«Η Τελευταία Ιουλιέτα» είναι ένα έργο που ήρθε στα χέρια μου κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού. Γραμμένο από τον Χρήστο Δασκαλάκη, έναν κατεξοχήν «παραμυθά» που μας συνδέει η κοινή μας αγάπη για την Ύδρα, είναι μια ιστορία που η αλήθεια της φλέρταρε έντονα με το μυαλό και τις εμπειρίες μου από το θέατρο. Καθισμένοι σε ένα μικρό τραπέζι στη μέση του λιμανιού και δίπλα στη θάλασσα, ξεκινήσαμε να μελετάμε σελίδα προς σελίδα το κείμενο, δίνοντάς του περισσότερη ζωντάνια και ρεαλισμό. Ένα κείμενο, που κρύβει μέσα του μια καθημερινότητα που είναι άκρως αληθινή σε πολλά σπίτια της σημερινής Ελλάδας. Και κάθε σκηνή της παράστασης είναι μια μικρογραφία καταστάσεων, αναγνωρίσιμη σε όλους, που θα μπορούσε ή όχι να έχει συμβεί και σε εμάς.
«Η τελευταία Ιουλιέτα», μπορεί να χαρακτηριστεί ένα δράμα παρουσιασμένο ως κωμωδία. Μια ιστορία ενηλικίωσης, συνειδητοποίησης, μια ιστορία λύτρωσης από όσα οι καθημερινοί του ήρωες κουβαλούν μαζί τους. Οι πρωταγωνιστές του, τρεις άνεργες ηθοποιοί που πάντα ονειρευόντουσαν να παίξουν το ρόλο της Ιουλίετας, θα μπορούσαν να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. «Παρασυρμένες» από τα ψέματα, ευνουχισμένες από την ανασφάλεια και εγκλωβισμένες από τα πρέπει του κόσμου, προσπαθούν να σωθούν και μαζί να σώσουν το μοναδικό τους όνειρο. Προσπαθώντας να χτίσουν ένα ακόμα ψέμα, και χωρίς να το καταλαβαίνουν, γκρεμίζουν ταυτόχρονα κάθε σκιά του παρελθόντος και σιγά σιγά ανακαλύπτουν αλήθειες ξεχασμένες από χρόνια. Τσαλακώνονται, απομυθοποιούνται, γελούν, μεταμορφώνονται, λυτρώνονται και ξαναγεννιούνται.
Μαζί με τους τέσσερις ηθοποιούς, στην προσπάθεια να χτίσουμε το δικό μας «ψέμα», τη δική μας παράσταση, βουτήξαμε σε αλήθειες της δικής μας ζωής, σε δικές μας προσωπικές ανησυχίες, κάνοντας την κάθε πρόβα μια διαδικασία κάθαρσης. Ήταν το κείμενο του Χρήστου Δασκαλάκη που έδωσε έδαφος για εξομολογήσεις, για ενδοσκόπηση, για μια ουσιαστική γροθιά στους δικούς μας φόβους, τις δικές μας δυσκολίες, τα δικά μας χαμένα όνειρα. Μια ενδοσκόπηση που βοήθησε τους ηθοποιούς να έρθουν ακόμα πιο κοντά στους ρόλους τους και να συναντήσουν εκεί τις δικές τους αλήθειες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Φιλίνη Παναγιωτοπούλου στο ρόλο της Μάγιας, η Μαρία Στάβαρη στο ρόλο της Αλίκης, η Νάντια Συρίου στο ρόλο της Ντόρας και ο Τάσος Φόης στο ρόλο του Νώντα, είναι και αυτοί τέσσερις νέοι ηθοποιοί που, μεταφορικά και κυριολεκτικά, μοιράζονται πάνω στη σκηνή τη δική τους ιστορία. Έχοντας μαζί μας έναν ακόμα νέο καλλιτέχνη, τη μουσικό Λία Σταυροπούλου, αυτή η ομάδα κρύβει μέσα της τη δροσιά, το θυμό, τα όνειρα, τις ανασφάλειες και την ελπίδα που κάθε νέος άνθρωπος κρύβει μέσα του. Και μαζί, κρύβει μια δύναμη για αγώνα, για μια ευκαιρία, για ένα ζεστό χειροκρότημα, για έναν σπουδαίο ρόλο.
Λιτά, και με εφόδιο επί σκηνής μόνο τα βασικά, ακριβώς όπως και στη ζωή πολλών από εμάς πλέον, χτίσαμε έναν μικρόκοσμο και αφήσαμε τους ρόλους να παίξουν τη σκηνή που πάντα ονειρευόντουσαν. Πού είναι η αλήθεια και που το ψέμα, θα το εντοπίσει ο καθένας μόνος του. Σημασία έχει ότι εμείς δώσαμε στους ρόλους εκείνη τη δεύτερη ευκαιρία που όλοι κάποια στιγμή έχουμε χρειαστεί στη ζωή μας. Την ίδια ευκαιρία λοιπόν δώσαμε και στην «Τελευταία Ιουλιέτα», και για λίγες παραστάσεις, θα μπορέσει να ζήσει στη σκηνή την πιο όμορφη ιστορία της ζωής της.
Διαβάστε επίσης:
Η Τελευταία Ιουλιέτα, του Χρήστου Δασκαλάκη στο Θέατρο Αλκμήνη
