Γκρίζο, μουντό πάρκινγκ, σε μια γκρίζα, μουντή πόλη.
Μοναξιά μοναχικότητα και χάος.
Ανοίγει την πόρτα φεύγει.
Δεν ξέρει που πάει.
Ξύνει τον πάτο του βαρελιού.
Ένα κύμα δυνατό, μια αποκάλυψη, μια τύχη πρωτοφανής.
Ένας άλλος κόσμος.
Ιδανικός.
Το κύμα δε σταματάει.
Το ταξίδι δεν τελειώνει.
Γκρίζο, μουντό πάρκινγκ, σε μια γκρίζα, μουντή πόλη.
Ανοίγει την πόρτα φεύγει.
Οδύσσεια δευτέρα και μεγάλη.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Το κείμενο είναι ένας αυτοβιογραφικός μονόλογος με θέμα την τύχη ως εύνοια αλλα και ως πεπρωμενό. Ένα ταξίδι που ξεκινά από μια μουντή παρηκμασμένη πόλη , περνάει από ένα ήρεμο χωριό και καταλήγει σε μια σύγχρονη και εύρωστη χώρα . Που τελειώνει το ταξίδι; Τελειώνει;
Η κύρια πρόθεση του σκηνοθέτη είναι να ‘μετακινήσει’ – προβληματίσει το κοινό σχετικά με τις πραγματικές επιθυμίες του ατόμου σε αντιθεση με τις επιθυμίες που του επιβάλλονται απο τις κοινωνικές συμβάσεις.
Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Θανάσης Ταταύλαλης
Ηθοποιός: Ορέστης Τζιόβας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Αγγελοπούλου, Πανάγος Ιωακείμ
Φωτισμός: Νύσος Βασιλόπουλος
Μουσική: Κωστής Κόντος
Σκηνικά: Ζωή Αρβανίτη
Κίνηση: Μόνικα Έλενα Κολοκοτρώνη
Κοστούμια: Χριστίνα Λαρδίκου
Γραφιστικά: Νίκος Κλεισιάρης
Επικοινωνία: Πόπη Καλαιτζή
Οργάνωση παραγωγής: Ελένη Αγγελοπούλου
Φωτογράφος: Κωνσταντίνος Σοφικίτης
