Echoes: Η Μιλένα Δημητροκάλλη παρουσιάζει την εικαστική της εγκατάσταση στη Νάξο

Η εγκατάσταση αναμένεται να παρουσιαστεί το Φθινόπωρο και στην Αθήνα. Η έμπνευση για την εγκατάσταση “Echoes”, προέκυψε σαν ιδέα αρκετά χρόνια πριν, όπως μας λέει η εικαστικός, τώρα όμως, με τη συμπλήρωση δέκα χρόνων πλήρους ενασχόλησής της με τη ζωγραφική, και με τον χρόνο που προσέφερε η καραντίνα της πανδημίας, δημιουργήθηκε η ευκαιρία ώστε η ιδέα αυτή να υλοποιηθεί.

Το ερώτημα που επιθυμεί να θέσει, είναι αν η καλλιτεχνική δημιουργία αφορά μόνο στο τελικό αποτέλεσμα ενός έργου τέχνης, ή και στο ταξίδι, τη διαδικασία προς αυτό, αφού περικλείει τον τρόπο στοχασμού και τον ψυχικό κόσμο του καλλιτέχνη. Μέσω της εγκατάστασης, επιχειρεί να δώσει μια απάντηση, δημιουργώντας ένα είδος γλυπτού, χρησιμοποιώντας τα πανιά στα οποία σκουπίζει τα πινέλα της όταν ζωγραφίζει.

Τα πανιά αυτά, έχουν φωτογραφηθεί ξεχωριστά το καθένα, απομονώνοντας συγκεκριμένα μέρη τους, που δρουν ως νέες ζωγραφικές συνθέσεις. Στη συνέχεια, οι συνθέσεις έχουν ενσωματωθεί σε video το οποίο προβάλλεται με projector σε οθόνη. Σκοπός της προβολής αυτής, είναι να παρατηρήσει ο θεατής τις καινούργιες συνθέσεις έργων που έχουν προκύψει επάνω στα πανιά ενώ παράλληλα, στον ίδιο χώρο, εκτίθενται πίνακες με τον ρόλο του “τελικού αποτέλεσματος”. Στόχος, από τη συνύπαρξη των πινάκων που εκτίθενται στον χώρο και των εικόνων που προβάλλονται στην οθόνη, είναι ο διάλογος μεταξύ «διαδικασίας» και «τελικού αποτελέσματος» ώστε ο θεατής να δώσει τη δική του απάντηση στο ερώτημα, συμμετέχοντας με αυτό τον τρόπο και ο ίδιος στην εγκατάσταση.

Η ίδια γράφει: «Αν ο καλλιτέχνης αγαπά το χρώμα, τίποτα, που το περιλαμβάνει, δεν του είναι άχρηστο, δεν του είναι περιττό, για να συνθέσει μία δημιουργία. Τα πανιά που σκουπίζει τα πινέλα του, για παράδειγμα, είναι ένα ευτελές υλικό αλλά και υλικό καλλιτεχνικής δημιουργίας. Όπως η αυτόματη γραφή στην ποίηση δεν είναι τυχαία παράθεση λέξεων, αλλά εκφράζει την εσωτερική αλήθεια του ποιητή, έτσι και το σκούπισμα του πινέλου με το ένα χρώμα δίπλα ή πάνω στο άλλο, είναι μια ασύνειδη ενέργεια, καθόλου τυχαία, του ζωγράφου, που μετατρέπεται αυτοστιγμή σε σύνθεση ενός έργου τέχνης. Είναι ένας αισθητικός συνδυασμός, που έχει τις ρίζες του στο βάθος της ψυχής του καλλιτέχνη και υπηρετεί, πιστά, τον προορισμό και την ουσία της τέχνης, δηλαδή το να γεννά συναισθήματα. Νέες ζωγραφικές συνθέσεις γεννιούνται, ελεύθερες, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς από τους κανόνες της λογικής, και δρουν σαν παράλληλες ιστορίες, άρρηκτα δεμένες με το εκάστοτε τελικό εικαστικό αποτέλεσμα. Μία σύνθεση γεννημένη από άλλες, σαν την ηχώ, τον αντίλαλο, της αφήγησης της ιστορίας τους.»

Μιλένα Δημητροκάλλη

Η Μιλένα Δημητροκάλλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε Οικονομικά με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, ολοκλήρωσε κύκλο μαθημάτων στη Φιλοσοφία του Νου και παρακολούθησε διετές πρόγραμμα μαθημάτων Σχεδίου και Ζωγραφικής στην Αθήνα με τη ζωγράφο Μαριέλα Κωνσταντινίδου.

Έχει εργαστεί στον τομέα της Διαφήμισης, στην Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004 και για την δημιουργία, οργάνωση και λειτουργία ιδιόκτητου boutique hotel στη Νάξο. Από το 2010 ασχολείται συστηματικά με τη ζωγραφική έχοντας παρουσιάσει τη δουλειά της σε οκτώ ατομικές και πάνω από εξήντα ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί και διοργανώσεις σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κάποιες εκ των οποίων έχει η ίδια επιμεληθεί. Το 2013 απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό τέχνης Mitteleuropa Prix International Art Prize από τη γκαλερί Ufofabrik στην Ιταλία.

Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και έχουν εκτεθεί στο Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ, στο Μουσείο Κοπελούζου καθώς και στο Carris Museum στη Λισαβόνα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.