Με την έκδοση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, του βιβλίου «Στο καφενείο του Αιόλου» οι εκδόσεις Ακροβάτης μεταφέρουν και στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε αρχικά στη Γαλλία από τις εκδόσεις «Henry Dougier», με την εφημερίδα Le Monde να το καλωσορίζει αναφέροντας πως: «O Δημήτρης Στεφανάκης… λάτρης της παγκόσμιας λογοτεχνίας, φωτίζει με χιούμορ και φαντασία τις διαχρονικές του ανησυχίες. Αποδεικνύεται έτσι ένας εξαίρετος ιχνηλάτης στον οποίο αναπόφευκτα υποκλινόμαστε».
Στο καφενείο του Αιόλου λογοτεχνικοί ήρωες και διάσημοι συγγραφείς εισβάλλουν διακριτικά μετατρέποντας το καφενείο σε ένα λογοτεχνικό στέκι, στο οποίο ένας αφηγητής, κρατώντας πάντα ένα βιβλίο στο χέρι έρχεται αντιμέτωπος με τις ανησυχίες τους, τις εμπειρίες τους, την καθημερινότητά τους, τις αγωνίες τους ενίοτε και τα παράπονά τους. Από τον Συνταγματάρχη Σαμπέρ στον Ρασκόλνικοφ και από τις αδερφές Μπροντέ στη Λολίτα, την αθώα Ερέντιρα και τη Μαντάμ Μποβαρί και από τον Μπόρχες στον Σαρτρ, στον Μάρκες και στον Τσέχωφ ένας ολόκληρος κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά στον αφηγητή—και ταυτόχρονα στον αναγνώστη– διεκδικώντας την αποκατάσταση της μνήμης και τη μαγεία του χάρτινου χρόνου του.
Η αφήγηση παίρνει άλλοτε τον παρηγορητικό τόνο της εξομολόγησης άλλοτε τον ειρωνικό της αποκατάστασης των προσωπικών αληθειών. Παραμένει πάντοτε ωστόσο γλαφυρή με την κομψότητα της τεχνικής δεξιοτεχνίας που αναδεικνύουν τα κείμενα του Δημήτρη Στεφανάκη και αποδεικνύει ότι η λογοτεχνία μπορεί να έχει χιούμορ. Το λιτό σκηνικό ενός καφενείου, γεμάτου καφέδες και τασάκια με αποτσίγαρα, σημαδεμένου όμως από τη λογοτεχνική αύρα των ηρώων και των δημιουργών τους, γίνεται ένας ειδυλλιακός τόπος όπου ο Στεφανάκης συναντά ξανά τους «φίλους του». Απέναντί τους μπορεί να εκφράσει ό,τι πιστεύει γι’ αυτούς αλλά κυρίως να ακούσει τις δικές τους απόψεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε προηγούμενο βιβλίο του, στο δοκίμιό του «Πώς η λογοτεχνία σού αλλάζει τη ζωή» γράφει ξεκαθαρίζοντας με σαφήνεια τα συναισθήματά του για τους λογοτεχνικούς ήρωες:
«Η αφήγηση είναι μια ανάγκη τόσο φυσική όσο και η αναπνοή. Στον πυρήνα κάθε αφήγησης υπάρχει ένας μύθος, αλλά όχι μόνο· υπάρχουν χαρακτήρες που προεκτείνουν τα σύνορα της δικής μας ύπαρξης. Ταυτιζόμαστε μαζί τους, είναι οι μικροί μας “ήρωες”, όντα φανταστικά αλλά πέρα για πέρα οικεία. Μεγαλώνουμε μαζί τους και κάθε τόσο προσθέτουμε κι άλλους μέσα από τις αναγνώσεις μας, εμπλουτίζοντας τη ζωή μας με καινούργιους “φίλους”. Στο τέλος, δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς τον Οδυσσέα, την Αντιγόνη, τον Βασιλιά Ληρ, την εξαδέλφη Μπέτυ, τους Καραμάζοφ ή την Άννα Καρένινα».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Έτσι λοιπόν σε αυτό το βιβλίο βρίσκει την ευκαιρία να παρουσιάσει τους «φίλους» του στο αναγνωστικό κοινό, με την ίδια ευκολία που στο δοκίμιο παρουσίαζε τη σχέση του με την ίδια τη λογοτεχνία και το κάνει με έναν ιδιαίτερα φυσικό τρόπο, σίγουρος ότι κάθε γειτνίαση με τους ήρωες των μεγάλων μυθιστοριογράφων είναι μια μαθητεία στην τέχνη, στο πνεύμα και στη σκέψη που σηματοδότησαν την παγκόσμια σφαίρα της λογοτεχνίας. Αλλά δεν μένει μόνο εκεί. Αναλαμβάνει να αποσαφηνίσει, σε μια πρωτότυπη σύλληψη, τις πιο μύχιες αναγνωστικές του σκέψεις για τους ήρωες των μεγάλων δημιουργών, ακολουθώντας την πνοή τους. Αφουγκράζεται την ανθρώπινη ιδιοσυστασία τους, μοιάζει να την κατανοεί ή και να την κρίνει, και παρακολουθεί την πορεία τους ιχνηλατώντας την ίδια στιγμή την ιστορική πορεία του παγκόσμιου μυθιστορήματος. Παράλληλα καταθέτει ξανά, με διακριτικό αλλά ευδιάκριτο τρόπο, σημαντικές του πεποιθήσεις για τη λογοτεχνία, τη γραφή, την αφήγηση απευθύνοντας στον αναγνώστη του έναν απολογισμό των δικών του σκέψεων για τη μεγάλη κλασική λογοτεχνία, στρέφοντας τους προβολείς της αναγνωστικής προσοχής σε εκείνους του ήρωες και δημιουργούς που σημάδεψαν τη δική του λογοτεχνική συμπεριφορά.
