Ιστορίες που ξεδιπλώνονται σαν όνειρο, συνδυάζοντας τη μελαγχολία του μοναχικού ανθρώπου με το καταλυτικό χιούμορ, με πρώτη ύλη τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα.
Ο Φελισμπέρτο Ερνάντες, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του «φανταστικού διηγήματος» της Λατινικής Αμερικής, γράφει τις ιστορίες του, που ξεδιπλώνονται σαν όνειρο, συνδυάζοντας τη μελαγχολία του μοναχικού ανθρώπου με το καταλυτικό χιούμορ, με πρώτη ύλη τα προσωπικά του βιώματα: ένας συγγραφέας που διαβάζει αδιάφορα τις ιστορίες του ενώπιον ενός κοινού που τον κάνει να πλήττει, ένα μπαλκόνι που αυτοκτονεί από ζήλια, μια μικροκαμωμένη κυρία που θρηνεί τον χαμένο έρωτά της ακούγοντας να της παίζουν πιάνο σε μια σκοτεινή τραπεζαρία, η αγωνία ενός πιανίστα λίγο πριν ξεκινήσει την πρώτη του συναυλία, οι περιπέτειες ενός αλόγου που κάποτε ήταν άνθρωπος, μια πράσινη πέτρα που ανασύρει από τη μνήμη παιδικές αναμνήσεις, έπιπλα και αντικείμενα που κρύβουν μυστικά, ιδιότροπες γυναίκες και μυστηριώδη σπίτια, αυτός είναι ο κόσμος του.
Felisberto Hernandez
Ο Felisberto Hernandez (Φελισμπέρτο Ερνάντες) γεννήθηκε το 1902 στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης. Το πρώτο του βιβλίο είδε το φως το 1925, ενώ το 1942 ο Ερνάντες έκανε μεγάλη στροφή στη γραφή του με δύο εκτεταμένα αυτοβιογραφικά αφηγήματα. Η περίοδος όμως που τον ανέδειξε σ’ έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του «φανταστικού διηγήματος» της Λατινικής Αμερικής ξεκίνησε το 1947 με τη συλλογή Nadie encendia las lamparas και τελείωσε το 1960 με τη συλλογή La casa inundada, της οποίας το ομώνυμο διήγημα συμπεριλήφθηκε σε ανθολογία με τα καλύτερα διηγήματα του κόσμου. Ο Ερνάντες πέθανε το 1964 από λευχαιμία. Το έργο του έχει μεταφραστεί στα ιταλικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά.
