Αικατερίνη Παπαγεωργίου – Σκηνοθέτις
Εργάστηκα στο κομμάτι της σκηνοθεσίας της παράστασης. Το έργο παρουσιάζει μια «υποθετικά» καθημερινή ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύονται πολύ καίρια ερωτήματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο που τις διαχειριζόμαστε σήμερα. Μολονότι η συγκεκριμένη θεματική μας είναι οικεία, ο Zeller έχει καταφέρει να θέσει το ζήτημα διεισδυτικά σε μια εντελώς διαφορετική βάση, αναδεικνύοντας και σχολιάζοντας νέες παραμέτρους. Είναι τρία συγκλονιστικά ερωτήματα που θέτει το έργο σε σχέση με τη σκληρότητα του έρωτα, τους κανόνες της συμβίωσης και τη φύση της μοναξιάς. Το έργο ισορροπεί ανάμεσα σε μια άκρως ρεαλιστική ιστορία και σε ένα φανταστικό κόσμο όπου η συνείδηση, οι φόβοι και τα όνειρα προσωποποιούνται.
Κώστας Κάππας – O «Εκείνος»
Η παράσταση έχει τρία πρόσωπα: ο Εκείνος, η Εκείνη και ο Άλλος . Εγώ υποδύομαι τον Εκείνον. Ο Εκείνος και η Εκείνη είναι ζευγάρι. Τους βλέπουμε από την αρχή της σχέσης τους, όπου όλα είναι ωραία και ρόδινα και ζούνε μέσα στην απόλυτη ευτυχία. Στην συνέχεια όμως τα πράγματα στραβώνουν και η πορεία της σχέσης τους δείχνει να έχει άλλη κατάληξη εν αντιθέσει από την ευτυχία της αρχής. Ο Άλλος είναι το τρίτο πρόσωπο αλλά και η πρόσωποποιηση της συνείδησης του. Τους βλέπουμε να δρούν μαζί επί σκηνής έτσι ώστε ο Εκείνος να χάνεται μέσα στον ίδιο του το εαυτό..
Στην παράσταση είναι έντονο το μεταφυσικό στοιχείο. Ένας άνθρωπος είναι συνεχεία μόνος του και σκέφτεται, μέσα στην απομόνωση του τον βλέπουμε όμως να συνυπάρχει μαζί με την σκέψη του, η οποία εμφανίζεται σαν φυσικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που εμφανίζεται στην ουσία σαν ένας άλλος άνθρωπος, ο οποίος του υπενθυμίζει το παρελθόν και το παρόν του, τον προειδοποιεί, τον μαλώνει και τον στεναχωρεί.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λεωνίδας Καλφαγιάννης – O «Άλλος»
ΑΛΛΩΣτε
ο ΑΛΛΟΣ είμαι
ο ΑΛΛΟΣ σου ο εαυτός
η ασχήμια ή το κΑΛΛΟΣ
σΑΛΟΣ έγινε σωστός
είμαι εσύ δεν είμαι ΑΛΛΟΣ
γΑΛΛΟΣ γιάπωνας ινδός
ΑΛΛΩΣτε
ωωωωωω μ’ έπιασε ζΑΛΟΣ
είμαι ΕΓΩ ΕΣΥ φτυστός
….. plus ολίγον τι σαλός!
Και όλα αυτά σε ένα σοβαρό έργο
Αυτό που κάνει την παράσταση αυτή ιδιαίτερη στα μάτια μου και την διάνοιά μου είναι, που:
α) είναι σκληρή στη τρυφερότητά της
β) σου δίνει απόσταση για να βρεθείς κοντά της
γ) όταν σε μαλώνει σου δίνει και φιλί
δ) είναι απλή και σύνθετη μαζί.
Τόσο ρεαλιστική σχεδόν ποιητική
Τόσο αστεία όσο και σοβαρή
Αλήθεια και ψέμα που είναι μαζί ….
Αυτό ξεχωρίζει.
Σε αυτή την παράσταση.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Μαριάννα Πολυχρονίδη – Η «Εκείνη»
Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι η «Εκείνη». Είναι μια γυναίκα δυναμική, κοινωνική, επιτυχημένη στη δουλειά της. (Εργάζεται σε μια μεγάλη διαφημιστική εταιρεία). Είναι 7 χρόνια μαζί με τον «Εκείνο», έμειναν στο ίδιο σπίτι λίγες μέρες αφότου γνωρίστηκαν, και είναι αρραβωνιασμένοι. Εδώ και κάποια χρόνια η σχέση έχει κλονιστεί, αφού ο «Εκείνος» δεν δουλεύει, είναι συνεχώς κλεισμένος στο σπίτι περιμένοντας την έμπνευση, (αφού θέλει να γίνει συγγραφέας) και μοιραία η ισορροπία μεταξύ τους είναι διαταραγμένη. Δεν παίρνει όμως την απόφαση να τον αφήσει.
Τον νοιάζεται, τον αγαπάει, μάλλον τον λυπάται και λίγο…. Και κάποια στιγμή οδηγείται στο να τον απατήσει, και μάλιστα με τον παιδικό του φίλο, τον «Άλλο», που η έλξη μεταξύ τους υπήρχε από χρόνια και οι δυο τους δείχνουν να ταιριάζουν περισσότερο σε ότι αφορά τα ενδιαφέροντα και τον τρόπο ζωής. Η είσοδος λοιπόν του «Άλλου» στη ζωή της «Εκείνης» και του «Εκείνου» σηματοδοτεί την έναρξη της παράστασης.
Η διαφορετικότητα της παράστασης έχει ξεκάθαρα να κάνει με τον τρόπο γραφής του Zeller. Δεν αφηγείται μια ιστορία με τον συμβατικό τρόπο αρχή-μέση-τέλος. Το έργο είναι σπονδυλωτά γραμμένο, με τις σκηνές να μας πηγαίνουν μπρος-πίσω στο χρόνο, αλλά επίσης και να κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
Info:
Τοποθεσία: Θέατρο Μικρό Χορν, Αμερικής 10, Αθήνα
Ημέρες και ώρες: Από 28/1 | Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: Από 12 ευρώ
Προπώληση: viva.gr
