O Διονύσης Σαββόπουλος ανοίγει τη χρονιά στο Μέγαρο Μουσικής

H μεγάλη επιτυχία της παράστασης του Διονύση Σαββόπουλου με τίτλο \”Για να γίνει ο χρόνος καινούριος\” – Παρα – μυθία, που …

κατέκτησε μικρούς και μεγάλους συνεχίζεται στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την Κυριακή  9/1 (12.30μμ & 19.00μμ) & τη Δευτέρα 10, Τρίτη 11 και Τετάρτη 12/1 στις 19.00μμ.

Ο σπουδαίος μας τραγουδοποιός αφηγείται με εξαιρετική επιτυχία παραμύθια για μικρούς και μεγάλους εμπνευσμένος από τη Θεογονία του Ησίοδου,  μαζί με άλλους παραμυθάδες και τραγουδιστές, καραγκιοζοπαίχτες, ακροβάτες και μάγους. Στη συνέχεια παίζει και τραγουδά τα αγαπημένα του τραγούδια και ξεσηκώνει τα παιδιά σε ένα μεγάλο πάρτι, με χιονονιφάδες και μπαλόνια. 

Μια ώρα πριν την έναρξη της εκδήλωσης μικροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν στο Φουαγιέ, μια μοναδική παράσταση θεάτρου σκιών διάρκειας 40 λεπτών του σπουδαίου μας καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη.

Μέσα από τις πέντε παραστάσεις που απομένουν, τέσσερις απογευματινές (Κυριακή 9, Δευτέρα 10, Τρίτη 11 και Τετάρτη 12 Ιανουαρίου στις 7 το απόγευμα) και μία πρωινή (Κυριακή 9/1 στις 12.30), στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης – ο σπουδαίος μας τραγουδοποιός και οι συνεργάτες του καλούν όλους όσους νιώθουν παιδιά «να πάψουν να είναι απλοί θεατές και να μπουν στην ιστορία ώστε να την κάνουν καινούρια».

Για το σκοπό αυτό, ο ίδιος σκιαγραφεί με δικά του λόγια την ιστορία για την αρχή του Κόσμου, τη γέννηση του Χρόνου, τη χρήση της φωτιάς και κάθε δύναμης που ωφελεί ή βλάπτει ανάλογα με τη χρήση της, κι άλλοτε παίζει και τραγουδά γνωστές επιτυχίες του (Η Συννεφούλα, Σαν τον Καραγκιόζη, Τί έπαιξα στο Λαύριο κ.ά.). Συνοδεία δύο εξαίρετων μουσικών, του Σταύρου Λάντσια και του Γιώτη Κιουρτσόγλου (από τους «Human Touch»), των ηθοποιών-τραγουδιστριών Ρηνιώς Κυριαζή και Φένιας Παπαδόδημα, που συμπληρώνουν την αφήγησή του με ελληνικά και ξένα παραμύθια καθώς και οκτώ χορευτών και δύο ξυλοπόδαρων που αναπαριστούν τη δράση επί σκηνής. Στα φωνητικά ο Ευριπίδης Ζεμενίδης και η Μπέλα Κασίμη.

Κι όλα αυτά με φόντο εντυπωσιακές ζωγραφικές δημιουργίες της Φωτεινής Στεφανίδη που προβάλλονται σε βίντεο. Συμμετέχει ο Θίασος Σκιών του Αθω Δανέλλη.

Στην παράσταση εμφανίζονται αφιλοκερδώς 25 παιδιά από τα Παραρτήματα Αθήνας, Παπάγου και Χολαργού του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού.

Την παράσταση σκηνοθετεί η γνωστή χορογράφος Σοφία Σπυράτου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της υπογράφει ο Γιάννης Μετζικώφ. Οι φωτισμοί είναι του Γιώργου Τέλλου, ο ήχος του Γιάννη Τούντα. Επιστημονικός σύμβουλος: Χρήστος Μπουλώτης. Βοηθός σκηνοθέτη: Χλόη Μάντζαρη. Παραγωγή: Sui Generis Music.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν ανέκαθεν ένας γοητευτικός «αφηγητής» μελοποιημένων ιστοριών με πολιτικό, ρομαντικό και σκωπτικό περιεχόμενο, ένας δημιουργός στίχων γεμάτων έμπνευση και συναίσθημα. Σήμερα ωστόσο το κοινό του Μεγάρου θα έχει την ευκαιρία να τον απολαύσει και στον «νέο» του ρόλο – που ο ίδιος αφιερώνει στα δυο του εγγόνια – ως αφηγητή παραμυθιών.

Η, για την ακρίβεια, σε μια καινούρια αφήγηση της Θεογονίας του Ησίοδου (το περίφημο δημιούργημα του αρχαίου ποιητή που περιγράφει την καταγωγή των θεών της ελληνικής μυθολογίας, ξεκινώντας από τη γενιά του Χάους, της Νύχτας και της Γαίας, συνεχίζοντας με τον Ουρανό και τους Τιτάνες και καταλήγοντας στους Ολύμπιους θεούς).

«Ένα καταπληκτικό παραμύθι» σύμφωνα με τον συνθέτη και τραγουδιστή «που μας μιλάει για την αρχή του Κόσμου και για το πώς γεννήθηκε ο Χρόνος, έτσι όπως το φαντάζονταν αλλά και το πίστευαν οι παλιοί εκείνοι Έλληνες της εποχής του Ησίοδου, αιώνες πριν έρθει στον κόσμο ο Χριστός».

«Χάριν της αφήγησης και της μαγείας της», ο Διονύσης Σαββόπουλος διασκευάζει σήμερα τους μύθους του Ησίοδου «μοντάροντας» τις πιο ενδιαφέρουσες, κατά τη γνώμη του, παραλλαγές, μέσα σε μια νέα ιστορία, «όπως έκαναν οι αφηγητές που περιφέρονταν ανά την Ελλάδα στους αρχαίους εκείνους καιρούς».

Έτσι, παραδείγματος χάριν, αρχίζει τη Θεογονία όχι με τη διήγηση του Ησίοδου αλλά με μια εκδοχή που μας έρχεται από τους Ορφικούς, για την Νύχτα και το Αυγό. ‘Η ενσωματώνει μέσα στον μύθο του Προμηθέα την παραλλαγή που αγαπούσε ο Πλάτωνας: ότι μητέρα των ανθρώπων ήταν η γη της Αττικής.

Η παράσταση «Για να γίνει ο χρόνος καινούριος» φτιάχτηκε, όπως δηλώνει, «για τη χαρά της αφήγησης. Για παιδιά και για μεγάλους. Για όλους μας. Μπροστά σε μια αφήγηση που ξετυλίγεται μπροστά μας γεμάτη θαύματα, αφηνόμαστε.

Αίρονται σιγά-σιγά οι επιφυλάξεις και οι δυσπιστίες. Ξαναγινόμαστε, όλοι, παιδιά. Δηλαδή καινούργιοι. Γιατί κάθε φορά που επιστρέφουμε εμείς οι μεγάλοι σε μια παλιά συλλογική φαντασία για να τη διηγηθούμε, ξαναβρίσκουμε εκείνη τη διαύγεια κι εκείνο το σφρίγος που κάνει τον χρόνο καινούργιο και τον κόσμο έγχρωμο ξανά».