούμενο χρόνο στο Μαρίενμπαντ. Ο σύζυγος ή συνοδός (Μ), παραμένει σταθερά και διακριτικά στο πλευρό της, ρωτώντας κάθε λίγο για την υγεία της, αδιαφορώντας για τα αισθήματά της.

Δυσοίωνοι οργανικοί ήχοι επαναλαμβάνονται καθώς το προοπτικό πεδίο της κάμερας ανιχνεύει ανάμεσα στους απέραντους διαδρόμους, ενός μπαρόκ ξενοδοχείου.

Σκορπισμένα πλήθη με βραδινές ενδυμασίες, εγκαταλειμμένοι μέσα σε έναν αντίλαλο. Ο άντρας προσπαθεί να πείσει την καχυποψία της γυναίκας, ότι έχουν ξαναβρεθεί εδώ ή όχι. Η μνήμη ξεγλιστρά, η αμφισημία προτίθεται να υποτάξει τον φιλμικό χώρο.

Ο άντρας της γυναίκας (ή μήπως είναι κάτι άλλο;) γυροφέρνει με ένα πένθιμο ύφος, ενώ παίζει ένα περίεργο παιχνίδι κρουστών στις γωνίες των χώρων. Ο Χ επαναλαμβάνει συνεχώς σαν σύνθημα τη λέξη «Πέρυσι», μαζί με κάθε συνάντηση του με τη γυναίκα, που κάθε φορά λαμβάνει χώρα σε διαφορετική τοποθεσία, μέσα σε διαφορετικά κουστούμια. Πλάνο το πλάνο.

Η απορία μένει μετέωρη: η περυσινή τους επαφή ήταν ξελόγιασμα ή κάτι άλλο; Ένα δυστοπικό σύμπαν όπου Χ και Α οι μεταβαλλόμενες σταθερές μιας διαφορικής, κινηματογραφικής εξίσωσης, όπου το καλό και το κακό, η εξαπάτηση και η αλήθεια παίζουν κρυφτό πίσω από την αυλαία των θαυμάτων του Αλέν Ρενέ. 

Το απόλυτο παζλ, για ευφυείς λύτες. Μια ταινία με ζαλιστικά χρονικά άλματα και φλάσμπακς. Μήπως μιλάμε για άλματα μέσα στο υποσυνείδητο; Πολλοί αναλυτές είπαν ότι η ταινία είναι η εικονογράφηση της ψυχαναλυτικής διαδικασίας.
 

Σκηνοθεσία: Aλέν Ρενέ

Σενάριο: Αλέν Ρενέ, Αλέν-Ρομπ Γκριγιέ (από το μυθιστόρημα του Αντόλφο-Μπιόι Κασάρες «Η εφεύρεση του Μορέλ»)

Φωτογραφία: Σασά Βιερνί

Μουσική: Φρανσίς Σερίγκ

Μοντάζ: Ζασμίν Σανέ, Ανρί Κολπί

Σκηνικά: Ζαν-Ζακ Φαμπρ, Ζορζ Γκλον, Αντρέ Πιλτάν

Κοστούμια: Κοκό Σανέλ

Παραγωγή: Πιέρ Κουρό/Precitel, Ρεϊμόν Φρομάν/Terrafilm

Πρωταγωνιστούν: Ντελφίν Σερίγκ, Τζόρτζιο Αλμπερτάτζι, Σασά Πιτοέφ, Φρανσουά Μπερτάν, Ελενά Κορνέλ, Φρανσουάζ Σπιρά, Καρίν-Τες Μιτλέρ, Πιέρ Μπαρμπό, Βίλεμ Βον Ντέεκ, Ζαν Λανιέ, Ζεραρ Λοράν, Ζιλ Κουέντ, Γκαμπριέλ Βερνέρ

Το 1961 το φιλμ βραβεύθηκε με το Χρυσό Λιοντάρι καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ της Βενετίας

Το 1963 η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου (Αλέν-Ρομπ Γκριγιέ)