Σημείο αφετηρίας της νέας ατομικής έκθεσης του Πάνου Κόκκαλη αποτελεί η σύνδεση της αρχαίας μυθολογίας των νυμφών και των πανάρχαιων πρακτικών της προίκας και του προξενιού με τις λαϊκές παραδόσεις των γαμήλιων τελετών αλλά και την σημερινή συνθήκη του γάμου, και την συσχέτιση της με κοινωνικά στερεότυπα και θεσμούς. Από τις νύμφες, γυναικεία πλάσματα, προσωποποιήσεις των στοιχείων της φύσης, που επέζησαν στη λαϊκή παράδοση μέσω των παραμυθιών ως νεράιδες, προέρχεται ο σημερινός όρος «νύφη». Οι σημειολογίες του όρου, αλλά και η τοποθέτηση του θεσμού της σύναψης γάμου στο ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο, αποτελούν τα βασικά θεματικά στοιχεία της νέας ζωγραφικής δουλειάς που παρουσιάζει ο Πάνος Κόκκαλης.
Ο δημιουργός επιστρατεύει πλήθος υλικών, από λάδια, ακρυλικά και κάρβουνο έως κολάζ στένσιλ και δαντέλες για την ζωγραφική σύνθεση των γυναικείων μορφών, που ως άλλες νύ(μ)φες, μπροστά σε καθρέφτες, κρατούν ανθοδέσμες, φορούν νυφικό πέπλο, ξεδιπλώνοντας πλήθος συναισθηματικών φορτίσεων. Με έμφαση στο σχέδιο, και ειδικότερα στην απόδοση των περίτεχνων κεντημάτων, τα έργα της έκθεσης αποπνέουν ένα τελετουργικό μύησης στον κόσμο των γυναικείων σκέψεων και συναισθημάτων. Tα κοσμήματα, τα αριστοτεχνικά σχέδια του δαντελωτού υφάσματος, οι γραμμές σαν αλλεπάλληλα κλωστικά νήματα, συντελούν στην αφήγηση γυναικείων ιστοριών, για την μητρότητα, την σεξουαλικότητα, τις επιθυμίες και τις πολλαπλές μορφές καταπίεσης.
